Πάρε μία τυχαία φράση από ένα τυχαίο TEDx ή και θα σου δείξω ένα στιγμιότυπο από τη ζωή του Hugh Hefner. Είτε πρόκειται για κάποια από τις χιλιοειπωμένες ατάκες που συναγωνίζονται σε πρωτοτυπία τις πιο λαμπρές στιγμές του Χάρη Ρώμα στην ελληνική τηλεόραση είτε για κάποια που όταν ακούς νιώθεις δύο-τρεις στάλες σοφίας να αναζωογονούν το μυαλό σου, με κάποιο τρόπο θα βρίσκουν εφαρμογή στη ζωή του εμβληματικού εκδότη.
Παρά τον αναπόφευκτο αναχρονισμό, ο Hefner υπήρξε ο πρώτος startupper στη μεταπολεμική Αμερική.
Η επικοινωνία ήταν κατά βάση υπόθεση του Τύπου, μιας βιομηχανίας πανίσχυρης που διέθετε στιβαρή τεχνολογία, η οποία όμως είχε μείνει αναλλοίωτη στον πυρήνα της για αιώνες. O Hugh ήρθε αυτό να το αλλάξει, γυρίζοντας τούμπα το τραπέζι. Δεν «πείραξε» της μηχανές, ανανέωσε όμως το «μήνυμα», κάνοντας αυτό που κανείς δεν είχε καν τολμήσει να το συλλάβει ως σκέψη: Η κουβέντα περί σεξουαλικότητας να γίνει mainstream και το γυμνό σώμα να μετατραπεί από ενοχή σε απόλαυση.
Όπως το iphοne άλλαξε όχι απλώς τον τρόπο που επικοινωνούσαμε με τα κινητά, αλλά τον τρόπο με τον οποίο καταναλώνουμε περιεχόμενο, έτσι και το Playboy δεν «σόκαρε» απλά τη βιομηχανία του «Τύπου». Δημιούργησε και συστηματοποίησε ένα ολόκληρο τρόπο ζωής, άνοιξε συζήτηση για ζητήματα που μέχρι τότε ήταν taboo και κατάφερε να γίνει ένα πολιτικό και πολιτιστικό ορόσημο.
Το πάθος του Hefner ήταν η ζωή, αλλά δεν μπορούσε να φανταστεί τη ζωή χωρίς τη «δουλειά» του. Και αντίστροφά, ήταν αδιανόητο για τον ίδιο η «δουλειά» να μην επηρεάζεται, να μην αντανακλά τη ζωή του. Ο Hefner είχε την τύχη να «εργάζεται» για το πάθος του, την ίδια τη ζωή. Για την ακρίβεια, δεν έτυχε. Το κατόρθωσε ίδιος.
Όταν πλέον είχε γίνει επιτυχημένος εκδότης, το μοντέλο του ήταν απλό: όλοι δούλευαν στο Mansion (με αρχηγείο την κρεβατοκάμαρα του Hugh), τα parties ήταν μια εξαιρετική αφορμή για να κλείσει μια συμφωνία και δεν αποκλείεται να είχε αφήσει στα κρύα του λουτρού μια Playmate επειδή του ήρθε ξαφνικά η ιδέα για ένα εκπληκτικό θέμα που έπρεπε να μοιραστεί με τους συνεργάτες του.
Τυπικά o Hefner ήταν εκδότης. Στην πραγματικότητα όμως έδωσε υπόσταση σε ένα κόσμο που όταν κυκλοφόρησε το Playboy δεν υπήρχε. Προερχόμενος από μια γενιά που σακατεύτηκε από τον πόλεμο και χωρίς τα προνόμια της επόμενης, εκείνης των «baby boomers», ο Hugh συντονίστηκε 7 χρόνια νωρίτερα με τη κατακλυσμική δεκαετία του ’60: Μίλησε για τη σεξουαλική απελευθέρωση, για κοινωνικά δικαιώματα, για την κατάλυση των φυλετικών διακρίσεων, έδωσε βήμα καλλιτέχνες που έως τότε ήταν παραγνωρισμένοι, όπως οι Τζαζίστες ή συγγραφείς επιστημονικής φαντασίας, και γενικά στήριξε κάθε ρεύμα και τάση που ερχόταν να αμφισβητήσει τα καθιερωμένα.
Η ολιστική προσέγγιση είτε προκύπτει από την ανάγκη (μικρό ανθρώπινο δυναμικό) είτε από επιλογή. Προφανώς, όταν ο Hefner αποφάσισε να εκδώσει το Playboy τα μόνα που είχε στη διάθεσή του ήταν το διαμέρισμα όπου διέμενε και ο εαυτός του. Αναγκαστικά όλα θα περνούσαν από τα χέρια του. Ωστόσο, εδώ δεν μιλάμε μόνο για το εκδοτικό κομμάτι, ο Hefner δημιούργησε σταδιακά μια «αυτοκρατορία» που επεκτάθηκε σε μια σειρά πεδίων Το Playboy διοργάνωνε συγκλονιστικά πάρτι (θυμίσου το Midsummer Night’s Dream Party), καθιερώνει διαγωνισμούς ομορφιάς (Playmate of the Year), κυκλοφορεί σειρές με ρούχα και προϊόντα περιποίησης, διοργανώνει σπουδαία φεστιβάλ (Playboy Jazz Festival), «τρέχει» clubs (μάθε εδώ για το Playboy Club της Νέας Υόρκης), κάνει τηλεοπτικές παραγωγές.
Πηγή: Playboy.gr