Όταν πριν από λίγο διάστημα, ένα από τα νέα ταλέντα της εταιρείας μας, που πρόσφατα είχε αναβαθμιστεί οικονομικά, μας ανακοίνωσε ότι αποχωρεί, ο προβληματισμός, μετά την αρχική στεναχώρια, ήταν πολύ έντονος. Ο συνάδελφός μας δεν έφυγε γιατί «πούλησε» την αναβάθμιση στην αγορά εργασίας – έφυγε γιατί μάλλον έπαψε να είναι «ευτυχισμένος» μέσα στην νέα εργασιακή του καθημερινότητα. Και αυτό ήταν ένα πολύ ισχυρό έναυσμα να ξανασκεφτούμε από διαφορετική σκοπιά, αυτό που μέχρι τότε καθοδηγούσαμε εταιρείες – συνεργάτες στο τι να κάνουν διαφορετικά στον τρόπο με τον οποίο διοικούν.
Πράγματι, τα τελευταία χρόνια, παρατηρούμε μια θεμελιώδη αλλαγή στο μοντέλο της ηγεσίας, καθώς η δύναμή της έγκειται πλέον στην ικανότητα του ηγέτη να κτίζει προσωπικούς και ουσιαστικούς δεσμούς με τους ανθρώπους που ηγείται. Καλείται να ξεχάσει το μάνατζμεντ και να ξαναμάθει πώς να είναι πιο ανθρώπινος, καθώς οι millennials αρχίζουν να αποτελούν την πλειοψηφία στις περισσότερες εταιρείες. Η συγκεκριμένη γενιά εργαζομένων δεν ικανοποιείται μόνο με ένα καλό πακέτο αμοιβών και παροχών ή με bonus – αναζητά ουσιαστικό νόημα σε αυτό που κάνει, «ευτυχία», σύνδεση κι επικοινωνία.
Αυτός είναι και ένας από τους λόγους, που το τελευταίο διάστημα, φαίνεται η τάση, του να έχει η ηγεσία περισσότερο ανθρωποκεντρικό προσανατολισμό. Η τάση αυτή ενισχύεται και από τα στοιχεία που προκύπτουν από πρόσφατες έρευνες, σύμφωνα με τα οποία όταν υπάρχει ανθρωποκεντρική ηγεσία και υποκίνηση, οι εργαζόμενοι είναι κατά 32% περισσότερο αφοσιωμένοι, 46% πιο ικανοποιημένοι από τη δουλειά τους και σε ποσοστό 16% έχουν καλύτερη απόδοση.
Δεν είναι καθόλου τυχαίο το γεγονός ότι, ένα παγκόσμιο «κίνημα» υπέρ της νέας μορφής ηγεσίας, λαμβάνει χώρα τον τελευταίο χρόνο σε γνωστές καινοτόμες εταιρείες, όπως η Accenture, η Marriott, τα Starbucks, η Microsoft και το LinkedIn. Οι ηγέτες αυτών των οργανισμών ψάχνουν τρόπο για να μπορέσουν να δημιουργήσουν περισσότερο ανθρωποκεντρική ηγεσία και να εστιάσουν σε εταιρικές κουλτούρες βασισμένες στον άνθρωπο, με εργαζόμενους και ηγέτες πιο συνδεδεμένους, πιο πλήρεις.
Βέβαια, αρκετές έρευνες ακόμη δείχνουν ότι οι περισσότεροι ηγέτες δεν έχουν αντιληφθεί τη νέα πραγματικότητα. Περίπου το 70% πιστεύει ότι ανήκει στους εμπνευσμένους ηγέτες, ενώ την ίδια στιγμή το 82% των εργαζομένων θεωρεί τους ηγέτες τους ως μη εμπνευσμένους ή τους βλέπει ακόμη και ως εμπόδιο στην εξέλιξή του.
Πώς ξεχωρίζουμε, όμως, έναν ηγέτη με ανθρωποκεντρική ηγεσία; Πώς μοιάζει αυτός ο ηγέτης και ποια είναι τα χαρακτηριστικά του;
Βλέπει τα πράγματα μέσα από τα μάτια των εργαζομένων του
Ανθρωποκεντρική ηγεσία σε έναν οργανισμό σημαίνει ότι ο ηγέτης εξετάζει και από άλλη σκοπιά, όλες τις αποφάσεις που λαμβάνει και που έχουν αντίκτυπο στους εργαζομένους του. Αναρωτιέται, κάθε φορά, εάν το παιδί, ο γονέας ή ένας καλός του φίλος εργαζόταν στην εταιρεία του, θα εκτιμούσε την απόφαση του; Με αυτόν τον τρόπο μετατρέπει οποιοδήποτε εταιρικό θέμα σε προσωπικό. Από την τακτική περνάει στο συναίσθημα, προκειμένου να βεβαιωθεί ότι δεν εθελοτυφλεί για το τι συμβαίνει με τους ανθρώπους γύρω του, λόγω της θέσης και της εξουσίας που διαθέτει. Με λίγα λόγια, όταν ένας ηγέτης λαμβάνει αποφάσεις που επηρεάζουν τους εργαζομένους του, μπαίνει στα παπούτσια τους και σκέφτεται ότι θα μπορούσαν να είναι μέλη της οικογένειας του ή φίλοι του.
Είναι πιο ευαισθητοποιημένος
Ο πρωτοπόρος της ηγεσίας Peter Drucker είχε δηλώσει ότι “Δεν μπορείτε να διαχειριστείτε άλλους ανθρώπους, αν πρώτα δεν μπορέσετε να διαχειριστείτε τον εαυτό σας”. Και μάλλον είχε δίκιο, αφού η ιστορία αποδεικνύει ότι η ηγεσία ξεκινάει με την κατανόηση του εαυτό μας – ποια είναι τα δυνατά μας σημεία, ποιες οι αδυναμίες μας, το προσωπικό μας όραμα, τα κίνητρα και οι προσωπικοί μας στόχοι. Όταν κάποιος καταλαβαίνει τον εαυτό του, μπορεί να καταλάβει καλύτερα και τους ανθρώπους που οδηγεί και κατά συνέπεια να επηρεάσει τα εγγενή τους κίνητρα. Η ηγεσία ξεκινά με την αυτογνωσία, κάτι που ενισχύεται σημαντικά με την ενσυναίσθηση.
Είναι ανιδιοτελής
Το θεμέλιο της ηγεσίας είναι η ανιδιοτέλεια. Ένας πραγματικός ηγέτης βγάζει τον εαυτό του από την εξίσωση και εξετάζει τα μακροπρόθεσμα οφέλη των άλλων – των εργαζομένων και του οργανισμού που ηγείται.. Αυτό βέβαια δεν σημαίνει ότι θυσιάζεται για τους άλλους, αλλά δρα παράλληλα με τα δικά του οφέλη, βάζοντας στο ίδιο πλαίσιο και τους άλλους, δημιουργώντας αμοιβαία επωφελείς σχέσεις, που βοηθούν τελικά και τον ίδιο να εξελιχθεί. Το πόσο ανιδιοτελής είναι στην ηγεσία που εφαρμόζει είναι εύκολο να το καταλάβει: αρκεί να ελέγξει τα κίνητρά του και να σκεφτεί αν ότι κάνει το κάνει μόνο για προσωπικό του κέρδος ή και για τα οφέλη των άλλων.
Είναι συμπονετικός
Η συμπόνια είναι η πρόθεση κάποιου να μπορέσει να προσφέρει την ευτυχία στους άλλους. Ο συμπονετικός ηγέτης ενδιαφέρεται για τους εργαζομένους του και θέλει να τους εξασφαλίσει μία καλή εργασιακή καθημερινότητα. Αυτό έχει ως αποτέλεσμα, οι εργαζόμενοί του να αισθάνονται ασφαλείς, πιστοί και αφοσιωμένοι. Η συμπόνια στην ηγεσία είναι μια παγκόσμια γλώσσα που κατανοείται από οποιονδήποτε, οπουδήποτε.
Η μετάβαση είναι πραγματικά δύσκολη και πολλές φορές συγκρούεται με μια καθημερινότητα που απαιτεί να φέρεις τους στόχους σου, να πετύχεις το budget, να κινηθείς αναπτυξιακά. Οι περισσότεροι από εμάς, μάθαμε να διοικούμε μέσα από στόχους και αποτελέσματα – το καθημερινό μας λεξιλόγιο στρεφόταν – και στρέφεται – γύρω από ΜΒΟ, OKR και άλλα συναφή. Η οποιαδήποτε αλλαγή σίγουρα συνδέεται με την αξία που μπορούμε να πάρουμε – και σε αυτή την περίπτωση η αξία σημαίνει ότι με ένα ανθρωποκεντρικό μοντέλο διοίκησης ο σύγχρονος ηγέτης θα έχει κοντά του τους εργαζόμενους που θέλει για να προχωρήσει την επιχείρησή του μπροστά. Ακόμα και στην εποχή της Τεχνητής Νοημοσύνης, ο άνθρωπος παραμένει – και θα παραμείνει – βασικός κρίκος στην αλυσίδα της επιτυχίας.
Πηγή: fortunegreece.com