Πάντα υπάρχει ενδιαφέρον όταν εμφανίζεται ένας κατάλογος με τα επαγγέλματα που φαίνεται ότι θα έχουν περισσότερη ζήτηση στο μέλλον. Το ενδιαφέρον αυτό δεν είναι θεωρητικό, αλλά πρακτικό, γιατί τέτοιου είδους λίστες καταρτίζονται με βάση τις κοινωνικές ανάγκες σε συνδυασμό με τις τάσεις που αναπτύσσονται σε διάφορα πεδία, όπως το περιβάλλον, η τεχνολογία κτλ.
Αυτή είναι η περίπτωση της λίστας που διαμόρφωσε το Canadian Scholarship Trust, σε συνεργασία με ορισμένους μελλοντολόγους. Συγκεκριμένα, μελέτησε τις διάφορες τάσεις και βρήκε σαράντα επαγγέλματα που θα παρουσιάσουν ζήτηση για το 2030.
Από αυτά, υπάρχουν ορισμένα «κλασικά», δηλαδή επαγγέλματα που υφίστανται και σήμερα, όπως λογιστής, νοσοκόμος, δάσκαλος/καθηγητής, ξενοδόχος, έφορος μουσείου τέχνης, χορευτής. Υπάρχουν όμως και ορισμένα άλλα που τραβούν το ενδιαφέρον είτε γιατί δεν είναι συνηθισμένα είτε γιατί αποτελούν εξέλιξη ήδη υπαρχόντων επαγγελμάτων. Ορισμένα από αυτά είναι τα εξής:
Ο επαγγελματίας αυτός θα συνεργάζεται με τους οικείους ενός εκλιπόντα, προκειμένου να αποφασιστεί και να διαμορφωθεί το ψηφιακό ίχνος του εκλιπόντα. Με άλλα λόγια, θα δημιουργεί ένα ψηφιακό μνημείο, προκειμένου να θυμούνται την ψηφιακή παρουσία του. Έτσι, θα επεξεργάζεται ή και θα διαγράφει τις όποιες ανεπιθύμητες ψηφιακές παρουσίες του, με σκοπό να «οικοδομήσει» ένα πορτρέτο που ταυτόχρονα θα είναι ακριβές και θα αποδίδει τον δέοντα σεβασμό.
Μην πάει το μυαλό σας στη συμβουλευτική των ίδιων των ρομπότ. Ο Σύμβουλος ρομπότ θα ασχολείται με τις οικογένειες που ενδιαφέρονται να αγοράσουν κάποιο ρομπότ, το οποίο είτε θα βοηθάει στις δουλειές του σπιτιού είτε θα φροντίζει κάποιο ηλικιωμένο μέλος της οικογένειας. Επειδή η αγορά ενός τέτοιου ρομπότ θα επιφέρει σημαντικές αλλαγές στη ζωή του σπιτιού, ο Σύμβουλος ρομπότ θα βοηθάει στη σωστή επιλογή του ρομπότ, αφού εξετάσει τις ανάγκες της οικογένειας αλλά και την κατάσταση του σπιτιού.
Ο Δημιουργός νοσταλγιών είναι ένας αρχιτέκτονας εσωτερικών χώρων, ο οποίος θα ειδικεύεται στη δημιουργία αναμνήσεων για ηλικιωμένους ανθρώπους. Έτσι, θα διαμορφώνει το χώρο όπου θα κατοικεί ο ηλικιωμένος σύμφωνα με την αγαπημένου δεκαετία, την οποία θα θέλει να «ξαναζήσει».
Εδώ βρισκόμαστε στο χώρο της «αναβαθμισμένης» ανακύκλωσης. Έτσι ο σχεδιαστής σκουπιδιών δεν ασχολείται απλώς με την ανακύκλωση, αλλά με τη δημιουργική ανακύκλωση, καθώς αντικείμενο εργασίας του θα είναι το να δημιουργεί με τα σκουπίδια προϊόντα καλύτερης ποιότητας, εντελώς διαφορετικά από ό,τι ήταν τα σκουπίδια αυτά εξαρχής. Επίσης θα είναι υπεύθυνος ώστε να βρίσκει τρόπους, προκειμένου τα αντικείμενα να δημιουργούν λιγότερα σκουπίδια.
Καθώς η εργασία, αλλά και τα διάφορα συστήματα όσο περνάει ο καιρός γίνονται όλο και πιο πολύπλοκα, ο Ειδικός απλότητας θα έχει ως καθήκον το να βρίσκει τρόπους, προκειμένου οι επιχειρήσεις να απλοποιήσουν τη λειτουργία τους. Για παράδειγμα, θα πρέπει να μειώσει τα δεκαπέντε διοικητικά βήματα σε τρία, ή την εργασία τριών ημερών σε μισή ώρα.
Το αν, τα επαγγέλματα αυτά τελικά θα είναι τα επαγγέλματα του 2030 θα το φανερώσει το μέλλον. Το συμπέρασμα που θα πρέπει να αντλήσουμε από τον κατάλογο αυτόν είναι ότι, αν κανείς ενδιαφέρεται να δημιουργήσει κάτι το νέο στο χώρο της αγοράς εργασίας, το μόνο που χρειάζεται να κάνει είναι να έχει τα μάτια και τα αυτιά ανοιχτά και να είναι ευαίσθητος στις διαβλεπόμενες κοινωνικές αλλαγές.
Μιχάλης Κατσιμίτσης, PhD