Η Θεανώ Πετρίδου είναι γραφίστας, ο Σέργιος Φωτιάδης βιομηχανικός σχεδιαστής και ο αδερφός του, Φίλιππος, αρχιτέκτονας. Και οι τρεις έχουν σπουδάσει ή εργαστεί στην Αμερική αλλά γνωρίστηκαν σε διακοπές στην Πάτμο ενώ ένα γαλλικό εκπαιδευτικό βιβλίο του οποίου η Θεανώ ανέλαβε την εικονογράφηση και ο Φίλιππος, την παραγωγή και επιμέλεια, υπήρξε το «πρωτόλειο» της συνεργασίας τους. Όλοι τους χαρακτηρίζονται από το πάθος για ό,τι αφορά το design και έτσι δεν άργησε να έρθει η στιγμή που δημιούργησαν τη “We design” προκειμένου να σχεδιάζουν όπως μας λένε, “οτιδήποτε μπορεί να σχεδιαστεί”.
Με το που δρασκελίσει κανείς τα γραφεία τους ο ισχυρισμός τους επιβεβαιώνεται. Αμέτρητα μικροαντικείμενα των ήδη τελειωμένων και χιουμοριστικών εν μέρει συλλογών τους κάνουν παρέλαση πάνω σε μακρόστενα ράφια και προθήκες, μεγαλύτερα κοσμούν τους τοίχους οι οποίοι καλύπτονται σε σημεία μέχρι και από θεατρικά σκηνικά. Diy ξύλινα ζωάκια, μακέτες, διαφάνειες με illustrations και βιβλία, αμέτρητα βιβλία δημιουργούν την αίσθηση μιας αραδιασμένης έμπνευσης για δυνητικές μελλοντικές δημιουργίες: σχέδια, αντικείμενα, χώροι… Όταν τους ρωτάμε τι μπορεί να περιλαμβάνει το σύμπαν των αντικειμένων, έστω και αΰλων, τα οποία μπορούν να σχεδιαστούν, απαντούν με το παράδειγμα ενός bar. Πέρα από το logo, το menu, το website, υπάρχει το ίδιο το κτήριο, ο εσωτερικός χώρος και τα αντικείμενα που περιέχει στη παραμικρή τους μάλιστα λεπτομέρεια, από τα έπιπλα έως την τελευταία κανάτα, τα οποία επιδέχονται σχεδιασμού. Αυτή είναι, σε γενικές γραμμές, η λογική που ακολουθούν. Όλα βέβαια προϋποθέτουν ενδελεχείς μελέτες ώστε να είναι χρηστικά και λειτουργικά αλλά κυρίως για να υπακούν στους κανόνες του αστερισμού μιας κοινής ταυτότητας.
Ενώ για χρόνια είχαν συνηθίσει να σχεδιάζουν για τρίτους, κάποια στιγμή αποφάσισαν να ενώσουν τα επιμέρους ενδιαφέροντα και ικανότητές τους, δημιουργώντας τη σειρά Greece Revisited. Θεωρώντας ότι βρισκόμαστε σε μια εποχή κρίσης, δεκτική επαναπροσδιορισμού ορισμένων ελληνικών στοιχείων αλλά και της γενικότερης εικόνας της Ελλάδας στο εξωτερικό, θέλησαν να απευθυνθούν στον τουρισμό, τη μεγαλύτερη, αυτή τη στιγμή, βιομηχανία της χώρας μας σύμφωνα με την άποψή τους. Μέχρι πρόσφατα, οι εναλλακτικές των αντικειμένων, ενθυμίων ή σουβενίρ όπως έχουμε συνηθίσει να τα λέμε, που μπορούσε να βρει κανείς, ήταν πολύ περιορισμένες. Οι ίδιοι εξωστρακίζουν τεχνηέντως κάθε υποψία φολκλόρ ρετσινιάς της ελληνικότητας χρησιμοποιώντας ωστόσο στη συλλογή τους διάφορα στοιχεία της ελληνικής πραγματικότητας που είτε τα θυμόμαστε ακόμα είτε υπάρχουν τριγύρω μας. Ανέτρεξαν στην παράδοση για να δημιουργήσουν μια design λειτουρική επικαιρότητα, επαναφέροντας την απομακρυσμένη στο χρόνο, απρόσιτη πολλές φορές ελληνική σημειολογία σε μια πιο καθημερινή, οικεία και σύγχρονη λογική. Μας αναφέρουν ως παράδειγμα την μυθολογία και την ιστορία, οι οποίες δεν πρέπει να αποφεύγονται ως πηγές έμπνευσης αλλά αντιθέτως, πρέπει να δίνεται ιδιαίτερη έμφαση και σημασία στον τρόπο με τον οποίο προσεγγίζονται.
Προς στιγμήν ο σχεδιασμός και η παραγωγή γίνονται εξολοκλήρου στην Ελλάδα, όχι όμως και τα υλικά, οι πρώτες ύλες δεν είναι ελληνικές αφού τις περισσότερες φορές είναι δυσεύρετες. Εύχονται να μπορέσουν συνεχίσουν σε αυτό το μοτίβο της προσπάθειας ενίσχυσης της ελληνικής παραγωγής αλλά στην πραγματικότητα συναντούν πολλά εμπόδια αλλά και πρακτικές δυσκολίες λόγω της γενικότερης κατάστασης και της κρίσης. Είναι λένε δεδομένο ότι στην Ελλάδα δεν υπάρχουν πολλοί άνθρωποι πια που ασχολούνται με την κατασκευή και έτσι υφίσταται ένα άτυπο είδος μονοπώλειου αλλά επίσης δεν μπορεί να αναπτυχθεί και ο απαραίτητος ανταγωνισμός προκειμένου να κρατηθούν οι τιμές χαμηλά. Επιπλέον δεν υπάρχει χρόνος ώστε να εξηπηρετήθεί κανείς έγκαιρα, παρόλο που, όπως μας επισημαίνουν, οι Έλληνες κατασκευαστές έχουν τις καλύτερες προθέσεις….