Με τη διαδικασία απαγγελίας κατηγοριών και την πιθανή παραπομπή του Ντόναλντ Τραμπ προς καθαίρεση να λαμβάνει το μεγαλύτερο μέρος της προσοχής του προέδρου των ΗΠΑ μέχρι να ολοκληρωθεί ο συγκεκριμένος κύκλος, ένα άλλο μεγάλο θέμα σίγουρα θα περάσει σε δεύτερη μοίρα: ο εμπορικός πόλεμος με την Κίνα. Για τις αγορές, το να περάσει ο εμπορικός πόλεμος από το προσκήνιο στα παρασκήνια των εξελίξεων θα ήταν σαφώς σημαντικότερο από την ίδια την εξέλιξη της διαδικασίας παραπομπής, αφού θα επιτρέψει στους δείκτες της Wall Street να κινηθούν προς νέα υψηλά.
Πράγματι, ο Τραμπ μπορεί να βρεθεί για πρώτη φορά σε θέση άμυνας έναντι του ίδιου του κόμματός του. Μέχρι πρόσφατα, ο Τραμπ είχε σε γενικές γραμμές το ελεύθερο να ακολουθεί τη δική του οικονομική ατζέντα, ακόμα και όταν αυτή ερχόταν σε αντίθεση με τις “ορθόδοξες” ιδεολογικές θέσεις του Ρεπουμπλικανικού Κόμματος ή ακόμη και με τα συμφέροντα των πιστών Ρεπουμπλικανών οπαδών στις παραδοσιακά “κόκκινες” εκλογικές περιφέρειες. Έως τώρα, το μόνο όπλο που είχαν οι Ρεπουμπλικανοί γερουσιαστές και βουλευτές εναντίον του Τραμπ ήταν η έκφραση δημόσιας διαφωνίας, για την οποία συχνά πλήρωναν σημαντικό τίμημα. Οι Ρεπουμπλικανοί πρώην γερουσιαστές Jeff Flake και Bob Corker προτίμησαν να αποσυρθούν με τη λήξη της θητείας τους στο Κογκρέσο από το να αντιμετωπίσουν την κρίση των ψηφοφόρων αφού είχαν ασκήσει κριτική στον πρόεδρο των ΗΠΑ, ενώ ο βουλευτής (από εκλογική περιφέρεια της πολιτείας του Μίσιγκαν) Justin Amash αναγκάστηκε να ανεξαρτητοποιηθεί από το Ρεπουμπλικανικό Κόμμα, μετά από μια ανοικτή επίθεσή του κατά του Τραμπ.
Ωστόσο πλέον οι Ρεπουμπλικανοί του Κογκρέσου έχουν κάποια εξισορροπητική δύναμη έναντι του προέδρου. Εάν οι Δημοκρατικοί στη Βουλή των Αντιπροσώπων των ΗΠΑ (σ.σ. κάτω σώμα του Κογκρέσου) τελικά ψηφίσουν υπέρ της απαγγελίας κατηγοριών κατά του Τραμπ, με την ψήφο 20 εκ των 53 Ρεπουμπλικανών γερουσιαστών στη Γερουσία, η προεδρία Τραμπ θα μπορούσε να λάβει οριστικό και αμετάκλητο τέλος. Προφανώς και αυτοί θα πλήρωναν ένα τίμημα έναντι των ψηφοφόρων τους εάν αποφάσιζαν να κάνουν κάτι τέτοιο, την ίδια ώρα όμως η δυνατότητα αυτή τούς δίνει μια δύναμη την οποία δεν κατείχαν προηγουμένως.
Ελάχιστα θέματα έχουν μεγαλύτερη σημασία για τις αγορές σε σχέση με τον εμπορικό πόλεμο ΗΠΑ – Κίνας. Αν και η οικονομία των ΗΠΑ συνεχίζει να “κρατιέται” σε αρκετά καλά επίπεδα, οι τσέπες εκείνες που έχουν αρχίσει να υποφέρουν – κυρίως στη μεταποίηση και στη γεωργία – βρίσκονται κυρίως σε περιοχές που είναι φιλικές προς τον Τραμπ, στις κεντροδυτικές πολιτείες. Μέχρι σήμερα, οι Ρεπουμπλικανοί εκλεγμένοι αξιωματούχοι, όπως ο γερουσιαστής της Iowa Joni Ernst, έχουν υπεραπιστεί σε μεγάλο βαθμό τον πρόεδρο, ακόμη και αν επισημαίνουν τον πόνο που έχει προκαλέσει στις πολιτείες και στις περιφέρειές τους η εμπορική ένταση. Με την παγκόσμια εργοστασιακή παραγωγή σε ύφεση, το Μίσιγκαν και το Ουισκόνσιν – δύο πολιτείες τις οποίες ο Τραμπ είχε κερδίσει με μικρή διαφορά το 2016 – έχουν δει τις θέσεις εργασίας στην μεταποίηση να μειώνονται μέσα στους τελευταίους 12 μήνες.
Οι Ρεπουμπλικανοί στη Γερουσία, εάν τελικώς η διαδικασία παραπομπής του προέδρου φτάσει σε δίκη στο άνω σώμα του Κογκρέσου, πιθανόν να αρχίσουν να κάνουν χρήση του νέου όπλου που θα κρατούν στα χέρια τους. Ο πρόεδρος μπορεί να χρειαστεί να κάνει προσπάθειες διατήρησης του πολιτικού κεφαλαίου εντός του κόμματός του αντί να ξεκινά καβγάδες γύρω από το ζήτημα της Κίνας. Την Τετάρτη, άλλωστε, ο πρόεδρος δήλωσε ότι μια εμπορική συμφωνία με την Κίνα θα μπορούσε να επιτευχθεί νωρίτερα του αναμενομένου.
Καθώς οι αγορές ενσωματώνουν στις εκτιμήσεις τους τη νέα πραγματικότητα της διαδικασίας παραπομπής Τραμπ, πιθανόν να χαιρετίσουν μια τέτοια αλλαγή στάσης. Παρόλο που οι αγορές κατέρρευσαν κάτω από το βάρος μιας σημαντικής ύφεσης – εν μέρει ως αποτέλεσμα του αραβικού πετρελαϊκού εμπάργκο του 1973-74 – κατά τη διάρκεια της παραπομπής του Ρίτσαρντ Νίξον, κάτι τέτοιο δεν συνέβη κατά τη διάρκεια της παραπομπής του Μπιλ Κλίντον. Σε εκείνη την περίπτωση, μεταξύ Οκτωβρίου 1998 και Φεβρουαρίου 1999, οι αγορές “σκόνταψαν” ελάχιστα για να οδηγηθούν στη συνέχεια σε ράλι, με φόντο την ακμάζουσα οικονομία των τελών της δεκαετίας του 1990.
Η παραπομπή μπορεί να προκαλέσει ακόμη μεγαλύτερη πολιτική στασιμότητα σε σχέση με τις ενδιάμεσες βουλευτικές εκλογές του 2018. Παρόλο που τα νομοσχέδια τα οποία έχουν εγκριθεί από τις αρχές του 2019 είναι ελάχιστα, εξαιτίας των αντίπαλων πλειοψηφιών σε Βουλή (Δημοκρατικοί) και Γερουσία (Ρεπουμπλικανοί), ο Τραμπ είναι ακόμα ελεύθερος να κλιμακώνει τον εμπορικό του πόλεμο. Αντιθέτως, με τη διαδικασία παραπομπής του σε εξέλιξη, ο Τραμπ θα χρειαστεί όσο περισσότερο πολιτικό και μιντιακό οξυγόνο μπορεί να εξασφαλίσει και ο χώρος που θα απομένει για έναν γενικευμένο εμπορικό πόλεμο με την Κίνα θα είναι ελάχιστος.
Τελικά, οι αγορές θα έχουν ως κύρια πυξίδα περισσότερο την κατάσταση της οικονομίας και όχι τις ατελείωτες πολιτικές διεργασίες στην Ουάσινγκτον. Και, καθώς κατευθυνόμαστε προς το τέλος του έτους, οι ούριοι άνεμοι στην οικονομία παραμένουν. Αντί να αυξήσει τα επιτόκια τρεις ή τέσσερις φορές εντός του 2019, όπως προέβλεπε έναν χρόνο πριν, η Fed τα έχει μειώσει ήδη δύο φορές και ενδέχεται να τα μειώσει και μία τρίτη, είτε στη συνεδρίαση του Οκτωβρίου είτε σε εκείνη του Δεκεμβρίου. Η αγορά κατοικιών δείχνει σημάδια βελτίωσης, μετά την εμφάνιση ορισμένων τάσεων συρρίκνωσης. Η κατανάλωση και η αγορά εργασίας παραμένουν ισχυρές. Η εργοστασιακή παραγωγή είναι υποτονική στις ΗΠΑ και ακόμη πιο αδύναμη σε άλλα σημεία του πλανήτη. Ωστόσο, ο τομέας αυτός είναι κυκλικός και εδώ και λίγο διάστημα κάνει την παραδοσιακή “κοιλιά” του, γεγονός που αφήνει ανοιχτό το ενδεχόμενο να ανακάμψει αρκετά σύντομα.
Εάν οι διαδικασίες παραπομπής οδηγήσουν σε ύφεση τη διαμάχη του Τραμπ με την Κίνα και εάν ταυτόχρονα το παγκόσμιο εμπόριο και η μεταποίηση αρχίσουν να ανακάμπτουν, πιθανόν να έχουμε μπροστά στα μάτια μας τον καταλύτη που απαιτείτο για ταχύτερη οικονομική ανάπτυξη και για ένα ράλι στις αγορές.
Πηγή: Capital.gr