Αυτές τις ημέρες, που όλοι αναπαράγουν το motto «μένουμε σπίτι», σίγουρα υπάρχει ένας επιχειρηματίας ο οποίος, κάθε φορά που το ακούει, θα χαμογελά με νόημα. Είναι ο επικεφαλής της Exalco, Γιάννης Καντώνιας, ο οποίος, πολλά χρόνια τώρα, «φωνάζει» το ίδιο πράγμα επιχειρηματικά: «Μένουμε Ελλάδα». Και επενδύουμε σε αυτή, βέβαια…
Λένε ότι όταν ένα καράβι μπάζει νερά, τα ποντίκια είναι τα πρώτα που το σκάνε. Τα μέλη της οικογένειας Καντώνια, μπορεί να έχουν καταγωγή από τον θεσσαλικό κάμπο και να μην είναι κοντά στη ναυτική παράδοση, όμως συμπεριφέρονται σαν αληθινοί καπεταναίοι. Όταν η χώρα βούλιαζε στην οικονομική κρίση και όλα έμοιαζαν να καταστρέφονται, ο Γιάννης Καντώνιας δεν επέμενε απλά να κρατά στην Ελλάδα τον Όμιλο και τις παραγωγικές του δραστηριότητες, αλλά και επένδυε δυνατά, ενισχύοντας την εξαγωγική του δραστηριότητα.
Το χαμηλό… προφίλ
Και κάπως έτσι, φτάσαμε στο σήμερα. Η Exalco μόνο, μέλος του Ομίλου Βιοκαρπέτ που έχει γράψει τη δική της ιστορία στη χώρα, είναι σήμερα η μεγαλύτερη εξαγωγική βιομηχανία επεξεργασίας προφίλ αλουμινίου στην Ελλάδα, καθώς εξάγει το 30% του συνόλου των ελληνικών εξαγωγών. Σχεδόν το 80% της παραγωγής της, κατευθύνεται προς τις ξένες αγορές. Όταν στη χώρα μας, κάποιοι έκλαιγαν την καταστροφή, κατηγορώντας τους συμπολίτες τους ότι «δεν παράγουμε τίποτα», ο Γιάννης Καντώνιας κατακτούσε τον κόσμο, επενδύοντας στον τόπο του και τους ανθρώπους του, παράγοντας και εξάγοντας σε όλο τον πλανήτη. Και στις 5 ηπείρους…
Είναι οξύμωρο, αλλά ο κορυφαίος εξαγωγέας προφίλ αλουμινίου έχει… χαμηλό προφίλ. Ούτε τον ίδιο, ούτε την οικογένειά του θα τους δει κανείς να «σουλατσάρουν» στις σελίδες των κοσμικών. Με τη σύζυγό του, Ρίτα Κοτσάφτη, είναι από το σχολείο μαζί. Δεν θα μπορούσαν να μην ταιριάζουν. Και τα παιδιά τους, ο Στέλιος και ο Γιώργος, που σπουδάζουν οικονομικά, ετοιμάζονται για το αύριο…
Λόγοι προβολής, υπάρχουν πολλοί, αλλά ο Γιάννης Καντώνιας έχει συνηθίσει να μένει μακριά από τις τυμπανοκρουσίες. Γεννημένος στη Λάρισα, στην «ομορφότερη πόλη του κόσμου», όπως την αποκαλεί, ο γιος του, εκ των ιδρυτών της Βιοκαρπέτ, Αστέριου Καντώνια, τέλειωσε τις σπουδές του (Πτυχιούχος ΜΒΑ του πανεπιστημίου Schiller Int. University in London), στις αρχές της δεκαετίας του ’90.
Ξεκίνησε να εργάζεται στην εταιρία από το 1993, περνώντας από όσες περισσότερες θέσεις μπορούσε. Από το 1996 μέχρι το 2006 χρημάτισε Διευθυντής Εξωτερικού Εμπορίου. Από το 2006 ανέλαβε τη Διεύθυνση του τμήματος Αγορών. Και, μετά το θάνατο του πατέρα του, ανέλαβε το «τιμόνι» του ομίλου.
Fast forward στο 2020. Ο Γιάννης Καντώνιας, επικεφαλής πλέον του Ομίλου, παραμένει ο ίδιος άνθρωπος. Συχνά – πυκνά το όνομά του βρίσκεται στην πρώτη γραμμή της επικαιρότητας. Όταν, για παράδειγμα, παίρνει το «βραβείο εξαγωγικής δραστηριότητας» από το ΕΒΕΑ. Ή, όταν ξεσπάει η κρίση με την εισβολή μεταναστών (;) που οργανώνει ο Tayip Erdogan στον Έβρο: Στο Φυλάκιο 1, στις Καστανιές, φτάνει ένα φορτηγό γεμάτο με στρατιωτικά υλικά πρώτης ανάγκης, και συγκεκριμένα υλικά για την περίφραξη των συνόρων μας, με σκοπό την ενίσχυσή τους.
Συνηθισμένα πράγματα για όσους ξέρουν τον Γιάννη Καντώνια. Σε κάθε κρίση, είναι παρών. Όταν ξέσπασε το προσφυγικό, διέθεσε ένα εργοστάσιο για να φιλοξενήσει ανθρώπους. Αλλά και εκτός κρίσεων. Είναι «συνηθισμένο» να κάνει χορηγίες σε αθλητικούς φορείς αλλά και αθλητές, όπως τη Φανή Χαλκιά, την οποία στήριξε οικονομικά σε όλη της την καριέρα και να κάνει δωρεές στη μνήμη του προτύπου του, του πατέρα του, τον οποίο έχει «οδηγό» στη ζωή του. Τις χορηγίες αυτές, συνήθως αναλαμβάνει η αδερφή του, Εύη -υπεύθυνη marketing του Ομίλου- η οποία είναι παντρεμένη με τον γιατρό Μάριο Ξηρομερίτη.
Έτσι είναι ο Γιάννης Καντώνιας. Άνθρωπος των πράξεων, στον οποίο αρέσουν τα λίγα λόγια και οι πολλές πράξεις, άνθρωπος με ιδανικά, που έχει μάθει να τιμά τα ιερά και τα όσια, αποφεύγοντας τις επιδείξεις όλων… των ειδών. Γι’ αυτό και πιο συχνά θα τον πετύχει κανείς να φορά ένα τζιν και αθλητικά παπούτσια, με ένα σακάκι κι ένα πουκάμισο. Δεν κυκλοφορεί με υπερπολυτελείς λιμουζίνες, αλλά με μικρά, βολικά αυτοκίνητα.
Στη Λάρισα, όπου μένει ο επικεφαλής του Ομίλου, όλοι ξέρουν ότι πρόκειται για έναν χαμηλών τόνων, ουσιαστικό άνθρωπο. Ο «εκ των ελάχιστων σοβαρών» επιχειρηματιών της χώρας, όπως τον αποκαλούν, είναι απλός.
Μένει στο πατρικό του, πηγαίνει για καφέ στις δύο συγκεκριμένες καφετέριες που είναι «στέκια» του και, πού και πού, ξεκλέβει χρόνο για το αγαπημένο του χόμπι: Έχοντας υπάρξει μπασκετμπολίστας στην ομάδα του Περσέα, συχνά θα πεταχτεί για ένα διπλό, ενώ παράλληλα συμμετέχει και στο πρωτάθλημα των εργαζομένων!
Και, αν στη Λάρισα όλοι τον αγαπούν, στις επιχειρήσεις του τον… λατρεύουν. Όχι επειδή στην εποχή της κρίσης δεν έκανε ούτε μια απόλυση. Ως εργασιομανής –σπάνια πάει διακοπές κι όταν το κάνει, «πετάγεται» στον Πλαταμώνα- ξοδεύει όλη του την ενέργεια στο εργοστάσιο. Στο οποίο πηγαίνει πρώτος, φεύγει τελευταίος και εμφανίζεται σε διάφορες ώρες, ακόμα και τα ξημερώματα. Η κάθε βάρδια… προσεύχεται για «έφοδο» του Γιάννη Καντώνια, μιας και αυτή συνεπάγεται με κέρασμα φαγητού ή με bonus, εάν είναι γιορτές.
Τους εργαζομένους, τους θεωρεί οικογένεια. Γιατί, σε όλες τις βαθμίδες, υπάρχουν εργαζόμενοι που η Exalco είναι «σπίτι» τους. Υπάρχουν και εργαζόμενοι 3ης γενιάς, μιας και η σταθερότητα πρέπει να υπάρχει παντού. Όχι μόνο στη δουλειά, αλλά και στις προσωπικές του σχέσεις. Επιστήθιους φίλους, έχει λίγους, αλλά μακροχρόνιους. Ένας από αυτούς, είναι ο σημερινός πρωθυπουργός.
Τη φιλία του με τον Κυριάκο Μητσοτάκη, θα την «εκμεταλλευθεί» μόνο και μόνο για να του περάσει σε πρώτο πρόσωπο τα μηνύματα του επιχειρηματικού κόσμου για τη στήριξη της παραγωγικότητας της χώρας και, αυτή δε σημαίνει πως η «πόρτα» του είναι κλειστή και για τους άλλους πολιτικούς.
Με έναν άλλο επιστήθιο φίλο του, τον πρώην αρχηγό του Στρατού Φράγκο Φραγκούλη, συχνά παρακολουθούν αγώνες της ΑΕΛ, στη σουίτα που διατηρεί ο Γ. Καντώνιας στην AEL FC Arena.
Ένα παράδειγμα του χαρακτήρα του έρχεται από το καλοκαίρι. Στις εκλογές, ο Γιάννης Καντώνιας είχε επιλεγεί ως μέλος της εφορευτικής επιτροπής στο εκλογικό του τμήμα. Ποιος θα περίμενε ότι ο επικεφαλής μιας από τις κορυφαίες εταιρίες της χώρας, με διεθνή παρουσία, θα μπορούσε να «σπαταλήσει χρόνο»; Στο 297ο εκλογικό τμήμα, στο 4ο Γυμνάσιο Λάρισας, όλοι εξεπλάγησαν όταν τον είδαν να φτάνει νωρίς- νωρίς, «φορτωμένος» με καφέδες, χυμούς και κρουασάν για τα άλλα μέλη της εφορευτικής επιτροπής και κάνοντας τη δουλειά που του ανατέθηκε για δύο συνεχόμενες Κυριακές, με όρεξη…
«Πρέσβης»
Δεν είναι μόνο το προσωπικό προφίλ, ωστόσο. Ο Γιάννης Καντώνιας, ηγείται ενός ομίλου ο οποίος είναι «πρέσβης» της παραγωγικότητας και της εξωστρέφειας της χώρας μας. Από τον τεράστιο γυάλινο ουρανοξύστη Eqho στην Γαλλία μέχρι το παραδοσιακό κτίριο γραφείων της ING στην Βουλγαρία και από το αεροδρόμιο Cargo του Κατάρ μέχρι τον ουρανοξύστη Tadawul στην Σαουδική Αραβία, η ηγέτιδα εταιρία του ομίλου Βιοκαρπέτ, Exalco, υπογράφει αρχιτεκτονικά κατορθώματα.
«Κατόρθωμα», και το γεγονός ότι η παραγωγή γίνεται εξ ολοκλήρου στη Ελλάδα με 2 εργοστάσια και στελέχωση 515 ατόμων, ενώ διαθέτει δύο θυγατρικές εταιρίες, την Exalco Romania στο Βουκουρέστι και την Exalco Bulgaria στη Σόφια.
H εξαγορά της Exalco (το 1993), εκτόξευσε τον όμιλο και συνεχίζει, καθώς στα «δύσκολα» χρόνια της κρίσης, κάλυψε τις απώλειες της μητρικής Bιοκαρπέτ. Ρίσκο, μιας και η οικογένεια των «βασιλιάδων των χαλιών», επέλεξε να δραστηριοποιηθεί μακριά από το core αντικείμενο των επιχειρηματικών δραστηριοτήτων τους. Ρίσκο που πήραν και κρατήθηκαν όρθιοι με τις εξαγωγές, μέσα σε περιβάλλον ύφεσης.
«Ρίσκο» που επίσης «του βγαίνει», η επέκταση στην «πράσινη ενέργεια», μέρος της οποίας θεωρείται η επανεκκίνηση projects που για διάφορους λόγους είχαν μείνει πίσω και η δημιουργία νέων που θα ανεβάσουν πολύ την συνολική ισχύ του ενεργειακού portfolio του ομίλου. Ένα από αυτά, το νέο φωτοβολταϊκό πάρκο στη Λάρισα, ενώ, προηγουμένως είχε εγκαινιασθεί ο σταθμός βιοαερίου στα Tέμπη…
ΤO «ΣXIΣMA» TOY 2006
Η «οικογενειακή υπόθεση» και οι χωριστοί δρόμοι
Ο Όμιλος Βιοκαρπέτ είναι κατά βάση οικογενειακός. Στις θέσεις – κλειδιά, βρίσκονται άνθρωποι που συνδέονται με συγγενικές σχέσεις μεταξύ τους. Ίσως, έτσι εξηγείται το γεγονός ότι επικρατεί μια… ασυνήθιστη σύμπνοια στον όμιλο, τις αποφάσεις που λαμβάνονται, τον τρόπο που διοικείται και λειτουργεί η κάθε εταιρία του. Δεν ήταν όμως πάντα έτσι.
Λέγεται πως όταν και οι τρεις γιοι του ιδρυτή της Βιοκαρπέτ βρίσκονταν εν ζωή και ήταν στον ίδιο χώρο, οι διαφωνίες ήταν καθημερινό φαινόμενο. Είχε προηγηθεί μια μακρά συμπόρευση, γεμάτη με διαφωνίες μεταξύ ανθρώπων με ισχυρές προσωπικότητες, που αντιμετώπιζαν με άλλη φιλοσοφία τα πράγματα (αν και συμμετείχαν εξίσου στην «γιγάντωση» της Bιοκαρπέτ).
Έτσι, η πορεία που ακολούθησε ήταν αναπόφευκτη. Οι διαφωνίες έκαναν τα μέλη της οικογένειας να ακολουθήσουν, τελικά, ξεχωριστούς δρόμους, το 2006, με τον Ξενοφώντα Kαντώνια (τον μοναδικό εν ζωή από την «δεύτερη γενιά») και τους γιους του, Iωάννη και Θεόδωρο, να δημιουργούν ένα νέο success story με την «γέννηση» της Cosmos Aluminium, η οποία από το 2007 ως σήμερα διαγράφει μια θαυμάσια πορεία.
Ήταν το «σχίσμα» της οικογένειας Καντώνια. Mετά από αυτό το «σχίσμα», ο οικονομολόγος Γιάννης Kαντώνιας, γιος του αειμνήστου ηγέτη της AEΛ στα ποδοσφαιρικά «χρυσά χρόνια» του κάμπου, Aστέριου Kαντώνια, διατήρησε τα «ηνία» της Bιοκαρπέτ, η οποία ως σήμερα «ντύνει» από σπίτια, ξενοδοχεία, εστιατόρια, τράπεζες μέχρι εκκλησίες, καζίνο, Συνεδριακά Kέντρα, γραφεία, πλοία κ.α. σε Eλλάδα-εξωτερικό και οδήγησε την Exalco στην επιτυχία σημαντικών διακρίσεων, αντιπροσωπευτικών της αξίας και της εξαγωγικής δραστηριότητας μια τοπικής εταιρίας που ανταγωνίζεται επιτυχώς σε ένα δύσκολο διεθνές περιβάλλον.
Aπό την «τρίτη γενιά» της οικογένειας Καντώνια, η οποία διοικητικά ενεργοποιήθηκε πλήρως μετά τον θάνατο του Στέλιου Kαντώνια το 2010 (με τον Aντώνη Kαντώνια να φεύγει πολύ νωρίτερα από την ζωή) στο πλευρό του προέδρου της ιστορικής ταπητουργίας βρίσκεται υπό την ιδιότητα αντιπρόεδρου ο ένας από τους πρώτους εξαδέλφους του, ο γιος του Αντώνη, Γιώργος Kαντώνιας, αμφότεροι διατηρώντας και τον ρόλο του CEO.
Στο ίδιο «στρατόπεδο» και τα ξαδέρφια του προέδρου δύο ακόμα συγγενείς του, ο οικονομολόγος (μέλος του ΔΣ και διευθύνων σύμβουλος του Ομίλου), Θανάσης Β. Τσιάρας και ο (επίσης μέλος του ΔΣ και διευθύνων σύμβουλος) θείος του, Βασίλης Θ. Τσιάρας.
ΑΣΤΕΡΙΟΣ ΚΑΝΤΩΝΙΑΣ
Ο «πατριάρχης» που χάραξε το δρόμο και η Λάρισα
Ήταν 1950, όταν, στη Σαμαρίνα της Πίνδου, ο Ιωάννης και η Γλυκερία Καντώνια ίδρυαν ένα εργαστήρι οικοτεχνίας νημάτων για παραγωγή παραδοσιακής φλοκάτης, το οποίο θα μεταφερόταν, αργότερα στη Λάρισα, για να γίνει η Βιοκαρπέτ, στα χέρια των τριών από τα πέντε παιδιά τους (του Αντώνη, του Αστέριου ή Στέλιου και του Ξενοφώντα, της Μαίρης, καθώς ο Γιώργος πέθανε νωρίς). Μετά το ’81, όταν ο μεγαλύτερος, Αντώνης, θα έφευγε από τη ζωή χτυπημένος από την επάρατη νόσο, τα ηνία θα έπαιρνε ο Στέλιος.
Ο οποίος θα γιγάντωνε τη Βιοκαρπέτ, βάζοντάς τη και στο Χ.Α., θα πραγματοποιούσε αμέτρητες δωρεές, όμως θα έμενε χαραγμένος στη μνήμη των Λαρισαίων, αλλά και όλων των Ελλήνων, ως ο «πρωταθλητής πρόεδρος». Όπου «πρόεδρος», όχι για τη Βιοκαρπέτ, αλλά για την ΑΕΛ, την ποδοσφαιρική ομάδα της Λάρισας.
Ίσως αυτό ήταν που τον χαρακτήρισε, καθώς έκανε όλο το θεσσαλικό κάμπο να δονείται από χαρά και την υπόλοιπη χώρα να παραμιλάει με το όρθιο αλογάκι παρακολουθώντας τους «βυσσινί» να σαρώνουν τα ποδοσφαιρικά μεγαθήρια της εποχής, με ταλέντα που θα γράφονταν με χρυσά γράμματα στην ιστορία και ήταν όλοι γεννήματα – θρέμματα της Θεσσαλίας.
Από το 1979, όταν και ενεπλάκη -με τον αδερφό του, Αντώνη- στα διοικητικά της ΑΕΛ, η αγάπη του γι’ αυτή ήταν απερίγραπτη. Σε τέτοιο βαθμό, που, το 1988, όταν η ομάδα έκανε εκείνη τη φρενιασμένη πορεία στο πρωτάθλημα, οι γιατροί του είχαν απαγορεύσει ρητά να παρακολουθήσει έστω και έναν αγώνα της.
Ως καρδιοπαθής, ήξεραν και έβλεπαν πώς καρδιοχτυπούσε γι’ αυτή. Άλλωστε, σε ένα από αυτά τα παιχνίδια, είχε πάθει καρδιακό επεισόδιο και η ομάδα, τον είχε επισκεφθεί στην εντατική, όπου νοσηλεύθηκε. Γι’ αυτό και εφεξής, τα αποτελέσματα, τα μάθαινε πάντοτε μετά τη λήξη. Για το λόγο αυτό, την Πρωτομαγιά του 1988, όταν η ΑΕΛ πήρε το πρωτάθλημα, σύσσωμη η ομάδα έσπευσε στο σπίτι του για να του μεταφέρει τα χαρμόσυνα νέα. To έργο του, εκεί, θα είχε ολοκληρωθεί. Όχι άλλα καρδιοχτύπια. Αποχώρησε, αφήνοντας τις μετοχές της ομάδας που κατείχε, στο Δήμο Λάρισας. Στους συμπολίτες του.
Χαμογελαστός, επικοινωνιακός, αλλά δραστήριος, ήταν ο άνθρωπος των μεγάλων αποφάσεων, αλλά και της διπλανής πόρτας. Οι Λαρισαίοι τον θυμούνται να κάνει τη βόλτα του στην Πατρόκλου και να καλημερίζει τους πάντες.
Ο Στέλιος, όπως τον ήξεραν, ήταν ο ίδιος άνθρωπος που θα εκτόξευε τη Βιοκαρπέτ, θα την έβαζε στα «σαλόνια» της Σοφοκλέους, θα εξαγόραζε την Exalco, κάνοντάς τη κολοσσό, θα ίδρυε την εταιρία ηλεκτρονικών υπολογιστών Bdata, στα 90s. Μέχρι τον Ιούλιο του 2010. Σε ηλικία μόλις 67 ετών, στις ημέρες καύσωνα, η καρδιά του δεν αντέχει και τον προδίδει. Αιφνιδίως φεύγει από τη ζωή. Έχει αφήσει πίσω του, όμως, όχι μόνο διαδόχους, αλλά και σπουδαία πράγματα για να συνεχιστούν…
Πηγή: Dealnews.gr
