Του Τάσου Παγκάκη

Η αλήθεια είναι (και μετέχω ευθύνης και εγώ που γράφω σχετικά με το επιχειρείν), ότι η λέξη «startup» έγινε ‘hype’ και δηθενιά και positioning aim και business χαρτζιλίκι και χορηγική ευκαιρία για άλλους. Κοινώς, τη ξεσκίσαμε! Δίνοντας όλη την ενέργεια γύρω από αυτή τη λέξη, σαν να είμαστε στη Silicon Valley, ξεχάσαμε ότι θέλουν «φως» και επίκληση και χειρισμό ως καλό παράδειγμα …οι λίγοι, αλλά διαρκώς αυξανόμενοι εξαγωγείς τη χώρας. Αυτοί που αντί για μανιφέστα, τρώνε τα μούτρα τους για να κερδίσουν ένα σημείο διανομής και να προσέξουν αν το συμβόλαιο είναι εντάξει και πόσα απρόβλεπτα κόστη τους έρχονται…

Είναι άνθρωποι που ποτέ κανείς από το επίσημο κράτος δεν ασχολήθηκε μαζί τους πραγματικά, ούτε καν τους έδωσε έστω μία βραδυνή εκδήλωση πρεσβείας, για να γνωρίσουν τοπικούς επιχειρηματίες του εξωτερικού. Είναι οι ίδιοι που όταν γίνονται κυβερνητικές αποστολές, επειδή δεν έχουν «μπάρμπα στην Κορώνη», δεν εξασφαλίζουν μία θέση έναντι των «βυσματούχων». Διάβαζα πρόσφατα στο capital.gr και στα nea.gr ορισμένα από αυτά τα παραδείγματα και αναθάρρησα. Πήρα ελπίδα, ότι παρά τις δυσκολίες και τα εμπόδια, μπορεί να γίνει κάτι ουσιαστικό.

Να ανοίξουν χώρες για εμάς, να δημιουργηθούν εμπορικά δίκτυα, να βγουν χρήματα, να υπάρξουν επανεπενδύσεις και βεβαίως έσοδο για τη χώρα…δηλαδή για όλους εμάς, άμεσα ή έμμεσα.