Oνομάζομαι Μπότας Αλέξανδρος,είμαι 21 ετών και κατάγομαι απο τα Τρίκαλα Θεσσαλίας.Με αφορμή τη Τέχνη της φωτογραφίας θα ήθελα να δώσω δημόσια αυτή τη συνέντευξη σε ένα τόσο προσωπικό οσο και γενικό φάσμα αυτής μου της απασχόλησης που λίγο πολλοί ολοι αγαπούν και ολοι την χρησιμοποιούν με διαφορετικό νόημα όμως πια για τον καθένα ξεχωριστά . Ξεκίνησα να ασχολούμε με τη φωτογραφία τον τελευταίο ενάμιση χρόνο.Απο τη πρώτη στιγμή που ήρθα σε επαφή με φωτογραφική μηχανή κατάλαβα και κυρίως ένιωσα αμέσως μέσα μου με τι θέλω να ασχοληθώ στη ζωή μου.Αυτο το οποίο με μάγεψε απο τη πρώτη στιγμή ήταν οτι η φωτογραφία ήταν ένας τρόπος με τον οποίο μπορούσα να δω τον κόσμο αλλιώς και η φαντασία μου έπαιρνε αμέσως το ρόλο του σκηνοθέτη δημιουργώντας μια εικόνα .Τιποτα όμως δεν ήταν ούτε είναι ποτέ εύκολο διότι απο το τεχνικό μέρος μέχρι την τελική λήψη υπαρχει ένα τεράστιο μονοπάτι γνώσης που ο καθένας πρέπει να διαβεί εάν θέλει να πάρει ένα σωστό και ωραιο αποτέλεσμα .Πλεον είπα να πραγματοποίησω και να δώσω θέση επίσημα σε όσα στοχεύω μέσω της φωτογραφίας και γιαυτο το λόγο σπουδάζω στο Ι.Ι.Ε.Κ Δήμου Βόλου τη Τέχνη της Φωτογραφίας
Τη φωτογραφία πάντοτε την βλέπω σαν ένα ταξίδι που πολλές φορές θα χρειαστεί να το ξεκινήσεις μόνος όπως ημουν στην αρχή και αμέσως το μονο που επιζητάς είναι απλά να τρέξεις και να βρεις πράγματα τα οποία θα σου κεντρίζουν το ενδιαφέρον,που θα σου ξυπνάνε αναμνήσεις ,που θα σε κάνουν να νιώθεις ελεύθερος και εκεί θα μπορέσεις να δημιουργήσεις μια καινούργια στιγμή.Μια στιγμή που απαθανατιζεις με τον τρόπο μου αγαπάς.Ε λοιπόν μπορώ να πω πως πολλοί άνθρωποι κοιτούν τις εικόνες για να θυμηθούνε καταστάσεις,στιγμές ,συναισθήματα αλλά εγώ ποτέ δεν έχω ξεχάσει πως ένιωθα σε καμία μου λήψη γιατί πριν την τραβήξω ήταν ήδη στο μυαλό στη ψυχή μου!
Θα ήθελα με τη συνέντευξη μου να απευθυνθώ κυρίως σε νέα άτομα που αγαπούν τη φωτογραφία , σε άτομα που βρίσουν νόημα απο αυτή αλλά και κυρίως σε άτομα που φοβούνται να ακολουθήσουν αυτό το μονοπάτι,αυτό το όνειρο τους γιατί αισθάνονται οτι δεν υπαρχει νόημα ή μέλλον . Θα ήθελα λοιπόν να τους υπενθυμίσω οτι εμείς δίνουμε νόημα σε κάθε μας κίνηση! Όταν κάτι το κυνηγάς του δίνεις μια αξία και αν στο τέλος το πετύχεις τότε του έδωσες ζωή! Ποτέ μην τα παρατάτε σε καμία δυσκολία,ακολουθήστε τη καρδιά σας για να νιώσετε ευτυχία.
Πολλές φορές θα τύχει να συναντήσω πολλές δυσκολίες.Για να ακολουθήσεις το όνειρο σου που στη προκειμένη περίπτωση για μένα είναι η φωτογραφία , χρειάζεσαι χρήματα . Χρήματα για τις σπουδές μιας και είναι ιδιωτική σχολή , για τα υλικά , για το ενοίκιο και όλα τα τα περιεχόμενα του σπιτιού αν εισαι απο αλλη πόλη , τον φωτογραφικό εξοπλισμό και πολλά αλλά που είναι απαραίτητα και το κυριότερα που υπάρχουν καθημερινά μέσα στο κεφάλι μου.Κι όμως αν κάτι το θέλεις πολυ όλα αυτά δεν σου είναι εμπόδιο.Ουτε εγώ τα βρήκα έτοιμα αυτά αλλά κάθησα ένα ολόκληρο καλοκαίρι δούλεψα και μέχρι σήμερα πληρώνω τα παντα με τις οικονομίες μου,Το ίδιο θα κάνω και το επερχόμενο καλοκαίρι.Δεν με νοιάζουν οι διακοπές αλλά μονο οι σπουδές μου! Και όταν έχεις και άτομα τα οποία αναγνωρίζουν την προσπάθεια σου και νιώθουν το ποσό αγαπάς αυτό που κανεις τότε βρίσκεις και αλλά στηρίγματα που σε φέρνουν πιο κοντά στο όνειρο σου ,έτσι και εγώ! Τα στηρίγματα αυτά είναι η κοπέλα μου και η οικογένεια μου.
Η συμβουλή μου είναι να κάνουν τη δουλειά τους με αγάπη πάνω απ’ολα αφοσίωση,μεράκι και άποψη δίχως να ξεχνάνε οτι αυτό που κάνουν δεν κινείται μονο στα πλαίσια της δουλειάς αλλά πάνω απο όλα στα πλαίσια της τέχνης.Μια εικόνα λένε κρύβει χίλιες λέξεις αλλά κάποια που δεν κρύβει κάτι είναι φανερή,ο κόσμος βλέπει γι’αυτο απαιτειται προσοχή.
«Θα ήθελα να ευχαριστήσω όλους όσους με στηρίζουν καθημερινά στο ταξίδι μου με τη φωτογραφία και επισης θα ήθελα να τους εγγυηθώ οτι θα δούνε στο μέλλον πολλά νέα και υπέροχα πράγματα μέσα απο τη δίκη μου ματια που αφορούν αυτό το χώρο και ελπίζω να προσελκύσω πολλά νέα άτομα σε αυτό τον υπέροχο κόσμο.Να είστε ολοι καλά».