Ποια είναι όμως η άποψη των υποψηφίων που αναζητούν εργασία, για την επιχειρηματικότητα;

Από την εμπειρία μου στη διεξαγωγή συνεντεύξεων και για το λόγο του ότι με ενδιαφέρει ο προσανατολισμός προς την επιχειρηματικότητα στις συνεντεύξεις που διεξάγω, πάντα πραγματοποιώ την ερώτηση «Έχετε σκεφτεί ποτέ να κάνετε κάτι δικό σας επιχειρηματικά;» Από τις απαντήσεις που λαμβάνω προκύπτει ότι ελάχιστοι είναι οι νέοι άνθρωποι που έχουν προσπαθήσει πραγματικά κάτι στο πεδίο αυτό. Το 70% όμως από αυτούς, έχουν στο μυαλό τους αυτή την προοπτική, χωρίς όμως να ξέρουν τι ακριβώς θέλουν να πετύχουν.

Το επόμενο ερώτημα που προκύπτει είναι το γιατί σε μία χώρα με τόσο μεγάλη ανεργία, οι νέοι δεν στρέφονται προς την επιχειρηματικότητα; Ας προσπαθήσουμε να δώσουμε μία εξήγηση σε αυτό.

Ο κυριότερος λόγος είναι η παιδία μας. Στην Ελλάδα οι γονείς της τωρινής νέας γενιάς, πάντα, παρότρυναν τα παιδιά τους να γίνουν υπάλληλοι και κυρίως στο δημόσιο τομέα που θα απολάμβαναν τη μονιμότητα και πολλά άλλα οφέλη. Ελάχιστοι παρότρυναν τα παιδιά τους να γίνουν δημιουργικοί προς την κοινωνία. Ο λόγος ήταν ο εξής απλός: «Που να μπλέκεις τώρα με τέτοια; Βρες μια θέση κάπου και μείνε εκεί.» Μία σαθρή λογική που σχεδόν εκμηδένιζε τη δημιουργικότητα των νέων. Στην Ελλάδα δυστυχώς δεν μάθαμε να κάνουμε όνειρα προς την επιτυχία αλλά μάθαμε πως να βολευόμαστε. Αυτή η νοοτροπία έριξε σε λήθαργο, το επιχειρηματικό μυαλό του Έλληνα. Οι Έλληνες φημίζονταν για το επιχειρείν από την αρχαιότητα και δεν είναι τυχαίο το πόσοι πολλοί επιτυχημένοι Έλληνες επιχειρηματίες υπάρχουν στο εξωτερικό.

Ο δεύτερος λόγος είναι το περιβάλλον αστάθειας στο οποίο ζούμε. Από τις ειδήσεις ακούμε πολλές φορές για το πόσα καταστήματα και επιχειρήσεις κλείνουν. Άτομα από το εμπόριο διαμαρτύρονται. Επιχειρηματίες, ελεύθεροι επαγγελματίες αλλά και οι λογιστές που βιώνουν όλη αυτή την πραγματικότητα καθημερινά, αναφέρουν για το δυσβάσταχτο φορολογικό καθεστώς. Όλα αυτό το αρνητικό περιβάλλον εντείνει την απόρριψη της επιχειρηματικότητας και σε συνδυασμό με την αντίληψη που αναφέραμε πιο πριν «που να μπλέκεις τώρα» καθιστούν την επιχειρηματικότητα απαγορευτική.

Ο τρίτος λόγος είναι ο μη επαγγελματισμός και η έλλειψη γνώσεων ανθρώπων, που απέτυχαν στο χώρο, και τώρα χρησιμοποιούνται ως αποτρεπτικά παραδείγματα. Στην Ελλάδα έχουμε λίγο περίεργη άποψη για την επιχειρηματικότητα και πάντα αναζητούμε την εύκολη λύση. Ανοίγουμε καφετέριες, bar, σουβλατζίδικα, ταβέρνες, frozen yogurt και θεωρούμε τον εαυτό μας επιχειρηματία. Κανείς δεν σκέφτεται ότι η επιχειρηματικότητα έγκειται σε μεγάλο βαθμό στην καινοτομία. Το ανοίξει κάποιος τη δέκατη καφετέρια, με τους ίδιους προμηθευτές, την ίδια εξυπηρέτηση, στον ίδιο δρόμο δεν είναι καινοτομία, άρα δεν είναι επιχειρηματικότητα. Τα παραδείγματα επαγγελματιών που απέτυχαν πρέπει να χρησιμοποιούνται σαν παραδείγματα για να αποφύγουμε τα σημεία που έκαναν λάθος και όχι να μας αποτρέπουν.

Τέλος, θα αναφέρω την έλλειψη γνώσεων και την έλλειψη προσανατολισμού σπουδών. Πάρα πολλά επαγγέλματα, όπως ψυχολόγοι, μηχανικοί αυτοκινήτων, δικηγόροι, υδραυλικοί, γιατροί, προορίζονται λόγω της φύσης του επαγγέλματος να γίνουν ελεύθεροι επαγγελματίες. Σε καμία σχολή δεν διδάχθηκαν πως θα αναπτύξουν πελατολόγιο και οι περισσότεροι τελικά καταλήγουν να εργάζονται σε άλλους χώρους.

Κάποιος αναρωτιέται αυτή τη στιγμή «Μα καλά, μπορούν να γίνουν όλοι επιχειρηματίες;» Η απάντηση είναι «ΟΧΙ». Από την άλλη πλευρά, δεν μπορούν να είναι και όλοι υπάλληλοι αν δεν υπάρχουν επιχειρηματίες.

Η επιχειρηματικότητα δεν είναι ένας εύκολος δρόμος και στη χώρα που ζούμε είναι ακόμα πιο δύσκολο. Αυτό που θέλω να μείνει στο μυαλό όσον διαβάζουν αυτό το άρθρο είναι αρχικά ότι η επιχειρηματικότητα δεν είναι κάτι «διαβολικό». Είναι ο υγιής τρόπος για να ευημερεί μία κοινωνία. Δεύτερον, η καλή και διαφορετική ιδέα είναι αυτή που θα φέρει την επιτυχία (βλέπε Taxibeat, Quizdom, Athens Clue) και όχι κάτι που κάνουν όλοι οι υπόλοιποι. Τρίτον, ότι προσπαθήσουμε θα πρέπει να το προσπαθήσουμε με επαγγελματισμό και οργάνωση. Η σωστή διαχείριση, η απαιτούμενη γνώση, το σωστό πλάνο και η επιμονή σε αυτό θα φέρουν το επιθυμητό αποτέλεσμα. Η σωστή οικονομική διαχείριση συμπεριλαμβάνεται μέσα σε αυτό (π.χ. με τα χρήματα για την απόδοση του ΦΠΑ δεν αγοράζουμε Mercedes!!!). Τέταρτον θα πρέπει να μάθουμε να συνεργαζόμαστε αρμονικά με άλλους ανθρώπους να δημιουργούμε συνέργιες και συνεργασίες. Επίσης, είναι σημαντικό να επιχειρούμε ομαδικά, χωρίς εντάσεις και φιλονικίες.

Τελευταίο και σημαντικότερο αφήνω το θάρρος. Οι νέοι άνθρωποι θα πρέπει να κλείσουν τα αυτιά τους σε όσους λένε ότι θα αποτύχουν. Θα πρέπει να ακούσουν την εσωτερική φωνή που τους λέει «Είσαι νέος, έχεις όνειρα, προσπάθησε». Αυτοί που ξεπέρασαν τους φόβους τους, ήταν αυτοί που εξελίχθηκαν, απέκτησαν δεξιότητες, έγιναν καλύτεροι και τους αναζητεί η αγορά εργασίας.

«Κι αν τελικά αποτύχουν όλα αυτά, τι θα κάνω;», θα με ρωτούσε τώρα κάποιος. Η απάντηση είναι ότι αν κάποιος βάλει σε διαδικασία το μυαλό του να σκεφτεί ιδέες, κυνηγήσει εφικτά πράγματα, με σωστό τρόπο έχεις πολλές πιθανότητες για να πετύχει. Αν πάλι αποτύχει και καταλάβει ποια λάθη έκανε, θα έχει αναπτύξει τόσο σημαντικές δεξιότητες που τελικά θα γίνει ένας υπάλληλος που θα προσθέτει αξία όπου εργασθεί και δεν θα διεκπεραιώνει απλά καθήκοντα. Άρα θα έχει περισσότερες πιθανότητες να παραμείνει ενεργός στην αγορά εργασίας. Το αποτέλεσμα θα είναι να συγκεντρώσει περισσότερες γνώσεις και εμπειρία και να προσπαθήσει ξανά. Η πρώτη αποτυχία δεν απαγορεύει μία επόμενη επιτυχία και όταν οι άνθρωποι θέτουν στόχους και δεν εφησυχάζουν, τελικά πετυχαίνουν.

Παπαναστασόπουλος Νίκος

Recruiting Specialist