Ονομάζομαι Γιάννης Λυμπέρης γεννήθηκα και σπούδασα στον Πειραιά. Σπούδασα μηχανοτεχνίτης και εργοδηγός δομικών έργων. Έχω εργαστεί για 45 χρόνια σε οικοδομικές εργασίες, σε Ελλάδα και Αγγλία. Είμαι ελεύθερος επαγγελματίας, κατασκευαστής δομικών έργων.Γλώσσες Ελληνικά Αγγλικά. Δύο Διεθνή διπλώματα ευρεσιτεχνίας αντισεισμικών συστημάτων. Κατάγομαι και διαμένω τα τελευταία 25 χρόνια στην νήσο Ίος των Κυκλάδων.
Δεν έχω ιδρύσει εταιρεία διότι η εφεύρεση είναι κάτω από πειραματική εφαρμοσμένη έρευνα.
Συνεργάζομαι με τον ομότιμο καθηγητή αντισεισμικής τεχνολογίας των κατασκευών κύριον Παναγιώτη Καρύδη και την εταιρεία gaiacomm.gr
Αφού ολοκληρωθούν τα πειράματα σκεπτόμαστε να ιδρύσουμε εταιρεία και να συνεργασθούμε.
Είναι αδύνατον να φέρεις σε πέρας μόνος σου μία ευρεσιτεχνία η οποία θα αλλάξει παγκόσμια την μέθοδο δόμησης των αντισεισμικών κατασκευών. Η συνεργασία με επιστήμονες και εταιρείες είναι στην περίπτωση την δική μου αναγκαία.
Απευθύνομαι σε όλους που θα κατασκευάσουν δομικά έργα, ή έχουν υφιστάμενες κατασκευές και θέλουν να τις κάνουν πιο αντισεισμικές.
Θα υπογράφει ο κύριος καθηγητής Παναγιώτης Καρύδης.
Δε μας φταίει μόνο ότι έχουμε ένα γιγάντιο, ανίκανο και διεφθαρμένο δημόσιο τομέα που σιτίζεται εις βάρος της οικονομίας. Μεγαλύτερη ίσως ζημιά μας έκανε ότι εδώ και χρόνια πάψαμε να προσπαθούμε να φτιάξουμε ότιδήποτε το καινούργιο. Γίναμε ένα έθνος μεταπωλητών, χάσαμε την δημιουργικότητα και τη φαντασία μας.
Η μεταπώληση δε δημιουργεί πολλές δουλειές και έχει καταστροφικές συνέπειες για το εμπορικό μας ισοζύγιο. Το χειρότερο είναι ότι καλλιεργεί μια αρνητική εθνική ψυχολογία. Αυτά που καταναλώνουμε επί δεκαετίες έχουν ολοένα και λιγότερη σχέση με αυτά που παράγουμε.
Αναμφισβήτητα, το να φτιάξεις κάτι καινούργιο είναι πολύ πιο δύσκολο από το να εισάγεις το έτοιμο. Θέλει κόπο, μεράκι, προσπάθεια, έχει την αγωνία και το φόβο του αγνώστου και του επισφαλούς. Είναι πολύ πιο έυκολο να ψωνίσεις μια δοκιμασμένη συνταγή από το εξωτερικό. Όμως η εγχώρια παραγωγή και εξαγωγή υπηρεσιών και προϊόντων προστιθέμενης αξίας είναι μονόδρομος,αν θέλουμε να ανατρέψουμε την καταστροφική πορεία που έχει πάρει η χώρα μας.
Η επιστροφή στην παραγωγή είναι καλύτερος δρόμος για την ψυχή και το ηθικό μας. Το συλλογικό αλλά και το προσωπικό αίσθημα αυτο-πραγμάτωσης και καταξίωσης, η ικανοποίηση και η περηφάνια που νοιώθει κανείς όταν βλέπει, καταναλώνει αλλά και εξάγει ή μοιράζεται τον καρπό της δημιουργικότητάς του, δεν συγκρίνεται με την ρηχή ικανοποίηση του εύκολου χρήματος. Όπως ακριβώς το μήλο από το δέντρο που φύτεψες, πότισες και κλάδεψες για δεκαετίες στον κήπο σου, έχει διαφορετική γέυση από το άψυχο φρούτο που ψώνισες στο σούπερ μάρκετ.
Η επανοικοδόμηση του έθνους μας μετά τον πόλεμο ήταν καρπός του ήθους και της αποφασιστικότητας μικρών παραγωγών. Βιοτέχνες, χτίστες, τεχνίτες, δημιουργοί – άνθρωποι που δούλεψαν σκληρά και με το δικό τους τρόπο καινοτόμησαν.