Η συγκεκριμένη έρευνα έχει βάθος και συνέπεια καθώς διεξάγεται σε ετήσια βάση από το 2007 μέχρι και το 2013 και περιλαμβάνει ένα μεγάλο φάσμα επιχειρήσεων που έχουν προστρέξει στο τραπεζικό σύστημα για χρηματοδότηση. Υπογραμμίζεται πως η συγκεκριμένη έρευνα γίνεται για λογαριασμό της Wall street Journal.
Υποτίθεται πως η μέθοδος franchise είναι ένας εύκολος και όχι και τόσο «επικίνδυνος» δρόμος για κάποιον να ανοίξει τη δική του επιχείρηση κάτω από την «ομπρέλα» ενός επώνυμου, μεγάλου και κυρίως κερδοφόρου brand. Τα στοιχεία τελικώς όμως δείχνουν πως είναι ίσως μία εξαιρετικά ριψοκίνδυνη κατάσταση.
Σύμφωνα με την έρευνα ένας ιδιώτης για να αποκτήσει δικαιώματα χρήσης ενός brandname με τη μέθοδο του franchise πρέπει να καταβάλει αρχικά ένα αρκετά σεβαστό ποσό για να αποκτήσει την «ταμπέλα». Στις ΗΠΑ το ποσό αυτό εκκινεί από τα 50.000 δολάρια. Για το ποσό αυτό είναι αδύνατο να δανειστεί από κάποιο τραπεζικό ίδρυμα και λόγο της κρίσης αλλά και λόγο της επισφάλειας που κρύβει το εγχείρημα (ναι η χρυσή εποχή του franchise «κατακρημνίστηκε» μαζί με την κρίση). Για το λόγο αυτό θα πρέπει να καταβάλει το αρχικό ποσό από ίδια κεφάλαια, στοιχείο το οποίο σαφώς αποδυναμώνει και μάλιστα σημαντικά την μετέπειτα επενδυτική του δύναμη.