Πηγή: www.epixeiro.gr
Πόσες φορές σας έχει έρθει στο μυαλό μια ιδέα την οποία θα θέλατε να εκμεταλλευτείτε επιχειρηματικά αλλά την απορρίψατε σε κλάσματα δευτερολέπτου γιατί τη βαφτίσατε αμέσως χαζή; Μήπως αυτές οι θνησιγενείς ιδέες όμως είναι το μέλλον σας που καταλήγει απερίσκεπτα στον “κουβά”;
Συχνά, συνήθως κατά τη διάρκεια φιλικών συζητήσεων ή ακόμη και εσωτερικών διαλόγων, προκύπτουν ιδέες του τύπου “να έπιανε άραγε κάτι σαν κι αυτό;“, “μα γιατί δεν υπάρχει το τάδε;“, “απορώ πώς δεν έχει σκεφτεί κάποιος να φτιάξει το δείνα;“. Πολλές φορές η αναζήτηση πάει ακόμη και μερικά στάδια παρακάτω με πιθανούς τρόπους υλοποίησης, target groups και τρόπους προώθησης. Συγχαρητήρια, μόλις φτιάξατε ένα (πολύ) πρόχειρο business plan! Ωστόσο, ο αρχικός αυτός ενθουσιασμός στραγγαλίζεται από τα “δε βαριέσαι“, “για τέτοια είμαστε τώρα;“, “είναι χαζό, μια πλάκα κάναμε“. Μήπως δεν είναι όμως;
Αναμφισβήτητα, το να περάσει κάποιος από την ιδέα στην υλοποίηση απαιτεί μεγάλα αποθέματα θέλησης και κινήτρου και δεν είναι απόφαση που πρέπει να παρθεί ελαφρά τη καρδία. Σίγουρα το πρώτο που περνάει συνήθως από το μυαλό κάποιου που έχει ζυμώσει μέσα του την ιδέα του να κάνει κάτι δικό του είναι το πού θα βρει κεφάλαια. Και είναι λογικό. Ωστόσο, όσο σημαντικά και να είναι αυτά, η “Αγία Τριάδα” είναι η ιδέα και η πίστη σε αυτήν, η ομάδα, και η σκληρή δουλειά. Για τα υπόλοιπα υπάρχουν λύσεις που άλλοτε θέλουν λιγότερο και άλλοτε περισσότερο ψάξιμο. Η ιδέα όμως είναι αυτή που καθορίζει το επιχειρηματικό μοντέλο και ότι συνδέεται με αυτό. Και μπορεί σε πρώτη ανάγνωση να φαίνεται (ακόμη και σε εσάς) χαζή αλλά δεν πρέπει να ξεχνάμε ότι πλέον υπάρχει μια αγορά για τα πάντα. Κυριολεκτικά. Και αν δεν υπάρχει πολύ πιθανό να μπορούμε να τη δημιουργήσουμε. Μπορεί να είναι αφορά κάτι εντελώς καινούριο (3D printers), αλλά δεν είναι απαραίτητο. Δε χρειάζεται να ανακαλύψετε τον τροχό. Μπορεί η ιδέα σας απλά να βελτιστοποιεί ένα ήδη υπάρχον προϊόν/υπηρεσία (βλέπε Facebook, το οποίο δεν ήταν το πρώτο site κοινωνικής δικτύωσης). Μπορεί ακόμη το προϊόν που “φαίνεται” να μην αποτελεί αυτό που δίνει τελικά την αξία στον καταναλωτή αλλά κάποιο παρελκόμενό του. Προς τα τέλη του 1970, ο Gary Dahl, κατάφερε να πουλήσει περίπου 1,5 εκατομμύρια πέτρες… για κατοικίδια! Ωστόσο, δεν ήταν η πέτρα αυτή καθεαυτή που έκανε το προϊόν επιτυχία, αλλά το περιτύλιγμα. Η συσκευασία και το βιβλιαράκι “οδηγιών/εκπαίδευσης” που ήταν γεμάτο με λογοπαίγνια και ατάκες ήταν οι παράγοντες επιτυχίας του Pet Rock. Α! Και η ιδέα ήρθε κατά τη διάρκεια κουβέντας με φίλους που παραπονιόντουσαν για την ανάγκη φροντίδας των κατοικίδιών τους (μια πέτρα δε χρειάζεται ούτε βόλτες, ούτε εμβόλια, ούτε καθαριότητα, ούτε κούρεμα κοκ).
Οι παρακάτω πέντε περιπτώσεις αποτελούν ένα πολύ μικρό δείγμα από προϊόντα/υπηρεσίες που φαινομενικά (ή και αντικειμενικά) φαντάζουν άχρηστα ή ίσως και χαζά ωστόσο κατάφεραν να πραγματοποιήσουν πωλήσεις εκατομμυρίων γιατί υπήρχε ή δημιουργήθηκε αγορά γι αυτά.
