της Grace Dobush
Φαίνεται ότι οι επιστήμονες είναι αναποφάσιστοι ως προς το κατά πόσο η ιδέα του ανοιχτού γραφείου είναι καλή ή κακή.
Μια μελέτη που δημοσιεύθηκε στο περιοδικό Occupational & Environmental Medicine στις αρχές Αυγούστου διαπίστωσε ότι οι εργαζόμενοι σε ανοικτά γραφεία -γνωστά και ως γραφεία ανοιχτής διάταξης- έχουν λιγότερο άγχος και είναι πιο δραστήριοι από τους εργαζομένους που δουλεύουν σε γραφεία με διαχωριστικά, ίσως επειδή κινούνται τριγύρω περισσότερο και αλληλεπιδρούν με τους συναδέλφους τους.
Την ίδια στιγμή, προηγούμενες έρευνες όπως αυτή που δημοσιεύτηκε από ερευνητές του Χάρβαρντ τον περασμένο Ιούλιο, έχουν διαπιστώσει ότι οι άνθρωποι που εργάζονται σε ανοιχτά γραφεία έχουν στην πραγματικότητα λιγότερες πιθανότητες να συνεργαστούν ή να αλληλεπιδράσουν με τους συναδέλφους τους, σε σχέση με τους εργαζομένους σε γραφεία με διαχωριστικά.
Αν και οι μελέτες δεν εξέτασαν τους ίδιους ακριβώς παράγοντες, τα αποτελέσματά τους φαίνεται να οδηγούν σε αντικρουόμενα συμπεράσματα, αποδεικνύοντας ότι η επιστήμη δεν έχει ακόμη δώσει μια σαφή απάντηση σχετικά με τα γραφεία ανοιχτής διάταξης.
Η μελέτη OEM από ερευνητές του Πανεπιστημίου της Αριζόνα βασίστηκε σε 231 εργαζομένους γραφείου σε κυβερνητικά κτίρια που φόρεσαν αισθητήρες κίνησης και καρδιακής λειτουργίας για τρεις ημέρες. Οι μελετητές διαπίστωσαν ότι οι εργαζόμενοι σε ανοικτά γραφεία ήταν 32% πιο δραστήριοι από τους εργαζομένους σε μεμονωμένα προσωπικά γραφεία και 20% πιο δραστήριοι από τους εργαζομένους σε γραφεία με χωρίσματα.
Οι ερευνητές του Χάρβαρντ, εντωμεταξύ, πήραν 52 εργαζομένους από μια εταιρεία της λίστας Fortune 500 και έβγαλαν όλα τα χωρίσματα από έναν ολόκληρο όροφο του κτιρίου της για να κάνουν ανοιχτό τον χώρο εργασίας. Οι εργαζόμενοι φορούσαν συσκευές με αισθητήρες και μικρόφωνα για τρεις εβδομάδες πριν από τον επανασχεδιασμό και για τρεις εβδομάδες μετά, στο νέο γραφείο ανοιχτής διάταξης. Οι ερευνητές εξασφάλισαν επίσης πρόσβαση στους διακομιστές για την παρακολούθηση της ανταλλαγής μηνυμάτων ηλεκτρονικού ταχυδρομείου και άμεσων μηνυμάτων.
Τα αποτελέσματα ήταν αξιοσημείωτα: Μετά την αλλαγή, οι συμμετέχοντες στην έρευνα δαπανούσαν πλέον 73% λιγότερο χρόνο αλληλεπιδρώντας πρόσωπο με πρόσωπο με τους συναδέλφους τους, ενώ η χρήση ηλεκτρονικού ταχυδρομείου και εφαρμογών άμεσων μηνυμάτων σημείωσε άνοδο κατά 67% και 75% αντίστοιχα.
Το γραφείο ανοιχτού σχεδιασμού ήταν διαδεδομένο στις ΗΠΑ προτού τα διαχωριστικά γραφείου της Herman Miller γίνουν δημοφιλή στη δεκαετία του 1960. Η έλευση των μετατρέψιμων χωρισμάτων προσέφερε περισσότερη ιδιωτικότητα χωρίς το χωροταξικό και οικονομικό κόστος των μεμονωμένων, προσωπικών γραφείων. Όμως, ξεκινώντας από τη δεκαετία του 1990, το ανοικτό γραφείο επέστρεψε στη μόδα και σήμερα το 70% των γραφείων των ΗΠΑ είναι ανοιχτής διάταξης. Οι υποστηρικτές αυτού του μοντέλου οργάνωσης του γραφείου λένε ότι η ανοιχτή διάταξη επιτρέπει περισσότερο φυσικό φωτισμό, γεγονός που προάγει την ευημερία των εργαζομένων.
Όμως, αυτός ο σχεδιασμός έχει και τους επικριτές του. «Ο χώρος γραφείου ανοιχτής διάταξης με τους πολυλογάδες συναδέλφους και τα φωτοτυπικά μηχανήματα που δεν λειτουργούν μπορεί να σας εμποδίζει από το να παράγετε υψηλής ποιότητας έργο» υποστήριξε ο συγγραφέας Kabir Sehgal σε κείμενό του στο Fortune πέρυσι, με τίτλο: «Ήρθε η ώρα να επαναφέρουμε το γραφείο με διαχωριστικά».