Συνειδητοποιήσαμε έγκαιρα ότι η ελληνική αγορά ήταν πολύ μικρή και ότι, αν δεν βγαίναμε στο εξωτερικό, δεν θα επιβιώναμε.

Για να μπορούσαμε όμως να βρούμε πελάτες στο εξωτερικό έπρεπε να πουλάμε, αντί για υπηρεσίες, ένα προϊόν, έστω και άυλο. Οπότε, μπήκαμε στη διαδικασία να φτιάξουμε εξωστρεφή προϊόντα ηλεκτρονικής εκπαίδευσης. Η καινοτομία μας ήταν ότι για κάθε προϊόν συστήναμε ξεχωριστή εταιρεία, δίνοντας παράλληλα ένα σοβαρό πακέτο μετοχών, ως και 45%, στους υπαλλήλους που έφτιαχναν το προϊόν αυτό. «Αν πάει καλά, είναι δικό σου» ήταν ο κανόνας.

«Δεν χρειάζεται να είσαι πλούσιος ή έξυπνος για να ξεκινήσεις μια επιχείρηση. Απλώς, πρέπει να το θέλεις πάρα πολύ. Ο Μάτζικ Τζόνσον το περιέγραψε ορθά: Το ριμπάουντ δεν το κερδίζει ούτε ο πιο ψηλός ούτε ο πιο δυνατός, αλλά αυτός που το θέλει περισσότερο».

Όλες αυτές οι επιχειρήσεις μεγάλωσαν.

Καθεμιά ήθελε δικό της λογιστήριο, ΙΤ, μάρκετινγκ, που τα είχαμε στη μητρική εταιρεία, την Virtual Trip. Οπότε, προκειμένου να μοιραστούν όλες οι εταιρείες τις ίδιες δομές, το 2011 δημιουργήσαμε την Start Tech Ventures, η οποία έγινε η θερμοκοιτίδα, το incubator, για όλες τις επιμέρους εταιρείες. Επόμενο βήμα ήταν να δεχθούμε και τρίτες εταιρείες, που αναζητούσαν έτοιμα δίκτυα και δομές. Σήμερα είμαστε σε 60 χώρες. Η Fuzitsu αναζητούσε ένα προϊόν εκπαίδευσης των εργαζομένων της μέσω διαδικτύου. Το αγόρασε από εμάς. H Caterpillar, το Πανεπιστήμιο της South Carolina στις ΗΠΑ, η Lufthansa, συγκαταλέγονται στους πελάτες μας. Με τα συμβόλαια που έχουμε αυτή τη στιγμή, το 2013 στοχεύουμε σε κέρδη 1,5 εκατ. ευρώ. Στην Αυστραλία, τις ΗΠΑ, τον Καναδά, όλοι εκπλήσσονται με το ότι εξάγουμε από την Ελλάδα high tech προϊόντα. Τελικά δημιουργήσαμε ελληνικό brand, αξιοποιώντας θετικά την ελληνική κρίση.

Αν και τεχνολογικής παιδείας, αγαπώ τις λέξεις.

Ψάχναμε πάνω από έξι μήνες τη σωστή απόδοση του όρου «startup» στα ελληνικά. Τελικά εμπνευστής του όρου «νεοφυής» ήταν ο γραμματέας της Ένωσης, Γιώργος Παπαδόπουλος.

Νεοφυής είναι μια επιχείρηση που συγκεντρώνει τα εξής τρία χαρακτηριστικά:

είναι νέα, διαθέτει δυνατότητα ταχείας ανάπτυξης και εφευρετικότητα, και μπορεί να δημιουργεί 20 θέσεις εργασίας μέσα σε πέντε χρόνια. Νεοφυής επιχείρηση είναι ακόμη κι ένας φούρνος με στοχευμένο μάρκετινγκ. Το αμερικάνικο μοντέλο startup σημαίνει κυριαρχία. Δημιουργεί μια επιχείρηση, τη φουσκώνει και μετά την πουλά στο χρηματιστήριο. Αυτό προϋποθέτει μεγάλη χρηματιστηριακή αγορά και χαρακτηριστικά που υπάρχουν μόνο στις ΗΠΑ. Η Google, η Facebook νεοφυείς επιχειρήσεις ήταν. Στην Ευρωπαϊκή Συνομοσπονδία αποφασίσαμε ότι στην Ευρώπηπρέπει να επικεντρωθούμε στη βιωσιμότητα των νεοφυών επιχειρήσεων, τη δημιουργία κερδοφορίας, θέσεων εργασίας και υπεραξίας, που θα προέλθει σταδιακά από τα κέρδη.

«O πολιτισμός είναι η βαριά βιομηχανία της Ελλάδας».

Από μικρός ακούω αυτή τη φράση της Μελίνας Μερκούρη, η οποία όμως, δυστυχώς, μέχρι σήμερα εξακολουθεί να μένει στα συνθήματα. Oι λέξεις στην Ελλάδα χρησιμοποιήθηκαν με εντελώς διαφορετικό περιεχόμενο, με αποτέλεσμα να μην μπορούμε πια να συνεννοηθούμε. Σήμερα, για παράδειγμα, έχουμε φτάσει να αντιλαμβανόμαστε ως επιχειρηματικότητα τη δεξιότητα που έχει αναπτύξει κάποιος χάρη στις πολύ καλές επαφές του με πολιτικούς, μέσα ενημέρωσης και όσους παίρνουν τις δημόσιες προμήθειες. Δικαιολογημένα οι νέοι υποδέχονται την επιχειρηματικότητα στα πανεπιστήμια με τα γιαούρτια. Καταφέρονται εναντίον εκείνης της διεφθαρμένης επιχειρηματικότητας που κατέστρεψε την Ελλάδα.

«Τα startup events συγκεντρώνουν πάνω από 1.500 άτομα, αλλά μοιάζουν περισσότερο με τις πολιτικές νεολαίες στα πρώτα μεταδικτατορικά χρόνια, όπου πήγαινες για να γνωρίσεις ωραίες γυναίκες».

Σέβομαι περισσότερο αυτούς που έχουν αποτύχει, παρά εκείνους που έχουν πετύχει.

Η κοινωνία μας αντιμετωπίζει πολύ αρνητικά τον μικρομεσαίο επιχειρηματία που πέφτει έξω. Δεν αναλογίζεται ότι αν χρωστάς στο ΙΚΑ δεν θα ξεμπλέξεις ποτέ. Δυστυχώς, στην Ελλάδα καταφέραμε να αποκτήσουμε χαμηλή αυτοπεποίθηση, ενώ γίναμε δυνατοί στην αντιγραφή και στο κονέ.

Διαβάστε περισσότερα εδώ