…πρόβλημα!
Μην μου πείτε ότι κάποιοι από εσάς δεν έχετε νιώσει ότι είστε καλύτεροι από τον προϊστάμενό σας; Και μάλιστα, να ξέρετε ότι αυτό ισχύει. Συμβαίνει λοιπόν και στις καλύτερες οικογένειες, κάποιος με λιγότερα προσόντα ή με εμφανή μειονεκτήματα να μας διοικεί ή να ορίζει τις ζωές μας.
Η συγκεκριμένη συνθήκη, ανθρώπινη και φυσιολογική, επιβάλλει διαχείριση λεπτή. Θέλει αντοχή και μέθοδο. Γιατί δεν παύει να ισχύει πως, ακόμη και αν συμβαίνει κάτι τέτοιο, οφείλουμε να ανταπεξέλθουμε σε αυτό για να συνεχίσουμε να εργαζόμαστε. Και για να αποδώσουμε, πρέπει κατ΄ αρχάς να διαχειριστούμε το θυμικό μας, την ψυχολογική μας κατάσταση δηλαδή για να μην προκαλούμε καθημερινά εμπόδια εμείς οι ίδιοι στη δουλειά μας και να μην μας χαλάει τη διάθεση και δευτερευόντως να συνεχίσουμε μια καλή επαγγελματική διαδρομή που ποτέ δεν ξέρουμε πού μπορεί να μας βγάλει.
Ετσι, ας δούμε κάποια κρίσιμα σημεία για να περνάμε καλύτερα, ας είμαστε καλύτεροι και όχι στη θέση που πρέπει.
Το αφεντικό μας δεν χρειάζεται να είναι «καλύτερο» από εμάς
Ένας μάνατζερ πρέπει να ξέρει να διοικεί και να βγάζει το καλύτερο εαυτό των εργαζομένων. Χρειάζεται να ξέρει τόσα όσα απαιτούνται για να αντιληφθεί τις ανάγκες της δικής μας δουλειάς, τις δικές μας δυνατότητες παραγωγικότητας και δημιουργικότητας, πρέπει να μπορεί να παίρνει σωστές αποφάσεις, να μας υποστηρίζει και να μας καθοδηγεί στις προκλήσεις. Όλα τούτα δεν σημαίνουν πως έχει περισσότερα αντικειμενικά προσόντα ή γενικές ή ειδικές γνώσεις.
Εδώ, δεν χωρούν εγωισμοί
Ένας μάνατζερ, με ενδεχόμενη έλλειψη αυτοπεποίθησης, γνώσεων ή/και εμπειρίας, μπορεί να νιώσει απειλή από καλύτερους του χώρου. Οποτε νιώσουμε ότι είμαστε έτοιμοι να έλθουμε σε αντιπαράθεση με το αφεντικό μας, πρέπει να υποχωρήσουμε. Αυτό δεν σημαίνει πως υποτιμούμε τον εαυτό μας, αλλά απλώς ότι δεν προβάλουμε τα δικά μας πλεονεκτήματα, ότι δεν κάνουμε φιγούρα και ότι δεν προσβάλουμε φυσικά. Μπορούμε να μιλήσουμε σε συνάδελφό που εμπιστευόμαστε για να εκτονωθούμε και για να βολιδοσκοπήσουμε την κατάσταση. Αν όντως ο ανώτερός μας κάνει λάθη και δεν είναι καλός στη δουλειά του, θα φανεί εν καιρώ
Μπορούμε να μάθουμε από όλους
Ας προσπαθήσουμε να δούμε τις καλές και γόνιμες πλευρές του. Ακόμη και αν κάποιος δεν μας γεμίζει το μάτι, σε πολλές περιπτώσεις, δεν βρίσκεται τυχαία σε αυτή τη θέση. Οφείλουμε σεβασμό σε κάποιες γνώσεις ή εμπειρίες που εμείς δεν έχουμε. Πρέπει να μπορούμε να αναγνωρίσουμε τις αδυναμίες και τις δυνάμεις μας, για να δούμε αν και εφόσον γίνεται ακόμη και να τον βοηθήσουμε. Εχοντας ανοιχτά αυτιά και μάτια, αλλά και ψυχή, εμείς βγαίνουμε κερδισμένοι. Και μαθαίνουμε από τους άλλους και βεβαίως είμαστε πιο προετοιμασμένοι για την επόμενη μας θέση – και ενδεχόμενη προαγωγή. Τα προσόντα των άλλων μπορούν να γίνουν τα δικά μας εφόδια για το μέλλον.
Ο δρόμος της διπλωματίας δείχνει την καλύτερη διαδρομή
Όταν αντιληφθούμε πως ο προϊστάμενός μας δίνει λανθασμένες κατευθυντήριες, μπορούμε να τον ενημερώσουμε ιδιαιτέρως χωρίς να τον εκθέσουμε σε κάποιον. Ας αισθάνεται ανώτερος ενώ στην πραγματικότητα έχει υιοθετήσει τη δική μας στρατηγική. Αν είναι ένας έντιμος άνθρωπος, θα μας το ανταποδώσει με τον τρόπο του. Αν δεν είναι, ίσως και να το πληρώσει κάποτε.
Και πάνω από όλα! Κάνουμε κουράγιο. Η κοινωνία δεν είναι δίκαιη σε αρκετά επίπεδα. Καλύτερα να εστιάζουμε στον δικό μας στόχο και στη δική μας ζωή, παρά να αναλωνόμαστε στα στραβά και άδικα που συμβαίνουν. Αυτό δεν θα αλλάξει ποτέ. Η ζωή μας όμως είναι μόνο μία.
Της Μίας Κόλλια
Copyright: www.shutterstock.com
blog.kariera.gr
