Του Πάνου Τσαγκαράκη
Πόσο φιλόδοξους στόχους μπορεί να θέσει μια επιχείρηση κατά τη διαδικασία μετασχηματισμού της; Πόσα χρήματα μπορεί να εξοικονομήσει από μια τέτοια διαδικασία;
Ένα από τα πιο σημαντικά βήματα στον μετασχηματισμό μιας επιχείρησης είναι η επιλογή ενός οικονομικού στόχου. Αν γίνει σωστά, τότε η άσκηση αυτή θέτει τις βάσεις για ένα ολόκληρο πρόγραμμα, το οποίο ουσιαστικά αλλάζει τον τρόπο με τον οποίο σκέφτονται οι άνθρωποι και διευκολύνει τους ηγέτες να επιτύχουν το ακατόρθωτο. Εργαζόμενοι με κάποιες επιχειρήσεις τα τελευταία έξι χρόνια, οι ειδικοί της Mckinsey, εντοπίζουν τέσσερα βασικά διδάγματα που προκύπτουν από τη διαδικασία καθορισμού στόχων:
1. Υπάρχουν πάντα περισσότερα χρήματα από όσα νομίζετε
Επανεξετάζοντας πρόσφατα 15 επιχειρήσεις με τις οποίες έχουν συνεργαστεί, οι άνθρωποι της Mckinsey συνέκριναν την πραγματική εξοικονόμηση πόρων που προέκυψε κατά την ολοκλήρωση της διαδικασίας μετασχηματισμού τους, με τα ποσά που οι διευθύνοντες των εταιρειών θεωρούσαν εφικτό ότι θα καταφέρουν να εξοικονομήσουν. Το αποτέλεσμα ήταν διαφωτιστικό. Κατά μέσο όρο, οι επιχειρήσεις πέτυχαν 2,7 φορές περισσότερη εξοικονόμηση από ό, τι θεωρούσαν πιθανό τα υψηλόβαθμα στελέχη τους, όταν ο μετασχηματισμός ήταν σε πλήρη εξέλιξη. Σε μια βιομηχανική εταιρεία, το αποτέλεσμα ήταν 4,7 φορές μεγαλύτερο από τον αρχικό στόχο, που ήταν 50 εκατομμύρια δολάρια!
Η επιχείρηση αυτή δεν αποτελούσε εξαίρεση. Πολλές ομάδες διοίκησης είναι αιχμάλωτες του παρελθόντος, όντας περισσότερο διατεθειμένες να επιστρέψουν στην άνεση της παλιάς ρουτίνας, αντί να προχωρήσουν μπροστά, προς τη δυνατότητα να κάνουν τα πράγματα διαφορετικά.
2. Εχθρός οι σταθερές και αμετακίνητες εκτιμήσεις
Όταν οι επιχειρήσεις θέτουν στόχους, οι ειδικοί προτείνουν να ξεκινήσουν με αυτό που είναι θεωρητικά εφικτό, προσαρμόζοντας το ποσό αυτό προς τα κάτω μόνο όταν υπάρχουν σαφείς ενδείξεις ότι ορισμένες ενέργειες είναι μη ρεαλιστικές. Οι άνθρωποι προτιμούν ένα μικρότερο νούμερο όταν πρόκειται να επωμιστούν το βάρος της απόδειξης και να υποστηρίξουν την υπόθεσή τους με γεγονότα. Με λίγα λόγια, θα πρέπει να απαντηθεί το ερώτημα «γιατί δεν μπορούμε να το κάνουμε αυτό;»
Τα κατώτερα διευθυντικά στελέχη σε μια μεταλλευτική εταιρεία π.χ., αντιτάχθηκαν αρχικά σε ένα σχέδιο μείωσης του χρόνου που χρειάζονταν οι εργαζόμενοι για να μεταβούν από την περιοχής εξόρυξης του άνθρακα προς ένα υπέργειο χώρο αναψυχής που χρησιμοποιούσαν για διαλείμματα. Οι εργαζόμενοι πρώτης γραμμής, ωστόσο, έφεραν μια πρόταση να χτιστεί ένα δωμάτιο για το διάλειμμα στο εσωτερικό του ορυχείου, γεγονός που μειώνει το χρόνο διέλευσης από και προς τους χώρους εργασίας κατά το 1/5. Η εταιρεία χρησιμοποίησε αυτή την πρόταση για να δημιουργήσει ένα πιο ευχάριστο περιβάλλον, με ένα win-win αποτέλεσμα, πιο ευτυχισμένοι εργαζόμενοι και πιο παραγωγικό ορυχείο.
3. Μια ανεξάρτητη άποψη είναι απαραίτητη
Το να αποφύγουν οι μάνατζερ την κατεστημένη σκέψη είναι αναμφισβήτητα δύσκολο. Μια πραγματική αντίληψη για τις δυνατές προοπτικές είναι πολύ πιο πιθανό να προέλθει από τρίτους ή από μια εσωτερική ομάδα απαλλαγμένη από «τον τρόπο που γίνονται τα πράγματα συνήθως». Οι ειδικοί της Mckinsey συνιστούν την υιοθέτηση της νοοτροπίας ενός νέου επενδυτή, με την εκ νέου εξέταση κάθε τομέα της επιχείρησης, με τη χρήση συγκριτικών και αντικειμενικών αναλύσεων σε σχέση με τους ανταγωνιστές. Οι εταιρείες πρέπει να ξεφύγουν από την κατεστημένη κοινή αντίληψη. Πρέπει να δράσουν με τόλμη και να αποφύγουν αυτή τη βολική κοινή αντίληψη που λέει ότι η εφικτή βελτίωση μπορεί να είναι από 5% έως 7%, αλλά όχι περισσότερο. Είναι σημαντικό να θέσουν ένα στόχο, χωρίς απαραίτητα να είναι απολύτως σαφείς σχετικά με το πώς ακριβώς θα επιτευχθεί.
4. Οι ευκαιρίες βρίσκονται σε απροσδόκητα μέρη
Πολύ συχνά οι επιχειρήσεις περιορίζουν τον καθορισμό στόχων τους σε μια αναζήτηση για εξοικονόμηση πόρων. Συνήθως παραμελούν άλλου είδους ευκαιρίες, όπως π.χ. να αυξήσουν την παραγωγικότητα, να αναλάβουν πρωτοβουλίες σχετικά με την τιμολόγηση, να ενεργοποιήσουν το δυναμικό των πωλήσεων τους ώστε να γίνει περισσότερο αποτελεσματικό, να μειώσουν το κεφαλαίο κίνησης (αντί, ίσως, την υπερβολική συσσώρευση αποθεμάτων), ή να ανταποκριθούν στην δυσαρέσκεια των πελατών τους. Υπάρχει μια ολόκληρη σειρά από τέτοια θέματα στα οποία οι εταιρείες που θέτουν τους πιο απαιτητικούς στόχους ανταποκρίνονται επαρκώς. Ο καθορισμός φιλόδοξων στόχων υποδηλώνει στο ευρύτερο επιχειρηματικό περιβάλλον μια σημαντική δέσμευση: «είμαστε ανοιχτοί σε νέες ιδέες ώστε να κάνουμε τα πράγματα διαφορετικά, ή φέρνουμε στην επιφάνεια τις ιδέες που μπορεί να έχουν μείνει αδρανείς για χρόνια ή να έχουν απορριφθεί κατά το παρελθόν».
Κάποιος είπε, σίγουρα όχι ο Αϊνστάιν στον οποίο αποδίδεται αλλά δεν έχει σημασία, ότι «Ο ορισμός της παράνοιας είναι να κάνεις το ίδιο πράγμα ξανά και ξανά περιμένοντας διαφορετικά αποτελέσματα». Έχει αποδειχτεί ότι αν θέλουμε να βελτιώσουμε τον τρόπο εργασίας μας και να εξοικονομήσουμε πόρους θα πρέπει να είμαστε ανοικτοί στην αλλαγή, διατεθειμένοι να εξετάσουμε νέους τρόπους να κάνουμε αυτά που ξέρουμε και αρκετά φιλόδοξοι για να μη πετάμε στο καλάθι των αχρήστων καμία ιδέα πριν την εξετάσουμε εξονυχιστικά. Είστε διατεθειμένοι να το δοκιμάσετε;
reporter.gr