Πηγή: www.deasy.gr, του Τάσου Παγκάκη
Δεν μπορώ σε ένα άρθρο να σας πω όσα έμαθα σε δυο ημέρες, για το τι όμορφα πράγματα μπορούμε να κάνουμε. Καταρχήν δεν άκουσα μία φορά τη λέξη κρίση! Την Παρασκευή γέμισα τύψεις, για το αν μεγαλώνω δημιουργικά τα παιδιά μου. Βλέπετε, είχα την ευκαιρία να ακούσω τον Teacher Tom να μιλά για το cooperative school των γονέων. Για να μην σας κουράσω, αν θέλετε διαβάστε το έξοχο κείμενο της blogger Πολυάννας “Οσα μου έμαθε ο Teacher Tom”. Αυτόν τον ταπεινό, πανέξυπνο, καινοτόμο άνθρωπο (που φοράει τη μαγική κόκκινη μπέρτα) τον έφεραν στην Ελλάδα οι (νέοι μου φίλοι) Γιάννης Γιαννούλης και Ντανιέλα Κράλλη που λειτουργούν το πρωτοποριακό σχολείο Dorothy Snot. Αλήθεια, πόσες φορές τελευταία ακούσατε να φέρνει στην Ελλάδα ξένο ομιλητή ένας φορέας που νοιάζεται να βελτιώσει το αντικείμενό του;…όχι, όχι δεν εννοώ συνέδριο για να εισπράξει συμμετοχές….
Η κοινότητα αυτή γονέων-παιδαγωγών μπορεί να δημιουργήσει απίστευτη εξέλιξη; Βέβαια! Διαδικτυακά ενημερωτικά sessions, εκπαίδευση στο σύστημα που ακολουθούν και άλλων επαγγελματιών, εκδόσεις, παιδαγωγικές εκδρομές και συζητήσεις με προσκεκλημένους εκείνους που χαράσσουν πολιτική, θεσμούς και οργάνωση…μπας και καταλάβουν. Γιατί όμως εκείνοι μπορούν; Γιατί είναι εμπνευσμένοι, παθιασμένοι, γιατί αλλάζουν και είναι αποφασισμένοι να πετύχουν στο θέμα και αντικείμενο που διάλεξαν. Οτι και αν τους τύχει, θα συνεχίσουν ακάθεκτοι το όνειρό τους, να το κάνουν πράξη. Ονειρο….πόσες φορές ακούσατε πρόσφατα στη δημόσια ζωή μας αυτή την γλυκιά λέξη;
Το Σάββατο 20/04/2013 ήμουν προσκεκλημένος στις Ψηφιακές Γειτονιές, μια πανέμορφη ιδέα που έφερε μαζί όλους τους μαμάδες-μπαμπάδες bloggers. Α Π Ι Σ Τ Ε Υ Τ Η ενέργεια! Ολοι όσοι ήταν εκεί, είναι δεμένοι με ένα κοινό 20-25.000 ανθρώπων, που ανησυχούν, δημιουργούν, μοιράζονται και θέλουν να εκφράζονται. Να είστε σίγουροι, ότι είναι οι τύποι εκείνοι που σιωπούν στην Ελλάδα των κραυγών, της γκρίνιας, της μιζέριας συναισθημάτων και των “πέφτει ξύλο”. Εκεί είδα, μετά από καιρό, μια άλλη πραγματικότητα. Πάλι δεν άκουσα τη λέξη κρίση (τυχερός, ε;). Αντίθετα, άκουγα για παιδιά, αστείες ιστορίες, δράσεις, όμορφα blog posts, workshops, προσωπικές εμπειρίες και πολλές-πολλές ιδέες. Οι 2.500 fb friends της σελίδας ήταν όλοι μαζί μας νοερά και κάποιοι φυσικά. Πήρα μαζί μου μεγάλη ενέργεια και θετικά συναισθήματα. Γιατί αν το σκεφτείτε καλά, κάθε μέρα αυτό που μας ‘βαλτώνει’ περισσότερο δεν είναι το τι διαχειριζόμαστε, αλλά η περιρέουσα γενικευμένη ηττοπάθεια και η ψυχική πίεση που είναι παντού!
Κάποιοι θα πείτε, πεζά, και τι έγινε; Εγινε ότι για πρώτη φορά μια κοινότητα, ψηφιακή και πραγματική, μαζεύεται. Δεύτερον, είναι Κ Ο Ι Ν Ο Τ Η Τ Α …όχι fans, όχι likes, όχι followers ενός καταπληκτικού αρθρογράφου αλλά μεγάλος πληθυσμός ομοειδών θεμάτων, ενδιαφερόντων: τις αλλαγές στη ζωή, την εκπαίδευση, τη διατροφή, την εμπειρία και συνεχή μάθηση του να μεγαλώνεις παιδιά. Τους ρώτησα με τον τρόπο μου τι θα μπορούσε να κάνει αυτή η κοινότητα και τι σχέση έχει με την επιχειρηματικότητα και τη συνεργασία για την οποία γράφω;
Πολλά!!!! Είναι ήδη συμμέτοχοι του Μικροί Μεγάλοι, ενός ‘pre-marketplace’ εμπειριών που έχει πάνω-κάτω 10.000 φίλους. Να γίνουν όλοι (τα blogs τους) mobile-ready για να αυξήσουν την ψηφιακή τους διείσδυση; Να συνδιοργανώσουν μικρότερες, τακτικές εκδηλώσεις σε περιοχές, για να ευαισθητοποιήσουν γονείς σε κοινά θέματα; Να φτιάξουν μια διευρυμένη βάση δεδομένων, που θα δίνει συμβουλές σε κάθε στάδιο ηλικίας του παιδιού και με μικρό, συμβολικό αντίτιμο να στηρίζουν όσους θέλουν να μάθουν και έτσι να χρηματοδοτούν ωραίους σκοπούς; Να παράγουν σειρά webinars με ειδικούς, ώστε η κοινότητα να απολαμβάνει προστιθέμενη αξία και διαρκώς αυξανόμενο κοινό; Να μπουν στα σχολεία ως καταλύτες συζητήσεων και ωραίων προβληματισμών; Να υπάρχει λέει ένα site / app / UX που θα επιλέγεις από συνταγές έως μαθήματα ζωγραφικής, που θα επιλέγεις δημιουργική εκπαίδευση στο σπίτι;
Για φανταστείτε να ξεκινήσουν διαβούλευση για τις αλλαγές στην εκπαίδευση; Να συλλέξουν απόψεις και να προτείνουν λύσεις; Να παρέμβουν ως μία εν δυνάμει κοινότητα 600-800.000 πολιτών στα δημόσια θέματα που αφορούν τα νιάτα και το μέλλον; Να καλέσουν σε συνεργασία διεθνώς αναγνωρισμένους φορείς παιδείας, ώστε να ευαισθητοποιήσουν την κοινή γνώμη, για το πόσο λάθος θέματα συζητά; Το ξέρετε ότι κάθε facebook fan, σύμφωνα με το PR Daily, αξίζει 175 λίρες στόχευσης για την κάθε μάρκα; Γιατί το λέω αυτό; Γιατί κάθε κοινότητα που ισχυροποιείται, μαζικοποιείται, τότε αντιμετωπίζεται ως εν δυνάμει κοινωνικός εταίρος εταιριών-μαρκών. Αποτέλεσμα: και οι εταιρίες γίνονται μέρος της κοινωνικής πραγματικότητας, και με τις κοινότητες αναπτύσσουν κοινές δράσεις και θα γίνουν πιο ηθικές και υποβοηθητικές στους σκοπούς της κοινότητας.
Στην Αγγλία η κοινότητα των γονέων έφτιαξε -ως κοινωνική επιχείρηση- υπό την αιγίδα του Υπουργείου συμβουλευτική μονάδα coaching δασκάλων και παιδιών στο σχολείο (προγράμματα αξιολόγησης κλπ). Το δημιουργικό σχολείο που παρουσίασε ο Teacher Tom υπάρχει στην Ιταλία, αναπτύσσεται στον Καναδά, στη Σουηδία. Στην Ινδία ξεκινά το κίνημα global mams που συμμετέχει με “παραρτήματα” στο Social Good Summit και κάνει παρεμβάσεις πολύ προωθημένες για την εποχή… Στη Δανία οι γονείς μπαίνουν στην τάξη και προσπαθούν να εναρμονιστούν με τις νέες πραγματικότητες. Στην Ισλανδία η αλλαγή του συντάγματος έγινε με διαβούλευση στο internet. Στη Ρωσία το amber alert το έχουν φτιάξει πολίτες σε περιοχές με υψηλό δείκτη εγκληματικότητας. Οι κοινότητες δημιουργούν και αλλάζουν τον κόσμο. Καινοτομούν και επιχειρούν.
Πως θέλετε να αλλάξει το περιβάλλον που μεγαλώνουν τα παιδιά μας; Ποιός θα το κάνει, αν όχι οι κοινότητες; Οι τελειωμένοι, που αναπαράγουν τα ίδια κλισέ εδώ και 30 χρόνια; Οι γραβατωμένοι μπούληδες-νέοι που μιλάνε σαν (και θέλουν να γίνουν) πολιτικοί; Οι συνδικαλιστές; Οι εκπρόσωποι των φορέων, ενώσεων, επιμελητηρίων; Εχουν ξεχάσει από που και γιατί ξεκίνησαν. Εχουν ταυτίσει το τι εκπροσωπούν με την προσωπική τους ατζέντα. Το internet δεν ανατρέπει μόνο αγορές, δεν αλλάζει μόνο τη λειτουργία των media. Είναι εκείνο που απελευθερώνει δυνάμεις και δημιουργεί κοινότητες στην οικονομία των hashtags. Είναι εκείνο που μετατρέπει ένα μικρό θεματικό event σε μεγάλο δημόσιο θέμα. Και είμαστε μόνο στην αρχή.
Σήμερα τα καλά events, οι κοινωνικές πρωτοβουλίες, οι ωραίες συζητήσεις είναι σε σιλό, χωρίς να οραματίζονται τη δημιουργία μεγάλων κοινοτήτων με υψηλούς σκοπούς και γιατί όχι και έσοδα… Οι γονείς-bloggers στις Ψηφιακές Γειτονιές είναι το πρώτο καλό παράδειγμα, που θα έχω να λέω για καιρό. ‘Ηταν η καλύτερη μετάβαση μου στην 21ηΑπριλίου…την Παγκόσμια Ημέρα Δημιουργικότητας και Καινοτομίας. Οι κοινότητες έχουν μια δημιουργική ιδιαιτερότητα: ξεκινούν από αγνούς, καθαρούς ανθρώπους και μαζεύουν γύρω ίδιους.
Την Παρασκευή και το Σάββατο είδα όλους τους καλούς ανθρώπους μαζί. Το τι θα κάνουν στο κοινό τους μέλλον δεν το ξέρω. Ελπίζω όμως να κάνουν πολλά, για να έχουν τα παιδιά μου δημιουργικές ‘σπηλιές’, καλά παραδείγματα και παρέες με όνειρα …κι εγώ ένα σημείο αναφοράς σε μια Ελλάδα που ξανασηκώνεται. Τους ευχαριστώ κι ας μην τους ξέρω όλους.
Λοιπόν; Ποιά είναι η δική σας κοινότητα;
…stay tuned,
Τάσος!