Καταξιωμένοι και με υψηλό προφίλ συγγραφείς, σε καινούργια βιβλία τους και με τίτλους όπως «τα μυστικά της επιτυχίας των ανθρώπων στις business, αλλά και σε άλλους τομείς», προτείνουν τρόπους, συνταγές – λύσεις που οδηγούν στην επιτυχία, βασισμένες σε παραδείγματα, όπως από μια πρόσφατη έρευνα που έγινε για τους πολύ επιτυχημένους μαθητές βιολιού, της Ακαδημίας Μουσικής του Βερολίνου.
Ένας από τους συγγραφείς, ο Malcolm Gladwell, στο bestseller βιβλίο του με τίτλο »the stars of Outliers», βασίζεται στην παραπάνω έρευνα, που έγινε από τον ψυχολόγο και αρθρογράφο του περιοδικού The New Yorker, Anders Ericson, σε τρεις κατηγορίες μαθητών βιολιού: Η πρώτη, αφορούσε τους αναμφίβολους σταρ, η δεύτερη αυτούς οι οποίοι ήταν πολύ καλοί αλλά όχι τόσο σπουδαίοι, και η τρίτη εκείνους που ήταν καλοί, αλλά δεν είχαν καμία ελπίδα να γίνουν επαγγελματίες. Όπως υποστηρίζει, το συμπέρασμα που προέκυψε από την έρευνα ήταν ότι όλες οι κατηγορίες μαθητών διέθεταν ταλέντο. Αλλά η κατηγορία των αναμφίβολων σταρ, ξεχώριζε, όχι μόνο για το ταλέντο τους, αλλά και για την ακατάπαυστη επίμονη τους να εξασκούνται περισσότερες ώρες από τους άλλους, με αποτέλεσμα να είναι οι πιο επιτυχείς.
Ο Malcolm Gladwell, αποδίδει το φαινόμενο αυτό στον κανόνα των »10.000» ωρών και υποστηρίζει ότι για να γίνει κάποιος σπουδαίος σε οτιδήποτε, απαιτείται να εξασκείται για 10 χρόνια επί 1.000 ώρες το χρόνο, προκειμένου να φτάσει να γνωρίσει το »μεγαλείο της επιτυχίας».
Ποια είναι όμως αυτά τα στοιχεία που, όπως αναφέρει στο βιβλίο του, είναι σχεδιασμένα για να βελτιώνουν την απόδοση κάποιου στελέχους, με λίγες επεμβάσεις οι οποίες κάνουν τη μεγάλη διαφορά, αρκεί να επαναλαμβάνονται στο διηνεκές της καριέρας του. Αναφέρονται στη συνεχή ενημέρωση και επιμόρφωση, στην αξιοποίηση του χαμένου χρόνου προς όφελος του, και τέλος, στην αναζήτηση τρόπων βελτίωσης των τεχνικών εφαρμογών της επαγγελματικής του εξειδίκευσης. Η επίτευξη όλων αυτών, καταλήγει τελικά, θα τον οδηγήσει στην επαγγελματική επιτυχία. Όλα αυτά βέβαια, ακούγονται λίγο -πολύ θεωρητικά.
Και για τους δύο τρόπους που οδηγούν στην επιτυχία και προτείνουν οι παραπάνω συγγραφείς, είμαι βέβαιος ότι υπάρχουν πολλά παραδείγματα στελεχών τα οποία ακολούθησαν αυτές τις πρακτικές με επιτυχία. Αλλά εδώ τίθεται ένα ερώτημα: πώς και πόσο αξιοποιούνται τα έμπειρα στελέχη από τις επιχειρήσεις σήμερα; Και πως δικαιολογείται το γεγονός ότι πολλές εταιρίες, υπό το βάρος περικοπής των εξόδων τους, καταφεύγουν πολλές φορές σε μείωση του προσωπικού τους, απολύοντας τα έμπειρα στελέχη τους και αντικαθιστώντας τα με νέα και άπειρα;