Η ίδια κατάσταση επικρατεί και σ’ όλο τον κόσμο.

Η κρίση είναι παγκόσμια και δεν συμβαίνει για πρώτη φορά. Η ιστορία μας μας έχει δείξει ότι κάνουμε κύκλους και βιώνουμε παρόμοιες καταστάσεις ανά κάποια χρονικά διαστήματα. Αυτό σημαίνει ότι κάτι δεν κάνουμε σωστά. Κάπου έχουμε χαθεί στην πορεία της εξέλιξης του πολιτισμού μας. Ο νομπελίστας και microfinance pioneer Muhammad Yunus έγραψε: «Όταν ζούσαμε στα σπήλαια, όλοι ήμασταν αυτοαπασχολούμενοι …βρίσκαμε μόνοι μας την τροφή μας. Έτσι ξεκίνησε η ανθρώπινη ιστορία. Όταν αναπτύχθηκε ο πολιτισμός, αυτό το ξεχάσαμε. Μας έβαλαν μία σφραγίδα που έλεγε «εργασία». Ξεχάσαμε ότι ήμασταν entrepreneurs». Και προσθέτω… Ουσιαστικά αυτή η σφραγίδα μας έκανε να σκεφτόμαστε περισσότερο ως υπάλληλοι που σημαίνει… «υπό» κάποιον άλλον!

Έτσι λοιπόν πρέπει να ξαναθυμηθούμε από πού ξεκινήσαμε.

Πρέπει να συνδυάσουμε το παρελθόν μας με τη σύγχρονη πραγματικότητα. Να εφαρμόσουμε τις βασικές αρχές του επιχειρείν και της αυτο-απασχόλησης με το σήμερα και το αύριο. Έτσι μόνο θα μπορέσουμε να κάνουμε την επανεκκίνηση… το γνωστό «restart». Και το καλό είναι ότι πλέον πολλοί άνθρωποι ανά τον κόσμο το κάνουν. Κάνουν restart για να αλλάξουν τον κόσμο. Ξαναθυμούνται από πού ξεκίνησε το ανθρώπινο είδος. Και το εφαρμόζουν μέσα από νέα επιχειρηματικά μοντέλα τα γνωστά Start-Ups-Νεοφυείς Επιχειρήσεις. Σύμφωνα με τον Paul Graham, ιδρυτή της Yahoo & Y Combinator, «νεοφυής εταιρία είναι η εταιρία που έχει σχεδιαστεί ώστε να αυξηθεί ταχύτατα. Επισημαίνει ότι το να είναι μία επιχείρηση νεοσύστατη δεν σημαίνει ότι είναι και νεοφυής. Η διάκριση γίνεται με βάση το ρυθμό ανάπτυξης».

Επιπλέον αυτές οι επιχειρήσεις λειτουργούν σε ένα περιβάλλον υψηλού ρίσκου αλλά το βασικότερο όλων είναι ότι στηρίζονται στα Projects.

Οι ίδιες είναι από μόνες τους ένα Project. Πολύ συχνά όμως αυτές οι εταιρίες ενώ ξεκινούν με τις καλύτερες προϋποθέσεις δεν οδηγούνται σε επιτυχία. Ο νούμερο 3 λόγος για τον οποίο αποτυχαίνουν είναι η έλλειψη γνώσης και εφαρμογής των αρχών και καλών πρακτικών του Project Management, της Διαχείρισης Έργων. Σύμφωνα με το Project Management Institute (PMI), Project είναι κάθε προσωρινό εγχείρημα το οποίο στοχεύει στη δημιουργία ενός μοναδικού προϊόντος/υπηρεσίας. Κάθε έργο περνάει από συγκεκριμένες φάσεις στις οποίες αντιστοιχούν συγκεκριμένες ομάδες διαδικασιών/διεργασιών όπως: πριν την έναρξη του έργου, διεργασίες προγραμματισμού, εκτέλεσης, παρακολούθησης και ελέγχου, και ολοκλήρωσης.

Πολλοί άνθρωποι έχουν πολλές και καλές ιδέες.

Αυτές οι ιδέες λοιπόν για να μετατραπούν σε επιτυχημένες επιχειρήσεις που θα δώσουν ένα τελικό προϊόν/υπηρεσία θα πρέπει να λειτουργούν σωστά σε ένα περιβάλλον εξαιρετικά υψηλού ρίσκου όπου πρέπει να αντιμετωπιστούν ζητήματα όπως: συγκρουόμενοι στόχοι, απαιτήσεις νέων πόρων, απρόσμενος ανταγωνισμός, αλλαγές προτεραιοτήτων, έλλειψη επικοινωνίας και έλλειψη κοινής κουλτούρας. Έχοντας λοιπόν η επιχειρηματικότητα ως βασικά χαρακτηριστικά …. «σφικτά» χρονοδιαγράμματα, περιορισμένη έως ανύπαρκτη χρηματοδότηση, περιορισμένους πόρους σε ανθρώπινο δυναμικό, σχεδόν ανύπαρκτες κρατικές δομές υποστήριξης…και μία χωρίς τέλος πίεση για επιτυχία…θεωρείται σχεδόν το στήσιμο μιας νέας επιχείρησης ως ένα αδύνατο project!

Όμως υπάρχει φως στον ορίζοντα!

Αν ο σύγχρονος νέος επιχειρηματίας λειτουργεί ως system integrator, δηλαδή να ενσωματώνει νέα δεδομένα στο σύστημα ανάπτυξης της επιχείρησης αλλά και ως project facilitator, διαχειριστής του όλου έργου τότε μπορεί να ολοκληρώσει το έργο σε συγκεκριμένο χρόνο, με συγκεκριμένο φυσικό αντικείμενο και κόστος (triple constraint), παρέχοντας σε όλα τα ενδιαφερόμενα μέρη ποιοτικό αποτέλεσμα και παράγοντας αξία.

Για να μπορεί λοιπόν να λειτουργεί κατ’ αυτόν τον τρόπο θα πρέπει καταρχήν να επιδεικνύει ηγετική συμπεριφορά.

Και όχι όπως την ξέραμε μέχρι τώρα. Θα πρέπει να είναι ηγέτης δίχως τίτλο, να είναι ηγέτης καταρχήν του ίδιου του του εαυτού. Να είναι ακέραιος και να δίνει τον καλύτερό του εαυτό πάντα. Επίσης θα πρέπει να καινοτομεί. Και η καινοτομία σύμφωνα με τον Steve Jobs αλλά και μία εξαετή μελέτη του Harvard προκύπτει από την ικανότητα ενός ανθρώπου να ενώνει τα “dots”, να ενώνει όλη του τη γνώση και την εμπειρία και να κάνει σήμερα καλύτερα κάτι που μέχρι εχθές το έκανε με ένα συγκεκριμένο τρόπο μέσα από μία διαδικασία δημιουργίας. Και αυτή η συμπεριφορά θα πρέπει να εφαρμόζεται μέσα σε ομάδες οριζόντια δομημένες, καλά εκπαιδευμένες σε θέματα διαχείρισης έργου, ώστε όλοι να μιλούν την ίδια γλώσσα και έτσι να εξαλείφονται προβλήματα επικοινωνίας και διαφορετικότητας της κουλτούρας.

Όλα τα προαναφερόμενα λοιπόν καταρρίπτουν τους μύθους οι οποίοι λένε ότι οι entrepreneurs…

… γεννιούνται και δεν γίνονται, ότι είναι «αταίριαστοι» με τη γνώση και τις ακαδημαϊκές σπουδές, ότι χρειάζονται τύχη, ότι θέλουν πάντα να αναλαμβάνουν μεγάλα ρίσκα, ότι ενώ αποζητούν την επιτυχία συνήθως αποτυχαίνουν.

Εδώ βέβαια υπάρχει ένα παράδοξο το οποίο έγκειται στο ότι στη φύση των entrepreneurs δεν είναι να είναι περιορίζονται από τους κανόνες, τις διαδικασίες και τις μεθόδους ενώ στη φύση των διαχειριστών έργου είναι να μετρούν την επιτυχία με βάση την ικανότητά τους να ακολουθούν κανόνες και να κατορθώνουν να εξισορροπούν τον τριπλό περιορισμό.

Έτσι λοιπόν η λύση είναι μία!

Θα πρέπει οι σύγχρονοι επιχειρηματίες να βρουν την ισορροπία ανάμεσα στους δύο ρόλους με βάση το WHY τους, εφαρμόζοντας τις καλές πρακτικές της Οργανωσιακής Διαχείρισης Έργου μέσα σε ένα περιβάλλον Fun με χρήση εργαλείων όπως αυτό του Gamification ώστε οι νέες επιχειρήσεις να εξελίσσονται, να επαναπροσδιορίζονται και να ξανα-ανακαλύπτουν τον εαυτό τους και άρα να επιτυγχάνουν.

Μία ολιστική και ισορροπημένη προσέγγιση η οποία κάνει χρήση των στρατηγικών και τακτικών του επιστημονικού πεδίου της Διαχείρισης Έργου μπορεί να οδηγήσει σε μία καλά δομημένη επιχειρηματικότητα και άρα στην κερδοφορία.