Κύριε Αγγελόπουλε τι κάνουν σωστά και τι λάθος οι μεγάλες ελληνικές ξενοδοχειακές αλυσίδες εν έτει 2015;
Με απλά λόγια ο τουρισμός της Ελλάδας υστερεί σε κατεύθυνση και οι ξενοδόχοι προσπαθούν, συχνά εκτός πλαισίου, να κάνουν αυτό που θεωρούν σωστό. Σωστό είναι μόνο το συναίσθημα, που στον δικό μας κλάδο είναι πολύ σημαντικός παράγοντας. Από εκεί και πέρα, η ιδιοτέλεια κι η πολυφωνία έχουν προκαλέσει διχασμό και σε μια τόσο κρίσιμη περίοδο αφήνουν έκθετες τις δομικές αδυναμίες του κλάδου.
Στην Ελλάδα η ιδιωτική πρωτοβουλία υποκατέστησε, για σειρά ετών, την ανέμπνευστη πολιτική και την άγνοια. Αυτό όμως αποτελεί μέρος του προβλήματος, αφού οι εκάστοτε κυβερνήσεις δεν είδαν ποτέ τη μεγάλη εικόνα, αλλά περιορίστηκαν σε επιλεκτικές παρεμβάσεις για λίγους.
Πώς θα κυμανθεί η κίνηση της σεζόν του 2015;
Άσχημα. Θέλει ωμότητα η αντιμετώπιση της κρίσης στον τουρισμό. Τόσο η παρατεταμένη διαπραγμάτευση, όσο κι η έλλειψη στρατηγικού σχεδιασμού μας έχουν αφοπλίσει…
Προσθέστε στα παραπάνω το ανύπαρκτο Destination Marketing, τις ανακρίβειες στην παράθεση στοιχείων, τις μηδενικές παρεμβάσεις υπέρ της ανάπτυξης συγκεκριμένου μοντέλου τουρισμού ανά περίοδο και περιοχή και την ανύπαρκτη διαχείριση κρίσεων, και εύκολα οδηγούμαστε στο συμπέρασμα, ότι κάθε πρωτοσέλιδο στο εξωτερικό αγγίζει το σύνολο της χώρας και δεν αφήνει περιθώρια αντίδρασης… Εξαίρεση, ίσως, είναι η Σαντορίνη που αποτελεί κι ένα σωστό παράδειγμα τουριστικού προορισμού με χαρακτήρα και σχέδιο.
Πώς είναι να έχεις ξενοδοχεία σε 3 διαφορετικούς προορισμούς;
Με ρωτάτε σε μια περίοδο που, το να έχεις ακίνητη περιουσία στην Ελλάδα, είναι κατάρα. Σε ιδανικές συνθήκες, το να είσαι παράγων ανάπτυξης, να γεννάς θέσεις εργασίας και να μετέχεις στη διαμόρφωση της εικόνας μιας περιοχής, είναι ευλογία. Διαφορετικοί άνθρωποι, άλλο κοινό κι άλλες ιδιαίτερες συνθήκες σε κάθε προορισμό, συνθέτουν μια Ελλάδα όπως θα έπρεπε να λειτουργεί. Μια Ελλάδα που μέσα από τον πολυπρόσωπο χαρακτήρα της, θα πρωταγωνιστεί ανάμεσα στους μεσογειακούς προορισμούς. Σήμερα… ούτε ανάπτυξη, ούτε χαρακτήρας, ούτε διάθεση να σηκώσουμε άλλο το βάρος μιας αδιέξοδης πολιτικής..
Ποιο πρέπει να είναι το όραμα για τους προορισμούς μετά από την κρίση;
Να αποκτήσουν, αν δεν έχουν, χαρακτήρα, να τον αναδείξουν και να τον παρέχουν ως ένα σύγχρονο και συνεπές προϊόν. Φτάνει πια με το παραμύθι ότι θα έρθουν επειδή είμαστε ωραίοι ως Έλληνες.
Τι προσφέρει η Aldemar ως μία από τις μεγαλύτερες ελληνικές ξενοδοχειακές αλυσίδες;
Σε μία περίοδο κρίσης που η κοινωνία μας βάλλεται από παντού και τείνει να μαραζώνει οφείλουμε να θυμόμαστε να αγαπάμε τον άνθρωπο, να αγαπάμε τη φύση και να επενδύουμε στην ανάπτυξη και την ενίσχυση αυτών. Γιατί, δυστυχώς, αν όχι εμείς τότε ποιος; Η εταιρική κοινωνική ευθύνη είναι στο επίκεντρο των δραστηριοτήτων μας εδώ και 27 χρόνια και θα συνεχίσει να είναι. Το εταιρικό πρόγραμμα κοινωνικής ευθύνης «Mare Verde», μία πρωτοβουλία που καθιερώθηκε ως θεσμός, βασίζεται σε πρακτικές κοινωνικής συμβολής κι υπευθυνότητας με έργο την προστασία του περιβάλλοντος, τη στήριξη των τοπικών κοινωνιών και την ανάδειξη του ανθρώπου ως το κέντρο όλων των προσπαθειών της. Όλοι οι άνθρωποι που απαρτίζουν την ομάδα της Aldemar είναι ενεργοί συμμέτοχοι στο έργο αυτό. Στηρίζουμε την προσφορά στα κοινωνικά παντοπωλεία, τα εκπαιδευτικά ιδρύματα κλπ, ενισχύουμε την εκπαίδευση, τη νεανική επιχειρηματικότητα και το ελληνικό επιχειρείν, ποντάρουμε στον εθελοντισμό (αιμοδοσίες, καθαρισμός παράλιών). Φροντίζουμε το σπίτι μας, τη φύση, για να μας φροντίζει.
Πώς θα πρέπει να καταπολεμηθεί η ανεργία από τον τουρισμό; Γίναμε τα γκαρσόνια της Ευρώπης τελικά;
Και αν γίναμε; Η ανεργία δεν είναι φαινόμενο, αλλά συνέπεια. Άνεργος είναι κι αυτός που σπούδασε κάτι που δεν ζητείται, άνεργος κι αυτός που δεν προσπαθεί, άνεργος κι αυτός που η εταιρεία του δεν άντεξε στην κρίση, άνεργος κι αυτός που δεν άντεξε την πίεση των τραπεζών. Απαιτείται ρεαλισμός και προσαρμογή στο νέα δεδομένα. Σε μια παράκτια οικονομία σε ποσοστό 60%, ο τουρισμός είναι αυτονόητα η Διέξοδος. Όχι απαραίτητα τα ξενοδοχεία και τα τουριστικά γραφεία, αφού ο τουρισμός είναι η οικονομική δραστηριότητα με τη μεγαλύτερη διείσδυση στο σύνολο μιας τοπικής η εθνικής οικονομίας. Αν είναι βιώσιμο το μοντέλο, τότε σίγουρα θα υπάρχουν κι οι δουλειές να το στηρίζουν.
Το 2016 είναι οι Ολυμπιακοί Αγώνες του Ρίο. Τι θα πρέπει να κάνει η Ολυμπία και η Πελοπόννησος;
Μια αφή δεν φέρνει την άνοιξη. Επιτέλους, κάθε αφή πρέπει να είναι γιορτή κι ένα ανεξάρτητο event. Σε συνεργασία με την πόλη που φιλοξενεί τους αγώνες, πρέπει κάθε τελετή να έχει χρώμα κι η Ολυμπία να γίνεται για το διάστημα της Αφής, μία παγκόσμια πόλη. Η Αφή πρέπει να γίνει γιορτινή κι όχι μία απλή τελετή.
Συμμετέχετε στο ελληνοευρασιατικό συμβούλιο. Πώς προέκυψε η ιδέα, η ίδρυση, ποιοι οι στόχοι σε ένα τόσο άγνωστο για εμάς περιβάλλον;
Η Ευρώπη έφτιαξε την Ευρωπαϊκή Ένωση. Η Ευρασία, την Ευρασιατική. Στη βάση τους, είναι οικονομικές ενώσεις με στόχο να ενθαρρύνουν και να διευκολύνουν τις συναλλαγές σε ένα σαφώς διαμορφωμένο περιβάλλον. Το Ελληνοευρασιατικό επιχειρηματικό συμβούλιο δεν επιδιώκει τίποτα άλλο παρά τις εμπορικές συναλλαγές Ελλήνων επιχειρηματιών με αυτούς της Ευρασίας. Ως εγχείρημα, θα κριθεί. Πάντως το πεδίο είναι μεγάλο, αν κι όχι ανοικτό.
Εξωστρέφεια. Πώς θα πρέπει να κινηθεί ο Έλληνας μικρομεσαίος επιχειρηματίας;
Αρχή μου πάντα ήταν «η ισχύς εν τη ενώσει». Η εξωστρέφεια από μεμονωμένες επιχειρήσεις έχει μικρότερες πιθανότητες επιτυχίας από τις οργανωμένες συλλογικές προσπάθειες. Ικανά μυαλά, καλές πρώτες ύλες, ιδέες και μέτρο είναι τα στοιχεία αυτά που θα φέρουν αποτέλεσμα όταν διοχετευτούν από το σωστό κανάλι, με τη σωστή υποστήριξη. Κι αυτό θα ξεκινήσει αν ο στόχος είναι η ευημερία κι όχι ο πλουτισμός.
Που βλέπετε το επιχειρηματικό μέλλον της χώρας μας;
Δεν θα απαντήσω. Άλλωστε δεν εξαρτάται από εμάς πια. Καιρός είναι μια κυβέρνηση να μας πει ποιο είναι το πλάνο, όχι με λόγια, αλλά με βήματα, πλαίσιο και ηγεσία. Όλα αυτά τα χρόνια, οι κανόνες αλλάζουν κάθε τρίμηνο.