Ένας μεγάλος προβληματισμός πολλών για να ξεκινήσουν μία επιχειρηματική δραστηριότητα ή ένα project είναι με ποια άτομα θα μπορούσαν να συνεργαστούν. Ο τομέας “εμπιστοσύνη” αλλά και η “πληρότητα” γνώσης αντικειμένων πολλές φορές είναι οι πιο καθοριστικοί.
Η αναζήτηση των ατόμων που θέλουμε να πλαισιώσουν την ομάδα μας τουλάχιστον σε πρώτη φάση, είτε με κάποιους που γνωρίζουμε αρκετά, είτε έχουμε συνεργαστεί παλαιότερα σε κάποια ομάδα, είτε απλά έχουμε κάποιες διαπροσωπικές σχέσεις γενικά (στο χώρο εργασίας, στο Πανεπιστήμιο κλπ.). Είναι αρκετά δύσκολο για κάποιον να ξεκινήσει μία δραστηριότητα χωρίς τουλάχιστον να έχει ένα άτομο που γνωρίζει, διότι η ανασφάλεια υλοποίησης των πρώτων και πιο σημαντικών στόχων, φέρνει στην επιφάνεια την εμπιστοσύνη. Διότι όπως έλεγε και ο Πυθαγόρας << η αρχή είναι το ήμιση του παντώς>> και οι γερές βάσεις στο πρώτο διάστημα είναι το πρώτο βήμα. Έτσι ανάγεται ο προβληματισμός της ύπαρξης μίας πρωταρχικής ομάδας όπου η πλειονότητα των ατόμων που την απαρτίζουν, είχαν στο παρελθόν κάποιου είδους σχέση (διαπροσωπική) με στόχο πάντα το καλύτερο ξεκίνημα.
Η εξεύρεση των κατάλληλων ατόμων, που θα αναλάβουν ρόλους ώστε να υπάρχει αλληλοσυμπλήρωση, είναι αρκετά σημαντική. Με αυτόν τον τρόπο μπορεί η ομάδα να ισορροπήσει σε ένα μεγαλύτερο διάστημα, διότι δεν θα αναζητά συνεχώς συμβουλές και βοήθεια. Δεν είναι αρνητικό να αναζητά συμβουλές, είναι πολύ θετικό αλλά όσο πληρέστερη είναι η ομάδα θα έχει και μικρότερο κόστος στον τομέα αυτό. Όπως είχα αναφερθεί, τουλάχιστον για τους φοιτητές, οι μέντορες σήμερα τους δίνουν τις κατάλληλες συμβουλές σε ενδεχόμενες ελλείψεις, γεγονός που αποτελεί μία μεγάλη ευκαιρία υποστήριξης για αυτούς. Όμως αν η ομάδα συσταθεί με τέτοιο τρόπο ώστε να έχει μικρότερο κόστος, θα μπορεί να έχει γρηγορότερα αποτελέσματα, αφού θα εξελίσσεται με λιγότερη εξάρτηση από εξωτερικούς παράγοντες.
Κάθε ομάδα περνάει αρκετά στάδια από τη σύσταση, την εξέλιξη και μέχρι και του σημείου που κάποιες φορές γίνεται γρήγορα και το απευχόμαστε και κάποιες άλλες γίνεται μετά του σημείου της ωρίμανσης που ουσιαστικά δεν υπάρχει λόγος ύπαρξης. Είναι πολύ σημαντικό να πιστεύουν όλοι σε μία ιδέα, να σέβονται το συνεργάτη, να μην βάζουν τον εαυτό τους πάνω από όλα ώστε να έχουν ανιδιοτελείς σκοπούς, διότι έτσι η ιδέα, το project, η επιχείρηση μένει πίσω. Πολλές φορές έχει παρατηρηθεί μία πολύ καλή ιδέα, μία startup, μία ομάδα να διαλύεται για ανιδιοτελείς σκοπούς. Και στο τέλος όλοι βγαίνουν χαμένοι και πολύ περισσότερο εκείνος/οι που λειτούργησαν με το σκοπό αυτό, έχοντας ως μέσω την ιδέα,την ομάδα.
Επιπροσθέτως να αναφέρω ότι πολύ σημαντικό ρόλο παίζουν τα άτομα – χαρακτήρας για το επιθυμητό αποτέλεσμα ή όχι όπως έχει γράψει και η Βίκυ στο παρελθόν. Είναι αρκετά δύσκολο να αντιλαμβάνονται τα άτομα γρήγορα τις διαφορές, τις δυνάμεις και τις αδυναμίες τους. Όπως επίσης την εναλλαγή της ηγεσίας στους ρόλους, αφαιρώντας τους εγωισμούς και προσθέτοντας ωριμότητα στην ομάδα, διότι έτσι επιτυγχάνεται το καλύτερο αποτέλεσμα.
Εν κατακλείδι τα ερωτήματα που γεννιούνται είναι να μην εμπιστεύομαι νέα άτομα; Να δουλεύω μόνο με όσους ξέρω για να μην είμαι ανασφαλής; Ή να κοιτάζω μόνο την πληρότητα της ομάδας σε όλα τα γνωστικά αντικείμενα που θα χρειαστούν. Η απάντηση είναι η μεσότητα , όσο γνωρίζεις νέο κόσμο πάντα βελτιώνεσαι και εσύ ο ίδιος στην κριτική ικανότητα αλλά και σε πολλά ακόμα σημεία. Πάντα βέβαια εκείνοι που γνωρίζεις ήδη σου δίνουν την ασφάλεια που χρειάζεσαι, το γεγονός αυτό όμως δεν μπορεί να αποτελέσει τροχοπέδη στο να γνωρίσεις και άλλους που θα βελτιώσουν και θα εξελίξουν την ομάδα. Άρα θα πρέπει εμείς να ορίσουμε πως θέλουμε να είναι αυτή η “μίξη” ατόμων ώστε να υπάρχει η αποδοτικότητα/αποτελεσματικότητα που θέλουμε να επιτύχουμε . Όπως επίσης οι ρόλοι που θα αναλαμβάνουν ,πόσο επηρεάζουν όλη την ομάδα και τι βαρύτητα θα έχουν γενικά.
Μία ιδέα από μόνη της δεν είναι τίποτα, όπως έχει πει και ο Νίκος Καζαντζάκης: <<Δεν υπάρχουν ιδέες , υπάρχουν μονάχα άνθρωποι που κουβαλούν τις ιδέες, κι αυτές παίρνουν το μπόι του ανθρώπου που τις κουβαλάει>>. Η ομάδα, τα άτομα βρίσκουν τις ιδέες και εκείνες μπορούν να αναπτυχθούν από τα άτομα που απαρτίζουν την ομάδα. Τι γίνεται αν τελικά αποτύχει μία ιδέα; Εάν κάποιο/α άτομα αποχωρήσουν(όπως προαναφέρθηκε) με άσχημα αποτελέσματα για την ομάδα; Η απάντηση είναι ότι οι αποτυχίες αυτές εν τέλει θα λειτουργήσουν ως το εφαλτήριο (είτε με όσους μένουν στο τέλος, είτε με όλους όσους ξεκίνησαν, συνέχισαν, εξελίχθηκαν αλλά τελικά απέτυχαν) δημιουργίας ισχυρών ομάδων, που είναι έτοιμες να ανασυγκροτηθούν και να ξεκινήσουν από την αρχή, έχοντας μια τεράστια εμπειρία.
Δημήτρης Μεθενίτης