Ξέρω. Ακούγεται σκληρό και άδικο να χαρακτηρίζω κάποιον ως τεμπέλη ή άτολμο χωρίς να τον γνωρίζω. Μην το παίρνεις προσωπικά. Έχω όλες τις αποδείξεις πως τέτοιοι υπάρχουν πολλοί! Πάρα πολλοί!
Παρακάτω σου παραθέτω τρεις πολύ πρόσφατες ιστορίες, ανάμεσα στις δεκάδες που συναντώ τον τελευταίο χρόνο (ίσως γιατί έγινα πιο παρατηρητική;). Τα πρόσωπα που εμπλέκονται σ΄αυτές τις ιστορίες μπορεί να μας διαβάζουν τώρα, αλλά δεν θα ακούσουν κάτι καινούργιο. Ήδη ξέρουν την άποψη μου. Εξηγούμε:
Πελάτης μου με καλεί και με ενημερώνει πως αναζητά προσωπικό για μία πολυτελή ξενοδοχειακή μονάδα στην Κέρκυρα. 1 μάγειρα, 1 receptionist και 1 για restaurant service. O μισθός δελεαστικός. 1500€ καθαρά + ένσημα + δωρεάν διαμονή/διατροφή και δουλειά για τουλάχιστον 6 μήνες + την προοπτική να δουλέψεις εκεί και το επόμενο καλοκαίρι (αν αποδειχθείς καλός στη δουλειά σου). Καλώ λοιπόν αντίστοιχα, 3 γνωστούς που ξέρω ότι είτε υπό-αμείβονται είτε είναι άνεργοι.
1η περίπτωση
Φίλη φίλου, άνεργη.
Αφού με άκουσε προσεκτικά, το σκέφτηκε 1 λεπτό και μου απάντησε. «Ευχαριστώ πολύ, αλλά περιμένω μια πρόταση για δουλειά στη Θεσσαλονίκη και με ενδιαφέρει πολύ.»
Η κατάληξη: Εννοείται πως η πρόταση δεν ήρθε ποτέ και η φίλη του φίλου συνεχίζει να είναι άνεργη και να συχνάζει στα κεντρικά καφέ της πόλης με το χαρτζιλίκι της συνταξιούχου μαμάς, ρίχνοντας όλα τα βάρη της κακής της μοίρας και της αφραγκίας της στην Ελληνική κρίση.
epixeiro.gr
