Όταν η προσπάθεια δεν εγγυάται την επιτυχία στο χώρο εργασίας.
της Λίζα Λάμπερτ – αντιπροέδρου της Intel Capital
Πολλές γυναίκες επαγγελματίες (συμπεριλαμβανομένης και εμού), μεγάλωσαν με το ιδανικό των ακαδημαϊκών επιδόσεων, έχοντας συνηθίσει να ανταμείβονται για τις προσπάθειές τους με ευκαιρίες για πρόοδο. Η επιτυχία στο σχολείο ήταν προβλέψιμη: μελετάς σκληρά και παίρνεις «Α». Αλλά, σε αντίθεση με τις ακαδημαϊκές επιδιώξεις, η εξαιρετική δουλειά και προσπάθεια δεν εγγυάται την επιτυχία στο χώρο εργασίας. Η επαγγελματική επιτυχία δεν είναι δυαδική. Οι ανταγωνιστικές προτεραιότητες και οι παρασκηνιακές πολιτικές είναι πραγματικότητες που δεν είναι πάντα προφανείς ή αναγνωρίσιμες. Τα προσωπικά πάθη και οι προτεραιότητες δεν αγκαλιάζονται κατ’ ανάγκη από μια εταιρεία με τις δικές της ιδέες για το τί δουλειά θα πρέπει να γίνει και ποιός θα πρέπει να την κάνει. Αργά ή γρήγορα, αυτό είναι αναπόφευκτο … όλοι ακούμε τη λέξη «όχι».
Η απόρριψη μιας πρότασης στην οποία έχετε επενδύσει χρόνο, προσπάθεια και πάθος είναι αποκαρδιωτική. Μπορεί να μπείτε στον πειρασμό να μείνετε στη γωνία σας, να κάνετε τη δουλειά που πρέπει να κάνετε και να γυρίσετε σπίτι. Αλλά, μην αφήνετε το «όχι» να σας εμποδίσει από την μεταφορά μιας ιδέας σε ένα άλλο επίπεδο. Η πρώην διευθύνουσα σύμβουλος της Yahoo! Κάρολ Μπάρτζ μου είπε κάποτε, «Θα απορριφθείτε από ανθρώπους που δεν συμφωνούν μαζί σας. Έτσι, θα πρέπει να βρείτε τους ανθρώπους που συμφωνούν μαζί σας».
Ως διευθύνουσα σύμβουλος της Intel Capital δουλειά μου είναι να ανακαλύπτω, να αναπτύσσω και να χρηματοδοτώ νεοσύστατες εταιρείες με την προοπτική να προσφέρουν απόδοση στις επενδύσεις της Intel και να εναρμονιστούν με τις στρατηγικές μας προτεραιότητες. Είναι μια πολύ καλή δουλειά, με μία εξαίρεση. Τις περισσότερες φορές, είμαι η μοναδική γυναίκα στην αίθουσα. Αυτό με ενοχλεί, όχι μόνο επειδή η διαφορετικότητα είναι καλή για την κοινωνία και την υγεία της εταιρείας, αλλά επειδή είναι επίσης ένα ανταγωνιστικό πλεονέκτημα που κάνει τις ιδέες και τις εταιρείες καλύτερες.