« Η αρχή είναι το ήμισυ του παντός» – είναι μία φράση που μας ακολουθεί σε ό,τι και αν κάνουμε. Ξεκινώντας κάτι καινούργιο, από μία μικρή ή μεγάλη απόφαση, από κάτι σημαντικό ή μία καθημερινή ενασχόληση, η αρχή είναι δύσκολη. Εάν όμως στοχεύεις στον τερματισμό τίποτα δεν μπορεί να σε σταματήσει.
Ο μαραθωνοδρόμος είναι το καλύτερο παράδειγμα μίας μεγάλης προσπάθειας. Όσοι έχουν δοκιμάσει το εγχείρημα αντιλαμβάνονται την εναλλαγή των συναισθημάτων λόγω της υψηλής κόπωσης. Πιο σημαντικό για τον μαραθωνοδρόμο είναι η αρχή που αποτελεί και το κλειδί για την συνέχεια. Εάν ξεκινήσει δυνατά, κινδυνεύει στη συνέχεια του αγώνα να μείνει από δυνάμεις. Εάν πάει πολύ αργά θα χάσει τους προσωπικούς του στόχους. Θα πρέπει εν τέλει να βρει το δικό του ρυθμό, ανάμεσα σε άλλους αθλητές πιο γρήγορους και πιο αργούς.
Βρίσκεσαι σε ένα ανταγωνιστικό περιβάλλον και καλείσαι ανάμεσα σε αρκετό κόσμο να βρεις τη δική σου ταχύτητα, το δικό σου ρυθμό, το δικό σου επίπεδο, τη δική σου ταυτότητα. Πριν ξεκινήσεις γνωρίζεις ήδη από την προπόνηση ή την κατάρτισή σου (για την αγορά εργασίας) ότι οι δυνατότητές σου είναι συγκεκριμένες και ο χρόνος που θα επιτύχεις θα βρίσκεται σε ένα κλειστό διάστημα όπως το έχεις προϋπολογίσει.
Η σωστή κατανομή των δυνάμεων σε όλο το μαραθώνιο θα σε βοηθήσει να φτάσεις στο τέλος. Κάθε στιγμή όμως βάζεις μικρούς και μεσοπρόθεσμους στόχους μέχρι την τελική έκβαση, ο μόνος λόγος είναι ο ρυθμός που θα πρέπει να ακολουθήσεις να είναι συγκεκριμένος και σταθερός. Η σταθερότητα βοηθά τον πολύ καλύτερο έλεγχο του ρυθμού που παρεπόμενα δίνει και την οικονομία δυνάμεων και πόρων για να μπορέσεις να βρεις την ευκαιρία.
Κάποιος θα σε κοιτούσε παράξενα εάν του έλεγες ότι κρατάς ένα συγκεκριμένο ρυθμό για να βρεις την ευκαιρία. Μα είναι δυνατόν να υπάρχουν ευκαιρίες σε έναν αγώνα με πολύ συγκεκριμένες δυνάμεις και αδυναμίες; Υπάρχουν, εξωτερικοί παράγοντες όπως το χειροκρότημα ( επιβράβευση) που θα σου τονώσουν την ψυχολογία και θα είσαι πιο γρήγορος. Όπως και εσωτερικοί, ” η καλή μου μέρα” όπως λέμε , πόροι που εν τέλει με συγκεκριμένες συνθήκες απέδωσαν παραπάνω και έφτασες γρηγορότερα στο τέλος.
Εάν δεν ξεκινήσεις τη διαδικασία για να αγωνιστείς, όσες φορές και εάν σου εξηγήσουν την ψυχολογία του μαραθωνοδρόμου δεν θα καταλάβεις. Διότι κάποια πράγματα για να επιτευχθούν πρέπει να τα βιώσουμε, όσοι και όσες φορές και να μας εξιστορούν ο καθένας το δικό του “success story”. Η εκκίνηση θα είναι η πρώτη μικρή προπόνηση και όχι ο μικρός αγώνας. Η συνέχεια είναι δύσκολη, αλλά η επιβράβευση με την επίτευξη αυτού του τρελού για κάποιους στόχου θα έρθει αργά η γρήγορα.
Η κούρσα για να ξεκινήσει δεν χρειάζεται μόνο συμβουλές επιτυχίας, αλλά περισσότερο συμβουλές για σωστή κατανομή των δυνάμεων και των πόρων μέχρι τον τερματισμό. Μετά το ρεκόρ του πρώτου μαραθωνοδρόμου ακολουθούν εκατοντάδες ή και χιλιάδες αθλητές. Έχουν ένα κοινό στοιχείο αυτή την περίεργη χαρά και ευχαρίστηση που μόνο εάν τρέξεις μπορεί να τη βιώσεις. Διαφορετικά επίπεδα, διαφορετική στόχοι, ίδια χαρά και επιτυχία. Ακούγεται υποκειμενικό εκείνος που επιτυγχάνει ένα ρεκόρ να συγκριθεί με τον τελευταίο της κούρσας, όμως ίσως αυτό που έχει περισσότερη σημασία είναι συμμετοχή.
Κάποτε είχα γράψει για το ποιος είναι ο μεγαλύτερος αντίπαλος μας. Προφανώς και σήμερα οι συνθήκες είναι αρκετά δύσκολες, εάν όμως δεν ξεκινήσεις την κούρσα ποτέ δεν θα καταλάβεις, ποτέ δεν θα μάθεις, ποτέ δεν θα ανακαλύψεις την ευκαιρία. Ο μαραθωνοδρόμος μπορεί να τραυματιστεί, μπορεί από κάποια χιλιόμετρα και μετά να “τρέχει εγκεφαλικά” γιατί το σώμα του έχει καταπονηθεί αρκετά, ποτέ όμως δεν θα σταματήσει την προσπάθειά του να τελειώσει τον αγώνα. Μέχρι τον επόμενο που θα έρθει και πιθανότατα θα είναι πολύ καλύτερος..
Δημήτρης Μεθενίτης