Του Πάνου Τσαγκαράκη
Δανείζομαι το σλόγκαν της πολυσυζητημένης (αρνητικά θα έλεγα), προβαλλόμενης ενόψει του Πάσχα, διαφήμισης της γνωστής εταιρίας παιχνιδιών, για να σχολιάσω τη διαφορά μεταξύ του πραγματικού και ζοφερού κόσμου που βιώνουν οι περισσότεροι έλληνες καταναλωτές σήμερα και του μη ρεαλιστικού κόσμου (σε αρκετές περιπτώσεις), που τους μεταφέρουν οι διαφημίσεις διαφόρων προϊόντων αλλά, και να εκφράσω ταυτόχρονα(παρόλο το «ευγενικό κράξιμο»), τον αναμφισβήτητο θαυμασμό μου, για ένα κλάδο, όπως της διαφήμισης, που μαστίζεται από την οικονομική κρίση τα τελευταία πέντε χρόνια.
Από την άλλη μεριά, για παράδειγμα, είναι δυνατό να πιστεύει κανείς ότι είναι αληθινή η εικόνα ενός ζευγαριού που δειπνεί σε ένα restaurant και όλο το βράδυ ο ένας λέει συνεχώς στον άλλον πόσο τέλεια είναι η ζωή τους; Ή ένας υποψήφιος για μια κενή θέση εργασίας σε μια επιχείρηση να δηλώνει πως αποτελεί την τέλεια επιλογή; Με την ίδια λογική, γιατί να πιστέψουμε ότι ένα οποιοδήποτε προϊόν μιας διαφήμισης είναι τέλειο.
Αυτό που παρατηρείται στις διαφημίσεις πολλών premium προϊόντων, είναι η προβολή ενός παραμυθένιου κόσμου. Θα επιλέξω για παράδειγμα ένα ανδρικό προϊόν περιποίησης προσώπου, όπου στο τηλεοπτικό spot, εμφανίζεται το αψεγάδιαστο πρόσωπο ενός μοντέλου να κοιτά με ικανοποίηση τον εαυτό του στον καθρέπτη, μετά από την επάλειψη μιας κρέμας προσώπου. Ή την εικόνα ενός πανέμορφου μοντέλου – μωρού να ποζάρει χαμογελώντας τρισευτυχισμένο και στεγνό, φορώντας την φρέσκο-τοποθετημένη, από την επίσης κούκλα μαμά, πάνα του.
Στην πραγματικότητα της ζωής, οι περισσότεροι άνδρες δεν έχουν τόσο τέλεια και αψεγάδιαστα πρόσωπα. Τα μωρά επίσης, δεν είναι τόσο ευτυχισμένα και χαμογελούν στις μαμάδες τους, που και αυτές δεν είναι τόσο όμορφες και χαρούμενες (ιδιαίτερα, όταν σηκώνονται στη μέση της νύχτας για να τους αλλάξουν πάνα), μετά από το βραδινό τάϊσμα τους με κάποια κρέμα, που έχει σαν αποτέλεσμα να κάνουν κακά τους – και τα οποία σε πραγματικές συνθήκες, οι μαμάδες χρειάζονται μάλλον μάσκες οξυγόνου για να τ’ αντέξουν.