Του Πάνου Τσαγκαράκη
Παραδοσιακά, οι εταιρίες καταναλωτικών αγαθών και απορρυπαντικών, συνηθίζουν να διαφημίζονται στην τηλεόραση, κατά τη διάρκεια σαπουνόπερων και άλλων κουτσομπολίστικων life style εκπομπών, ενώ τραπεζικά, ασφαλιστικά, ποτά και άλλα προϊόντα κατά τη διάρκεια εκπομπών στη prime time ζώνη. Το θέμα είναι, θα θυμάται η νοικοκυρά, μετά από κάποια στιγμή όταν αποφασίσει να πάει στο μίνι η στο σουπερμάρκετ, τη διαφήμιση του προϊόντος, ώστε να το αναζητήσει και να το αγοράσει; Το ίδιο ισχύει και για τον οικογενειάρχη, ο οποίος παρακολουθώντας το αγαπημένο του δελτίο ειδήσεων το βράδυ, θα θυμηθεί, ποια ασφαλιστική εταιρία του προκάλεσε το ενδιαφέρον, όταν βρεθεί στην αναζήτηση ενός αξιόπιστου ασφαλιστικού πακέτου, για να ασφαλίσει την οικογένεια του;
Σήμερα, για τους σύγχρονους καταναλωτές, ακόμα και μια σοφιστικέ διαφήμιση μπορεί να είναι βαρετή όταν επικοινωνείται σε λάθος τηλεοπτικό χρόνο. Η διαπίστωση αυτή, αναλύεται από τον Augustine Fou, σε άρθρο του, που δημοσιεύτηκε στο marketing journal, και εντοπίζει τις παραμέτρους αυτές που αδυνατούν να παραδώσουν το σωστό μήνυμα- τη σωστή στιγμή- στο στοχευόμενο κοινό του προϊόντος η υπηρεσίας, που απευθύνονται.
Έρευνες, έχουν δείξει ότι, το ποσοστό μνημονικότητας των διαφημιστικών μηνυμάτων και των προϊόντων τους από τους καταναλωτές, είναι 5% την επόμενη μέρα από την ήμερα εμφάνισης τους στην τηλεόραση, και την μεθεπόμενη μέρα, πέφτει στο 0%.
Συγκρίνοντας τις ”σωστά στοχευόμενες”, με τις μη ”σωστά στοχευόμενες διαφημίσεις”, οι σωστά στοχευόμενες στο κοινό που απευθύνονται, την κατάλληλη στιγμή και ώρα, έχει αποδεδειχθεί ότι, τινάζουν στα ύψη τα ποσοστά του ROI των διαφημιζόμενων προϊόντων, μέσω των τηλεοπτικών εκπομπών-ζωνών, που έχουν επιλέξει.
Επιπροσθέτως, όσο μεγαλύτερος είναι ο αριθμός των μεταβλητών [variables], που χρησιμοποιούνται για τη στόχευση του κοινού τόσο καλύτερο είναι το αποτέλεσμα. Ωστόσο, ανεξάρτητα από την επιτυχία επίτευξης του κοινού-στόχου, υπάρχουν και άλλοι παράγοντες που μπορούν να σταθούν εμπόδιο στη μνημονικότητα του καταναλωτή που θα τον οδηγήσει στην αγορά του προϊόντος. Π.χ.(ένας καταναλωτής πάει να αγοράσει μια τηλεόραση smart, άλλα η σύζυγος του σκεπτόμενη οικονομικά, προβάλλει το επιχείρημα ότι ο οικογενειακός τους προϋπολογισμός δεν το επιτρέπει, με αποτέλεσμα να μην την αγοράσει).
reporter.gr
