Θα περίμενε κανείς πως το φαινόμενο του «Γυάλινου Ταβανιού», δηλαδή το νοητό όριο που εμποδίζει τις μειονότητες και τις γυναίκες να ανελιχθούν στην εταιρική σκάλα ανεξαρτήτως των ικανοτήτων τους, θα είχε πλέον ξεπεραστεί στον 21ο αιώνα. Η πραγματικότητα όμως έρχεται να μας διαψεύσει. Παρόλο που δεν υπάρχουν απτές αποδείξεις και στατιστικά στοιχεία για να στηρίξουν τη θεωρία αυτή, είναι γενικώς παραδεκτό πως η γυναικεία παρουσία στις αγορές εργασίας χωλαίνει. Εκτός αυτού όμως παρατηρείται συχνά πως οι ίδιες οι γυναίκες είναι αυτές που ασυναίσθητα «σαμποτάρουν» τους εαυτούς τους, μέσα από απλές και καθημερινές τους συνήθειες.
Φράσεις του τύπου: «Θέλω μόνο να πω δυο πράγματα…» ή «Δεν είμαι πολύ σίγουρη…», αυτόματα υποβαθμίζουν τη βαρύτητα του επιχειρήματος και δίνουν στον συνομιλητή την εντύπωση ενός ανθρώπου με χαμηλή αυτοπεποίθηση και ελάχιστη πυγμή, και προδιαθέτουν πως το επιχείρημα που θα ακολουθήσει δεν θα είναι και τόσο σημαντικό.
Ειδικά στον κόσμο των επιχειρήσεων οι γυναίκες τείνουν να απολογούνται για τα πάντα, ακόμα κι όταν δεν υπάρχει ιδιαίτερος λόγος. Δεν υπονοούμε φυσικά να μην ακολουθούμε τους στοιχειώδους κανόνες της ευγένειας, αλλά δεν υπάρχει λόγος να νιώθουμε υπαίτιες για τα πάντα.
Ακόμα και σε περιπτώσεις που ξέρουν ήδη την απάντηση, οι περισσότερες γυναίκες τείνουν να ζητούν άδεια για να εκφράσουν την άποψή τους, σε αντίθεση με έναν άνδρα.
Βασική διαφορά μεταξύ των δύο φίλων είναι πως οι γυναίκες είναι διστακτικές όταν τους παρουσιάζονται νέες ευκαιρίες, σε αντίθεση με τους άνδρες που ενθουσιάζονται με την πρόκληση. Ανεξαρτήτως ηλικίας, μια γυναίκα είναι πολύ πιθανό να αισθανθεί ανασφάλεια σε περίπτωση που δεν γνωρίζει εξαρχής τον τρόπο διεκπεραίωσης μιας οποιαδήποτε εργασίας και για τον λόγο αυτό να προτιμήσει να παραμένει στην τρέχουσα εργασία της που μπορεί και να μην την ικανοποιεί πλήρως.
Αναμφίβολα η συνεργασία μεταξύ συναδέλφων είναι αν όχι απαραίτητο, κάτι παραπάνω από θεμιτό. Το πρόβλημα όμως είναι πως όλες οι εταιρίες έχουν αυστηρά δομημένη ιεραρχία, πράγμα το οποίο σημαίνει πως αν δεν προσπαθήσεις να ανελιχθείς στην ιεραρχική σκάλα, θα παραμείνεις στάσιμος.
Οι αμφιβολίες σχετικά με την δουλειά αποτελούν τεράστιο εμπόδιο για την επαγγελματική πορεία του οποιουδήποτε ανθρώπου. Οι γυναίκες συχνά πέφτουν θύματα του ίδιου τους του μυαλού και αρχίζουν να ταλανίζουν τον εαυτό τους με ερωτήματα που τις κάνουν να αμφισβητούν τις επιλογές τους. Ακόμα κι όταν ξεπεράσουν τις εσωτερικές τους συγκρούσεις περί του αν είναι ικανές να πραγματοποιήσουν αποτελεσματικά τη δουλειά τους ή όχι, σύντομα θα κάνουν την εμφάνισή τους νέα ερωτήματα, όπως για παράδειγμα το αν είναι σωστό να αφοσιώνονται αποκλειστικά στην καριέρα τους ή το κατά πόσο η εργασία τους επηρεάζει τα πράγματα στο σπίτι.
Θα πρέπει εξαρχής οι στόχοι να είναι αυστηρά καθορισμένοι. Ερωτήματα του τύπου «θέλω να πάρω προαγωγή ή θέλω να κάνω στροφή στην καριέρα μου;» θα πρέπει να επιλύονται από νωρίς. Κάθε εργαζόμενος οφείλει να έχει ξεκάθαρους στόχους, προτεραιότητες και φυσικά να είναι διατεθειμένος να πάρει ρίσκα αν θέλει να πετύχει.
Αναμφίβολα το να κινείται κανείς «έξω από τα νερά του» είναι κάτι το αβέβαιο. Αλλά το να απορρίπτει ευκαιρίες επειδή δεν ξέρει από την αρχή πώς να τους πετύχει είναι σίγουρα λάθος. Το ρίσκο είναι μέρος του παιχνιδιού.
Κατά τη διάρκεια της καριέρας του κάθε ανθρώπου είναι πιθανό να του παρουσιαστούν ευκαιρίες οι οποίες όμως να διαφέρουν κατά πολύ από το αρχικό του πλάνο. Από τη στιγμή όμως που υπάρχει ένα συγκεκριμένο σχέδιο δράσης, ο καθένας θα πρέπει να θέτει τα προσωπικά του όρια και να είναι πλήρως αφοσιωμένος στους στόχους του, ούτως ώστε να μην παρεκκλίνει από τυχόν αντιπερισπασμούς που το μόνο που θα καταφέρουν είναι να αποπροσανατολίσουν.
Όσο κι αν ακούγεται περίεργο, οι γυναίκες αισθάνονται άσχημα όταν πρόκειται να απογοητεύσουν κάποιον, ακόμα κι αν αυτός ο κάποιος τους είναι παντελώς άγνωστος.
Οι γυναίκες έχουν γενικά την τάση να δίνουν σημασία στο επιμέρους και να αγνοούν το γενικότερο πλαίσιο. Όπως είναι φυσικό η στάση αυτή έχει σαν αποτέλεσμα να χάνουν ευκαιρίες και να εμποδίζουν τον εαυτό τους να δεχτεί νέες προκλήσεις.
Το να είναι κανείς ικανός να αφήσει το προσωπικό του στίγμα στον εργασιακό του χώρο είναι ένα από τα μεγαλύτερα κατορθώματα που μπορεί να πραγματοποιήσει, είτε πρόκειται για υπάλληλο είτε για διευθυντή. Ο σημαντικότερος τρόπος να αναπτύξει κανείς τέτοιο κύρος είναι να έχει γνώθι σαυτόν και να προσπαθεί με κάθε τρόπο να αποδείξει την αξία του. Με αυτόν τον τρόπο θα καταφέρει να ξεχωρίσει θετικά.