Του Τάσου Παγκάκη
Ενσυναίσθηση χρειαζόμαστε όλοι και θα χρειαστεί πολύ και στο μέλλον. Οι αρχαίοι ημών πρόγονοι την είχαν περί πολλού. Δεν μας την έμαθαν, αλλά είναι απαραίτητη στις επιχειρήσεις.
Η ενσυναίσθηση είναι η πιο κοντινή απόδοση της λέξης «empathy», την οποία οι Αγγλοσάξονες εξηγούν ως «την ικανότητα να καταλαβαίνεις καλά και να νιώθεις τα συναισθήματα του άλλου». Η λέξη έχει υποτιμηθεί στην εποχή των 140 χαρακτήρων του γκρίκ τουίτερ και του περιορισμένου γνωστικού πλούτου που χαρακτηρίζει τη χώρα. Οι αρχαίοι ημών την είχαν περί πολλού και, μέσω αυτής, ξεχώριζαν εκείνους που (εφόσον) ένιωθαν και καταλάβαιναν, είχαν συμπεριφορά σεβασμού και δρούσαν υποβοηθητικά προς τους συμπολίτες. Εμ-πάθεια (με-πάθος) την έλεγαν. Ωραία, μπορεί να πείτε η ιστορία αυτή, αλλά εμάς τι μας νοιάζει;
H ενσυναίσθηση είναι και θα παραμείνει κρίσιμο ζητούμενο στον κόσμο των επιχειρήσεων και των ανθρώπινων δράσεων. Όλες -λίγο ή πολύ- οι εταιρείες δέχονται τη μία ανατρεπτική αλλαγή μετά από την άλλη. Αλλάζουν οι άνθρωποι, οι σχέσεις, οι αγορές, τα σημεία επαφής με το κοινό, τα έθιμα αγορών και οι συμπεριφορές. Όλες αυτές οι ανατροπές οδηγούν εκείνους που λαμβάνουν αποφάσεις, να αναζητούν ανθρώπους με ενσυναίσθηση.
Όσο για εμάς, είναι αναγκαία: από το πώς διοικείται μια κουρασμένη ή προβληματισμένη ομάδα συνεργατών έως το πώς επικοινωνούμε με τους γύρω. Είναι και θα είναι το διαφοροποιό προσωπικό χαρακτηριστικό στην κοινωνική ζωή, στην παρούσα συγκυρία. Δεν αναφέρομαι στην οικονομική κρίση, αλλά περισσότερο στην πλευρά των ανθρώπων που έχουν γίνει πιο σκληροί ή αποπροσανατολισμένοι ή δεν πιστεύουν σε αξιακά συστήματα. Αυτοί θα είναι γύρω μας, με αυτούς θα συμβιώνουμε και με αυτούς θα συνεπιχειρούμε.
Aν δεν την έχεις, σημαίνει ότι δεν παρατηρείς, ότι δεν ακούς περισσότερο απ’ ό,τι μιλάς και ότι, κατ’επέκταση, δεν είσαι σε θέση να προλαμβάνεις, να διαμορφώνεις και να ηγείσαι σε καταστάσεις.
Δεν μπορεί, λοιπόν, να θέλεις να πετύχεις οτιδήποτε χωρίς αυτή. Είτε οι σπουδές στο πανεπιστήμιο είτε μια παρεϊστικη δημιουργία είτε μια μικρή ιδέα είτε ως εργαζόμενος στην επαφή με φίλους, όλα θα χρειάζονται μεγαλύτερες δόσεις της. Γιατί αν δεν την έχεις, αν δεν σε έχει απασχολήσει, σημαίνει ότι δεν παρατηρείς, ότι δεν ακούς περισσότερο απ’ ό,τι μιλάς, δεν μαθαίνεις από ανθρώπους και καταστάσεις, δεν εξασκείσαι στο να ζυγίζεις τι συμβαίνει γύρω σου και ότι, κατ’ επέκταση, δεν είσαι σε θέση να προλαμβάνεις, να διαμορφώνεις και να ηγείσαι καταστάσεων. Γιατί είναι μια ηγετική ικανότητα, τόσο απλή ως εξήγηση, αλλά και τόσο δύσκολη να αποκτηθεί…
andro.gr
