~~Τα ρολά ανεβασμένα, η φωτεινή επιγραφή από έξω αναμμένη, οι υπάλληλοι στις θέσεις τους (και αυτοί που αργοπορούν λίγο) ο ιδιοκτήτης πανέτοιμος και…..
… μετά από δύο ώρες κανένας πελάτης δεν έχει εμφανιστεί.
Εντάξει τυχαίο θα είναι (άσχετα εάν το τυχαίο έχει γίνει καθημερινότητα), σε λίγο θα έρθουν, λέει ο ιδιοκτήτης με ύφος μελλοντολόγου.
Η απέναντι επιχείρηση γεμάτη με κόσμο. Και χθες το ίδιο. Για αυτούς εδώ, μάλλον δεν είναι τυχαίο αλλά καθημερινό. Και τι δε θα έδινε να μάθει το μυστικό τους ο μελλοντολόγος. Δικαιολογείται ότι φταίει η ‘κατάσταση’ που επικρατεί. Μάλλον η δική του κατάσταση φταίει.
Όταν όλα πάνε καλά, την επιτυχία την καρπωνόμαστε εμείς. Όταν κάτι πάει εντελώς χάλια, τότε φταίνε όλα τα άλλα εκτός από εμάς. Μα κάνω καλά τη δουλεία μου. Πουλάω καλά ή επισκευάζω καλά και γενικά παρέχω υπηρεσίες καλά. Ε και? Ο πελάτης όταν έρχεται στην επιχείρησή μας θεωρεί δεδομένο ότι αυτό που ζητάει θα το λάβει, καλά!!! Αλλιώς θα το έκανε μόνος του. Μάθε τέχνη και άστηνε δηλαδή. Ο κόσμος ζητάει κάτι άλλο. Ζητάει τη διαφορά σε αυτό που λαμβάνει. Και αυτή η διαφορά είναι η διαφορά μας από τον ανταγωνισμό.
Η επένδυση είναι στην εμπιστοσύνη και την αφοσίωση που πρέπει να έχει ο πελάτης μας. Και αυτό το πράγμα χτίζεται. Μέρα με τη μέρα. Αυτό όμως γίνεται από όλη την αλυσίδα της επιχείρησης. Όλοι πρέπει να είναι ευθυγραμμισμένοι σε αυτό. Και αυτό είναι η αγάπη για την δουλειά. Για αυτό που κάνουμε όλοι μας. Όλοι έχουμε δικαιώματα. Σίγουρα. Αλλά οι υποχρεώσεις μας? Δεν φτάνει μόνο η φυσική μας παρουσία σε ένα χώρο. Απαιτείται και η συμμετοχή μας. Όλοι μας θα πρέπει να αναρωτιόμαστε πως θα κάνουμε τα πράγματα καλύτερα. Γιατί όπως έλεγε και ο Αϊνστάιν: είναι τρελό να κάνεις τα πράγματα με τον ίδιο τρόπο και να περιμένεις να δεις βελτιώσεις. Ας με συγχωρήσει ο Albert που έκανα μία μικρή παράφραση, αλλά διατήρησα τη γενική ιδέα.
Του καθενός η άποψη είναι σεβαστή. Πρέπει οι μελλοντολόγοι να ακούν πάντα την άποψη των κατωτέρων στην ιεραρχία. Αυτοί άλλωστε είναι που αντιμετωπίζουν τα όποια προβλήματα στην εξέλιξη της εργασίας τους και αυτοί πολλές, αν όχι τις περισσότερες, φορές είναι ικανοί να δώσουν μία λύση.
Επίσης η ανταμοιβή των εργαζομένων ανάλογα με την απόδοση είναι ικανή να εκτοξεύσει την αφοσίωση στην επιχείρηση και άρα αυτό να βελτιώσει τις παρεχόμενες υπηρεσίες τους προς τον τελικό αποδέκτη, τον πελάτη.
Τέλος η επικοινωνία μας με τον πελάτη πρέπει να είναι ουσιαστική. καλό ή μάλλον απαραίτητο είναι να έχουμε όλα τα στοιχεία επικοινωνίας του και να τον θυμόμαστε όχι μόνο όταν είναι να πουλήσουμε αλλά και σε σημαντικά γεγονότα. Γενέθλια, γιορτές κλπ.
Τέλος ας σκεφτούμε αυτό. Εργαζόμαστε κάπου και έρχεται ο πατέρας μας, ο αδερφός μας ή οποιοδήποτε αγαπημένο πρόσωπο για να το εξυπηρετήσουμε. Ε, όπως αισθανόμαστε εκείνη τη στιγμή, όπως λειτουργούμε εκείνη τη στιγμή για αυτό και για το καλύτερο που είμαστε διατεθειμένοι να κάνουμε, έτσι πρέπει να ενεργούμε και για τον πελάτη. Άλλωστε από αυτόν ζούμε.
