Του Αντώνη Γαβαλά
Στην παραγωγική ανθρώπινη κοινωνία υπάρχουν εκείνοι που σκέφτονται κι εκείνοι που εφαρμόζουν, εκείνοι που σχεδιάζουν κι εκείνοι που πωλούν. Ο καθένας τους επιτελεί σημαντικό έργο και αποτελεί πολύτιμο κομμάτι της παραγωγικής αλυσίδας, είτε πρόκειται για γνώση είτε για προϊόντα και υπηρεσίες, μέχρι τους τελικούς αποδέκτες.
Υπάρχει μια τάση όμως να αμείβονται και να ανταμείβονται περισσότερο εκείνοι που έρχονται σε άμεση επαφή με τους τελικούς καταναλωτές. Η κοινωνία μας δίνει μεγαλύτερη αξία σε εκείνους που «πωλούν». Υπάρχει μια λανθασμένη αντίληψη πως εκείνοι είναι που δημιουργούν χρήμα για μια επιχείρηση. Το χρήμα όμως παράγεται από το ίδιο το προϊόν, το οποίο πρέπει πρώτα κάποιοι να το δημιουργήσουν. Παρ’ όλα αυτά, συνηθίζεται εκείνοι που θα έρθουν σε τελική επαφή με τον πελάτη, και θα φέρουν το φυσικό χρήμα, να είναι εκείνοι που θα ανταμειφθούν περισσότερο, για παράδειγμα με επιπλέον μπόνους.
Χρήμα όμως δε σημαίνει κομμάτια από χαρτί, αντίθετα αντιπροσωπεύει την έννοια της αξίας η οποία δημιουργείται σε κάθε στάδιο της παραγωγικής διαδικασίας. Για να πωληθεί ένα προϊόν χρειάζεται κάποιος να το σχεδιάσει, να το κατασκευάσει, να το προωθήσει, καθώς και να το υποστηρίξει πριν και μετά την πώληση. Επιπλέον, για να κάνουν όλοι αυτοί οι άνθρωποι τη δουλειά τους, χρειάζεται να υπάρχουν και κάποιοι άλλοι που θα διατηρούν την επιχείρηση σε λειτουργία ώστε να ικανοποιεί τις ανάγκες των καταναλωτών.
Όλοι αποτελούν ισάξια μέρη μιας αλυσίδας που δημιουργούν την τελική αξία για μια επιχείρηση. Αν δεν ήταν κάθε άτομο απαραίτητο δε θα υπήρχε λόγος να βρίσκονται κάτω από την εργοδοσία της. Η επιχείρηση είναι ένας ζωντανός οργανισμός που χρειάζεται κάθε της μέρος και δουλεύει ως συνεκτική ομάδα για να διατηρηθεί στη ζωή και να αναπτυχθεί. Κάθε εργαζόμενος έχει έναν συγκεκριμένο και σημαντικό ρόλο ανεξάρτητα από την ιεραρχική βαθμίδα.
epixeiro.gr
