Δεδομένο Α: Αξιοκρατία 0.

Δεδομένο Α: Αξιοκρατία 0. Έμαθα να μη με “τρώει” κι έμαθα να μη γκρινιάζω για αυτό. Έμαθα να μη χάνω το Focus των δικών μου προσδοκιών γκρινιάζοντας και χάνοντας πολύτιμο χρόνο να αναρωτιέμαι ΓΙΑΤΙ δεν υπάρχει αξιοκρατία. Δεν υπάρχει, ας προχωρήσω παρακάτω, ας προσπαθήσω να αναδείξω τον εαυτό μου και τις προσωπικές μου προσπάθειες παρόλο που θα αναδειχτούν οι λιγότερο άξιοι από εμένα, παρόλο που το “σύστημα” έμπρακτα θα ενισχύσει τους λιγότερο άξιους από εμένα. Άρα με λίγα λόγια: Με ενοχλεί, γι αυτό και στο δικό μου μικρόκοσμο κοιτάω να ΥΠΑΡΧΕΙ αξιοκρατία και όσον αφορά τη χώρα που ζω και εργάζομαι είναι ίσως άξια της μοίρας της. Γιατί ξέρετε… έχω διαπιστώσει πως οι αδικίες πληρώνονται. Η μη σωστή και ίση μεταχείριση των άξιων ανθρώπων δεν κρατάει για πάντα. Είναι αυτό που λέμε: “Θα γυρίσει ο τροχός“…

Δεδομένο Β: Αναλώνω ΧΧ πολύτιμο χρόνο κάθε μήνα στις εφορίες, ΙΚΑ, ΤΕΒΕ κ.ο.κ.

Δεδομένο Β: Αναλώνω ΧΧ πολύτιμο χρόνο κάθε μήνα στις εφορίες, ΙΚΑ, ΤΕΒΕ κ.ο.κ. Πρόσφατα διαπίστωσα πως υπάρχουν κάποιου τύπου πληρωμές που δεν μπορείς να τις κάνεις μέσω π.χ. e-Banking, ή μέσω τράπεζας. Πρέπει να πας να στηθείς στο ΙΚΑ για παράδειγμα, σε μια ουρά 50 ατόμων που κατά τη διάρκεια του καλοκαιριού δε μπορείς να αναπνεύσεις από τη ζέστη και κατά τη διάρκεια του χειμώνα ενδέχεται να κρυώσεις. Καταρχάς, ευχαριστώ Ελλάδα για όλα αυτά τα εμπόδια, ευχαριστώ που έχεις βρει τρόπους να μου “κλέβεις” τον πολύτιμό μου χρόνο, χρόνο που θα μπορούσα να τον χρησιμοποιήσω με 1000 εναλλακτικούς τρόπους που θα είχαν σαν αποτέλεσμα να παράγω περισσότερο και να σε βοηθήσω να ορθοποδήσεις κι εγώ με το μικρό μου τρόπο. Αλλά δεν πειράζει. Δεν πειράζει γιατί με έμαθες να οργανώνομαι καλύτερα, να βρίσκω τρόπους και “trends” ώστε να καταλάβω πότε δεν θα έχει τετάστια ουρά η εφορία, πότε ειναι η καταλληλότερη χρονική στιγμή να την επισκεφθώ και να ξεμπερδέψω όσο πιο γρήγορα γίνεται. Με έμαθες πως σε αυτή τη ζωή δεν μπορούμε να ασχολούμαστε πάντα ΜΟΝΟ με αυτά που μας αρέσουν αλλά έχουμε και άλλες υποχρεώσεις και -καλώς ή κακώς- πρέπει να τις διευθετούμε και αυτές.

Δυσκολεύομαι ακόμα και τώρα να καταλάβω τις δεκάδες υποχρεώσεις

Δεδομένο Γ: Έχω 2 μεταπτυχιακά, 14+ χρόνια εργασιακής εμπειρίας και παρόλα αυτά δυσκολεύομαι ακόμα και τώρα να καταλάβω τις δεκάδες υποχρεώσεις που πρέπει να πληρώνω κάθε μήνα. Έχετε κάπως καταφέρει (εσείς οι ιθύνοντες) να περιπλέξετε τόοοσο πολύ το σύστημα ώστε να μην καταλαβαίνουμε τίποτα και τελικά να δυσκολευόμαστε και να φοβόμαστε: “Τι μπορεί να κάνω λάθος και να φάω πρόστιμο?” Δες, για παράδειγμα το παιδί για το οποίο είχαμε αναρτήσει ένα άρθρο από την Ελευθεροτυπία πριν λίγο καιρό. Πραγματικά σε αυτή τη χώρα μάλλον όλοι παρανομούμε εν αγνοία μας. Κάθε φορά που σκέφτομαι κάτι πρέπει να πάρω το λογιστή μου και να τον ρωτήσω αν είναι νόμιμο. Συνήθως η απάντηση είναι ότι ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ νόμιμο. Ακόμα και τα πιο απλά πράγματα. Τελικά γιατί πρέπει σε αυτή τη χώρα να κάνουμε “re-invent the wheel” συνέχεια? Γιατί δε μπορούμε να κοιτάξουμε τι έκαναν άλλες χώρες ή πόλεις για να διευκολύνουν τη ζωή των νέων επιχειρηματιών και να κάνουμε κάτι αντίστοιχο και ΑΚΟΜΑ καλύτερο? Στο κάτω κάτω Έλληνες είμαστε. Είμαστε καλοί στο “integration” ιδεών. Αλλά ακόμα και γι’ αυτό σε ευχαριστώ Ελλάδα! Με έμαθες ότι για να κάνω αυτό που θέλω πρέπει να αγνοώ τις δυσκολίες που θα συναντήσω. Είναι αυτό που λέμε ότι ωραίο το Business Plan αλλά όταν ξεκινήσεις την υλοποίησή του βλέπεις ότι θα χρειαστεί να αλλάξεις πολλά πράγματα για να προσαρμοστείς στο περιβάλλον (πραγματικότητα). Με έκανες λοιπόν πιο ικανή γιατί παρόλα τα εμπόδια που γουστάρεις να μου βάζεις εγώ δεν πτοούμε φιλενάδα, εγώ κάνω υπομονή, κάνω “το σκατό μου παξιμάδι” σου κάνω τα χατίρια και μετά βάζω πίσω μου τις δυσκολίες και προχωράω προς το στόχο μου.

Συμπέρασμα

Για όλους τους παραπάνω λόγους και για άλλους πολλούς, μα πάρα πολλούς, με έχεις κάνει πολύ δυνατό “παίκτη” στο επιχειρηματικό περιβάλλον. Για να έχω καταφέρει να επιβιώσω σε αυτό το επιθετικό περιβάλλον μου επιβεβαιώνεις ότι κάποια αξία έχω και μου επιβεβαιώνεις ότι στον καθημερινό πόλεμο στον οποίο με εμπλέκεις ακόμα δεν κατάφερες να με σκοτώσεις. Μπορεί να έχω πληγωθεί, αλλά προχωράω βήμα βήμα και καθημερινά συνεχίζω να κατακτάω και κάτι ακόμα. Το ότι έχω γίνει δυνατή το οφείλω εν μέρει σε εσένα γιατί αν δε μου έβαζες όλα αυτά τα εμπόδια δεν θα είχα βρει τρόπους να πολεμάω.

Πάντα αναρωτιέμαι πώς θα ήταν η επιχειρηματική ζωή μου αν έφευγα. Μπορεί και να το προσπαθήσω. Γιατί, όπου και να πάω, με τέτοια εμπειρία από τη χώρα μου, τίποτα δε θα με τρομάξει. Όταν οι άλλοι π.χ. θα ταλαιπωρούνται με γραφειοκρατίες (έστω και τις λίγες) εγώ, επειδή πια “ξέρω”, θα τα ξεπετάξω και θα προχωρήσω παρακάτω. Αυτό είναι το συγκριτικό μου πλεονέκτημα, πλεονέκτημα που μου προσέφερε η χώρα μου. Το συγκριτικό μου πλεονέκτημα είναι ότι εγώ ΔΕΝ ΤΟ ΒΑΖΩ ΚΑΤΩ ΕΥΚΟΛΑ! Οπότε Ελλάδα, συνέχισε, καλά το πας…!