Είναι γεγονός ότι ο χρόνος κάθε στελέχους ή επιχειρηματία είναι πολύτιμος. Αν είστε επικεφαλής μιας επιχείρησης ο λόγος για τον οποίο απασχολείτε εργαζομένους είναι γιατί δεν μπορείτε εσείς να τα κάνετε όλα μόνος σας και ούτε θα έπρεπε.
Ακόμα όμως και αν η επιχείρηση σας λειτουργεί σαν μια καλοκαρδισμένη μηχανή, συνήθως υπάρχει τουλάχιστον κάποιο μέλος του προσωπικού το οποίο δημιουργεί προβλήματα στους άλλους, με αποτέλεσμα να μη μπορούν να αποδώσουν τα μέγιστα. Μπορεί να μη το αντιλαμβάνεστε, αλλά αυτοί οι τύποι κάνουν κακό στη δουλειά σας, αφού τραβούν την προσοχή σας πάνω τους, με αποτέλεσμα να μην ασχολείστε με τις σημαντικές, καθημερινές σας ασχολίες.
Αν και είναι πολύ πιθανό να υπάρχουν διαφορετικοί παραγωγικοί τύποι στην επιχείρηση σας, ωστόσο, υπάρχουν δυο τύποι εργαζομένων που επιδρούν αρνητικά στην καθημερινή λειτουργία, την κουλτούρα αλλά και την πρόοδο μιας εταιρείας. Αυτοί οι τύποι είναι:
Μια από τις δυσκολότερες προκλήσεις που αντιμετωπίζει ένας μάνατζερ είναι o τρόπος χειρισμού των εργαζομένων που αρέσκονται να υποδύονται τον ρόλο του θύματος. Αυτοί οι τύποι αποφεύγουν συστηματικά να δίνουν εξηγήσεις για τα λάθη τους και προτιμούν να τα ρίχνουν στους άλλους. Πάντα έχουν μια δικαιολογία έτοιμη και συνεχώς παραπονιόνται ότι δεν τους λαμβάνουν σοβαρά υπόψη οι συνάδελφοι τους, οι οποίοι ενδέχεται να αναπτύξουν την ίδια συμπεριφορά (δηλαδή αυτή του θύματος) αν καταλάβουν ότι έχει αποτέλεσμα.
Ο εργαζόμενος – θύμα φαίνεται να υποφέρει πάντα από κάποια ασθένεια. Ενώ κάθε εργοδότης θέλει το προσωπικό του όσο το δυνατόν υγιέστερο, υπάρχουν κατά καιρούς άνθρωποι που επωφελούνται από τη γενναιοδωρία των προϊσταμένων τους υποστηρίζοντας ότι πάσχουν από μια σειρά παθολογικών καταστάσεων, οι οποίες με την πάροδο του χρόνου αποδεικνύονται αβάσιμες. Πολύ συχνά ο εργοδότης δεν γνωρίζει με βεβαιότητα αν το συγκεκριμένο πρόσωπο είναι πραγματικά άρρωστο ή απλώς προσπαθεί να επωφεληθεί από το σύστημα.
Το κυρίαρχο θέμα στο χώρο εργασίας είναι το πώς η δράση του ανθρώπου αυτού επηρεάζουν την επιχείρηση στο σύνολό της. Οι χρόνιες απουσίες και η άρνηση συμμετοχής στην εργασία ενός προσώπου τελικά γίνονται αντιληπτές από τους άλλους εργαζομένους, οι οποίοι πιθανόν αγανακτούν αφού θα πρέπει συχνά να καλύψουν το κενό που παρουσιάζεται.