Του Πάνου Τσαγκαράκη
Αισθάνεστε, ότι μπορεί να αφήνετε «στην απέξω» ή να αγνοείτε κάποιους από τους εργαζόμενους στην επιχείρησή σας; Αν ναι, αυτό μπορεί να έχει εξαιρετικά αρνητικές συνέπειες στην «ευημερία» των εργαζομένων και κατά συνέπεια στην επιχείρηση σας. Σε μια πρόσφατη έρευνα, οι ερευνητές του Πανεπιστημίου της Οτάβα βρήκαν ότι ο εξοστρακισμός των εργαζομένων στο χώρο εργασίας κάνει μεγαλύτερο κακό στην ευτυχία τους, από την πλήρη παρενόχληση. Αλλά τι σημαίνει να αισθάνεται ένας εργαζόμενος ότι τον «συμπεριλαμβάνετε» ; Και πώς μπορούν οι μάνατζερ να δημιουργήσουν ένα περιβάλλον όπου όλοι οι εργαζόμενοι – ανεξάρτητα από την ηλικία, τη φυλή, το φύλο, ή τον τύπο της προσωπικότητά τους – να έχουν την αίσθηση ότι αξίζουν;
Σύμφωνα με τους ειδικούς, όπως για παράδειγμα την Jeanine Prime, ηγέτιδα του Catalyst, (Ερευνητικό Κέντρο για την Προώθηση της αποτελεσματικότητας) «το να δημιουργήσετε ένα χώρο εργασίας όπου οι εργαζόμενοι θα αισθάνονται αποδεκτοί, συνδέεται άμεσα με τη διατήρηση και ανάπτυξη τους». Ωστόσο, πολλά ποικιλόμορφα εταιρικά προγράμματα επικεντρώνονται περισσότερο στη δημιουργία ενός πολύμορφου ανθρώπινου δυναμικού, και πολύ λιγότερο στο δύσκολο έργο της ενίσχυσης της ένταξης των εργαζομένων στα εταιρικά πράγματα. Η Prime, σε μια έρευνα που ολοκληρώθηκε πρόσφατα για 1.500 εργαζομένους σε έξι χώρες, λέει ότι οι άνθρωποι αισθάνονται καλά όταν «ταυτόχρονα αισθάνονται ότι ανήκουν κάπου και ότι είναι μοναδικοί». Όταν οι μάνατζερ μπορούν να επιτύχουν αυτή την ισορροπία, τα επιχειρηματικά οφέλη είναι πολλά. Ενώ η Christine Riordan, κοσμήτορας και καθηγήτρια μάνατζμεντ στο Πανεπιστήμιο του Κεντάκι, λέει ότι οι εργαζόμενοι που αισθάνονται ότι συμπεριλαμβάνονται στα εταιρικά πράγματα είναι πολύ πιο παραγωγικοί, με υψηλότερες επιδόσεις, είναι πιστοί και περισσότερο αξιόπιστοι, ενώ εργάζονται σκληρότερα.
Δείτε παρακάτω πώς να καλλιεργήσετε περισσότερο τη συμμετοχή στην ομάδα σας:
Τα παραδείγματα ξεκινούν από την κορυφή. «Οι περισσότεροι μάνατζερ είναι τυφλοί για την εργασιακή καθημερινότητα, σε σημείο που αφήνουν τους άλλους να αισθάνονται αποκλεισμένοι», λέει η Prime . Οι διευθυντές θα πρέπει να φροντίσουν να εξετάζουν συνεχώς τις προκαταλήψεις και τις συμπεριφορές τους. Να προσέχουν αυτό που αποκαλεί η Riordan «μικρές αδικίες», που συχνά συμβαίνουν όταν οι άνθρωποι αντιμετωπίζονται με διαφορετικό τρόπο. Είτε εμποδίζονται, ή αποφεύγονται, είτε αγνοούνται – από σας ή τους άλλους. Ως παράδειγμα η Riordan αναφέρει μια γυναίκα εργαζόμενη, η οποία πρόσφατα παραπονέθηκε ότι όταν βρισκόταν με άλλους συναδέλφους της σε μια ομάδα, ένας άνδρας συνάδελφός της έσφιγγε τα χέρια μόνο των άλλων ανδρών που συμμετείχαν στην ομάδα αλλά όχι το δικό της. Θα μπορούσε να είναι μια ακούσια παράλειψη, αλλά η γυναίκα αυτή αισθάνεται αποκλεισμένη. «Οι ηγέτες πρέπει να αναγνωρίσουν τις μικρο-ανισότητες στον εαυτό τους και τους άλλους και να εργαστούν για τη διόρθωσή τους», επισημαίνει η Riordan.