«Καλή ή κακή απόφαση, τουλάχιστον πάρε μια απόφαση!» Μπορεί να φαίνεται λίγο παράλογο, γιατί ποιος θέλει να πάρει μια κακή απόφαση; Συχνά, όμως, η αναποφασιστικότητα και η αβεβαιότητα μπορεί να είναι πιο «επικίνδυνη», καθώς η ικανότητα να εξετάζει κανείς τις δύο όψεις του προβλήματος και να καταλήγει σε ένα συμπέρασμα μπορεί να είναι ιδιαίτερα σημαντικό, στο περίπλοκο κόσμο που ζούμε.
Συχνά η λήψη μιας απόφασης συνοδεύεται από φόβο. Φόβο για το τι μπορεί να συνεπάγεται αυτό το διαφορετικό που θα ζήσουμε, ακόμα κι αν ξέρουμε ότι μια απόφασή μας μπορεί να έχει θετική έκβαση. Η λήψη μιας απόφασης, συνεπάγεται μια αλλαγή που θα μας μετακινήσει από την «άνεση» μιας κατάστασης που ήδη ζούμε κι έχουμε συνηθίσει. Αυτή η άνεση μας είναι οικεία και ξέρουμε (ή έχουμε μάθει) πώς να τη διαχειριζόμαστε. Αυτό που μπορούμε να κάνουμε σε μια τέτοια κατάσταση είναι να αναρωτηθούμε ΓΙΑΤΙ; Γιατί παραμένουμε εκεί; Γιατί δεν μπορούμε να μετακινηθούμε; Τι κερδίζουμε και τι χάνουμε από αυτή την κατάσταση; Ποιες ανάγκες μας μπορεί να εξυπηρετεί;
Χωρίς να το συνειδητοποιούμε, από αυτή την κατάσταση «άνεσης», ξεπηδά η απραξία και η απομόνωση. Αυτή η περίοδος «παγώματος» των ενεργειών και αναμονής δεν είναι μια άνετη κατάσταση, όπως μπορεί λανθασμένα να νιώθουμε. Εξαπατούμε τον εαυτό μας, ότι υπάρχει ένας καλός λόγος να στεκόμαστε εκεί άπραγοι και αναποφάσιστοι, από φόβο για το τι μπορεί να συνεπάγεται η δράση. Όσο, όμως, «τρομακτικό» και «κουραστικό» κι αν φαντάζει το να πάρουμε την απόφαση, είναι εξαιρετικά βοηθητικό για να προχωρήσουμε και να εξελιχθούμε.
Ανάλαβε δράση!
Ποιο είναι το κόστος της απραξίας, τόσο για σένα προσωπικά, αλλά και για τους υπόλοιπους γύρω σου; Μήπως τα μειονεκτήματα της παρούσας κατάστασης είναι περισσότερα από τα πλεονεκτήματα;
Αποφάσισε να αλλάξεις και ανάλαβε την ευθύνη τόσο για όσα κάνεις όσο και για
τα όσα δεν κάνεις. Είμαστε υπεύθυνοι και για τα δύο: και για τις πράξεις μας και για τις
παραλήψεις μας.
Αν κάποιος φίλος ή γνωστός ήταν στην ίδια κατάσταση τι συμβουλή θα του έδινες; Αν τον παρακολουθούσες από απόσταση και χωρίς τη συναισθηματική εμπλοκή τι θα του πρότεινες να κάνει;
Ποια είναι η πρώτη σκέψη που σου έρχεται; Τι συναισθήματα έχεις για αυτή την κατάσταση; Δώσε σημασία και στη σκέψη σου και στα συναισθήματά σου.
Μπορεί να μην είναι όλες οι αποφάσεις μας πάντα σωστές. Αλλά ακόμα και από τις λάθος αποφάσεις, πάντα κάτι κερδίζουμε, έστω και μικρό. Μήπως είναι ώρα να το ξανασκεφτείτε;
Όταν υπάρχει ανάγκη να πάρεις μια απόφαση, το καλύτερο πράγμα είναι να κάνεις το σωστό. Το δεύτερο καλύτερο πράγμα είναι να κάνεις λάθος. Το χειρότερο απ’ όλα είναι να μην κάνεις τίποτα.
Θεόδωρος Ρούζβελτ
Νίκη Μπίγγου MSc
Ψυχολόγος – Σύμβουλος Σταδιοδρομία