Ώρα 1:00 το μεσημέρι. Τοποθεσία: οδός Ερμού, στο κέντρο της Αθήνας. Οι εικόνες που βλέπεις γύρω σου, είναι βγαλμένες από… τις καλές εποχές. Πολίτες κάθε ηλικίας έχουν γεμίσει τον γνωστό πεζόδρομο. Δεν είναι μια εικόνα που στην περιέγραψε κάποιος ή κάπου την άκουσες. Το βλέπεις να συμβαίνει μπροστά σου. Είναι κάτι πραγματικό. Είναι κάτι το οποίο δεν μπορεί να αμφισβητηθεί.
Η εικόνα αυτή είναι σχεδόν καθημερινή, στο συγκεκριμένο εμπορικό σημείο. Πολίτες κατεβαίνουν στο Κέντρο, πίνουν τον καφέ τους και βέβαια κάνουν τις αγορές τους. Γιατί –σε αντίθεση με ότι λένε κάποιοι- η συντριπτική πλειοψηφία του κόσμου που κατεβαίνει στην Ερμού, ξοδεύει και χρήματα. Άλλος περισσότερα, άλλος λιγότερα. Το σίγουρο είναι ότι πραγματοποιούνται αγορές.
Μπορείς εύκολα να το παρατηρήσεις, αν μπεις σε ένα κατάστημα, έτσι ώστε να δεις τους πολίτες που είναι με τα εμπορεύματα στα χέρια και περιμένουν στα ταμεία. Κι είναι πολλοί. Φυσικά, εδώ θα πρέπει να σημειώσουμε κάτι: δεν είναι όλα τα μαγαζιά γεμάτα κόσμο. Μπορεί να δεις ένα κατάστημα γεμάτο πελάτες και ένα άλλο, ακριβώς δίπλα, με ελάχιστο κόσμο στο εσωτερικό του. Ξανά λέω: δύο μαγαζιά, ίδιου τύπου, στον ίδιο δρόμο, το ένα «κολλητά» με το άλλο. Γιατί παρατηρείται αυτή η διαφορά; Διότι το ένα μαγαζί πιθανότατα ανήκει στις λεγόμενες «ακριβές φίρμες», ενώ το άλλο πουλά παρόμοιο εμπόρευμα σε πολύ οικονομικότερες τιμές.
Μπορεί λοιπόν αρκετοί πολίτες να καταβαίνουν στο Κέντρο με διάθεση να κάνουν αγορές, ωστόσο δεν θα δώσουν τόσο εύκολα, για παράδειγμα, 70-80- 90 ευρώ για να αγοράσουν ένα ρούχο. Θα κάνουν έρευνα αγοράς, θα συγκρίνουν τιμές και θα προσπαθήσουν να κάνουν την πιο συμφέρουσα αγορά.
Και εδώ το «παιχνίδι» περνά και στα χέρια των επιχειρηματιών. Θα πρέπει και αυτοί να προσαρμοστούν στα νέα δεδομένα. Να κάνουν, δηλαδή, έξυπνες επιχειρηματικές κινήσεις, καλές προσφορές και να πουλάνε σε χαμηλότερες τιμές, που να συμβαδίζουν με την εποχή. Για να μιλήσουμε και συγκεκριμένα: κατεβαίνοντας στην Ερμού, είδα για παράδειγμα, γνωστή αλυσίδα ρούχων, η οποία σου έδινε την δυνατότητα, σε επιλεγμένα προϊόντα, να αγοράσεις 3 τεμάχια και να πληρώσεις τα 2. Ναι, καλά διαβάσατε, το ένα ρούχο το έπαιρνες δωρεάν! Ευνοείται ,αυτό ήταν ένα από τα καταστήματα με τον περισσότερο κόσμο, κατά μήκος της κεντρικής οδού.
Αγοραστική δύναμη υπάρχει. Και για να προλάβω κάποιους που θα σπεύσουν να πουν «καλά, αλλά πόσοι ψωνίζανε πριν την κρίση, και πόσοι ψωνίζουνε σήμερα;». Προφανώς ο κόσμος που ψωνίζει το 2014, είναι λιγότερος σε σύγκριση με το 2004 ή το 2008. Είναι λογικό να συμβαίνει, μετά από τις μεγάλες περικοπές σε μισθούς και συντάξεις, αλλά και τις χαμένες θέσεις εργασίας που έχουν καταγραφεί τα τελευταία χρόνια.
Ας μην πάμε όμως και στο άλλο άκρο. Γιατί είναι και κάποιοι που «με το έτσι θέλω» προσπαθούν να μας πείσου, ότι λεφτά δεν υπάρχουν, πουθενά και για κανένα. Είναι οι ίδιοι που λένε πως ότι και να γίνει από την πλευρά των καταστηματαρχών, όσες έξυπνες επιχειρηματικές ιδέες και αν υπάρξουν, όσο κι αν πέσουν οι τιμές, πελάτες δεν θα εμφανιστούν. Η εικόνα στην Ερμού τους διαψεύδει.
Είναι οι ίδιοι, που λέγανε με απόλυτη σιγουριά, ότι το άνοιγμα των καταστημάτων τις Κυριακές θα αποτύχει, γιατί «βρε αδερφέ ώρες να ψωνίσουμε έχουμε, χρήματα δεν έχει κανείς». Διαψεύστηκαν και σε αυτό. Όσες Κυριακές ανοίξανε τα καταστήματα, η ανταπόκριση του κόσμου ήταν μεγάλη.
Η κινητικότητα στον πιο εμπορικό δρόμο της πρωτεύουσας, δείχνει ότι η αγορά έχει «σφυγμό». Κι αν η ευημερία των αριθμών που παρακολουθούμε τον τελευταίο καιρό (πλεόνασμα, έξοδος στις αγορές κ.α.) περάσει και στην πραγματική οικονομία – αυτό είναι το πιο σημαντικό-, τότε η ώθηση θα είναι ακόμα μεγαλύτερη.
ΥΓ: Η φωτογραφία που συνοδεύει το άρθρο, τραβήχτηκε στην Ερμού στις 12 Απριλίου 2014.
