Πηγή: www.euro2day.gr, της Αλεξάνδρας Γκίτση
Βαριά ελλειμματικό το ισοζύγιο αγροτικών προϊόντων. Οι εθνικοί πρωταθλητές και η πώληση με το… κιλό. Πώς το κράτος δυναμιτίζει τις προσπάθειες. Τι δείχνουν τα στοιχεία. Ποιες είναι οι προτάσεις για να ανατραπεί η εικόνα.
Αποτέλεσμα το εμπορικό ισοζύγιο του αγροτικού τομέα να παραμένει ελλειμματικό ως προς την αξία από το 1985, και ως προς τον όγκο από το 1995! Μόνο το πρώτο εξάμηνο του έτους εισήχθησαν αγροτικά προϊόντα αξίας 2,812 δισ. ευρώ.
Αυτό το φαινόμενο φέρνει στην επιφάνεια το σοβαρό πρόβλημα που υπάρχει στην αγροτική παραγωγή της χώρας και στην αδυναμία της να παράγει για να… θρέψει τους Έλληνες καταναλωτές και να ανταγωνιστεί στον διεθνή στίβο χώρες με παρεμφερή αγροτικά προϊόντα όπως την Ιταλία, την Ισπανία, την Πορτογαλία, την Τουρκία ακόμη και την Τυνησία.
Και όχι μόνο αυτό, αφού τη στιγμή που το ζητούμενο είναι η επανεκκίνηση της οικονομίας και η στήριξη της απασχόλησης μέσα από την αγροτική οικονομία, τα στοιχεία μιλούν από μόνα τους:
- Πριν από την κρίση η αγροτική παραγωγή στη χώρα είχε μειωθεί κατά 15%, το κόστος παραγωγής είχε αυξηθεί περίπου 40% και οι τιμές περίπου 25% (στοιχεία McKinsey).
- Η παραγωγικότητα του εργατικού αγροτικού δυναμικού στην Ελλάδα είναι μόλις 50,8 τόνοι ανά εργαζόμενο, όταν στην Πορτογαλία είναι 60,9, στην Ισπανία 137,4 και στη γειτονική μας Ιταλία 180,3 τόνοι.
Κι όμως, αυτή η συρρικνωμένη αγροτική παραγωγή (εξαιρείται αυτή των προϊόντων όπως τα οπωροκηπευτικά, το ελαιόλαδο, το βαμβάκι και οι ιχθυοκαλλιέργειες) έχει καταφέρει έστω και ως commodity, χύδην προϊόν, να σηκώσει το βάρος των ελληνικών εξαγωγών.
Μόνο το πρώτο εξάμηνο του έτους οι ελληνικές εξαγωγές αγροτικών προϊόντων ανήλθαν στα 2,455 δισ. ευρώ,ποσό που προσεγγίζει τις εξαγωγές αγροτικών προϊόντων εν έτει 1992, όταν ως χώρα είχαμε εξαγάγει αγροτικά προϊόντα αξίας 2,547 δισ. ευρώ
Οι παθογένειες
Η χαμηλή παραγωγικότητα, ο κατακερματισμός του κλήρου, η μικρή εξαγωγική διείσδυση και η ανώνυμη εξαγωγή χύδην αγροτικών προϊόντων αποτελούν την αχίλλειο πτέρνα του κλάδου.
Ταυτόχρονα, ποτέ δεν υπήρξε συγκεκριμένη στρατηγική που να έχει αντίκρισμα και προστιθέμενη αξία, ακόμη και για προϊόντα Προστατευόμενης Ονομασίας Προέλευσης, όπως είναι η φέτα. Και να φανταστεί κανείς ότι σχεδόν το 30% των νέων επιχειρήσεων που αποκτούν σήμερα εξαγωγικό προσανατολισμό αφορά τα προϊόντα διατροφής της ελληνικής γης.
