Πηγή : Andro.gr
Επενδύοντας, με όραμα, σε ένα εξαιρετικό αυτοφυές βότανο της ελληνικής γης, ο Δημήτρης Κρις βλέπει, μέσα σε οκτώ μόλις μήνες, το τσάι του να απογειώνεται προς τις μεγαλύτερες αγορές του εξωτερικού.
Η ιδέα, ωστόσο, να παρασκευάσουμε ένα τέτοιο προϊόν υπήρξε στις αρχές του 2010. Εκείνη την περίοδο, ο Δημήτρης Πολιτόπουλος, διευθύνων σύμβουλος της Ζυθοποιίας Μακεδονίας–Θράκης κι εγώ ερευνούσαμε τις δυνατότητες επέκτασης στη γειτονική αγορά της Κωνσταντινούπολης. Βλέποντας ότι το αλκοόλ τελεί υπό διωγμόν, σκεφθήκαμε το τσάι. Ένα ρόφημα που πίνει όλος ο πλανήτης. Και είπαμε: «Θα το κάνουμε».
Τα πρώτα δύο χρόνια έπρεπε να περιμένουμε να αρθεί ένα βασιλικό διάταγμα που απαγόρευε στις ζυθοποιίες να παράγουν οτιδήποτε άλλο εκτός από μπίρα. Ο νόμος αυτός ίσχυε από τότε που η Ζυθοποιία Φιξ προμήθευε το παλάτι και διατηρούσε το μονοπώλιο μπίρας στην Ελλάδα για 100 χρόνια.
Όταν μας δόθηκε το πράσινο φως, ξεκίνησα να πηγαίνω στα βουνά της Ξάνθης και της Ροδόπης και να συναντώ έναν-έναν τους παραγωγούς. Οι περισσότεροι με αντιμετώπιζαν σαν εξωγήινο. Με θεωρούσαν έναν απατεώνα σαν όλους τους άλλους. Ήταν λογικό, όμως, αφού μέχρι τότε οι άνθρωποι αυτοί –Πομάκοι στην πλειοψηφία τους που ζουν απομονωμένοι σε μεγάλο υψόμετρο– ήξεραν να καλλιεργούν μόνο καπνά.
Κλείναμε ένα πολυετές συμβόλαιο με εγγυημένη τιμή για όλα τα χρόνια και τους παρείχαμε τα σπορόφυτα επί πιστώσει. Στον τρίτο χρόνο, θα κάναμε απόσβεση του κόστους αγοράς σπόρου. Παράλληλα, τους μαθαίναμε πώς να δημιουργούν νέους σπόρους από το ίδιο το φυτό μετά την πρώτη παραγωγή. Η προσφορά μας ήταν ασύγκριτα συμφέρουσα. Σε αντίθεση με τον καπνό, που είναι κοπιαστική καλλιέργεια, απαιτεί λιπάσματα και δεν έχει σταθερή τιμή, τους ζητούσαμε να καλλιεργούν τσάι, το οποίο θέλει πότισμα μόνο στην αρχή για να «δέσει».
Επενδύσαμε σε ένα εξαιρετικό προϊόν της ελληνικής γης, αυτοφυές βότανο με καταπληκτικό άρωμα. Μια παραγωγή που κάνει καλό στο περιβάλλον και στον τόπο.Σήμερα έχουμε λίστα αναμονής από καλλιεργητές: κοιτάζω έτσι ώστε τα σπορόφυτα να φτάσουν για όλους όσους ενδιαφέρονται να φυτέψουν. Ξεκινήσαμε με σπορά που δεν ξεπερνούσε τα 200 στρέμματα και σήμερα δεν ξέρω κι εγώ πόσα στρέμματα νοικιάζουμε.
Η συνταγή του ροφήματος δεν ήταν εύκολη. Συνδυάσαμε το τσάι με φρέσκο χυμό λεμονιού, μέλι και ακατέργαστη μαύρη ζάχαρη. Για ένα χρόνο, ωστόσο, παλεύαμε με τους χημικούς και τους τεχνολόγους τροφίμων να σταθεροποιήσουμε το τελικό προϊόν –το εκχύλισμα του τσαγιού είναι ζωντανό. Δεν είχαμε να κάνουμε με μια παχύρρευστη πάστα που την αραιώνεις με νερό, όπως γίνεται με τα περισσότερα αναψυκτικά.
Σήμερα, το τσάι «Tuvunu» εξάγεται ήδη στις αγορές του Σικάγο, του Λος Άντζελες και της Αγγλίας, σύντομα θα ακολουθήσουν αυτές της Ρωσίας, ενώ, συγχρόνως, διατίθεται σε επιλεγμένες εγχώριες αλυσίδες σουπερμάρκετ, καθώς και σε μικρότερα καταστήματα. Το να εξασφαλίσεις ένα ράφι στα μεγάλα σουπερμάρκετ δεν είναι εύκολο. Πρέπει να πείσεις ότι γρήγορα θα κερδίσουν από το προϊόν.