Πηγή: www.deasy.gr, Τάσος Παγκάκης
Πρόσφατα διάβαζα ένα θέμα που θεωρώ σημαντικό. Οι απόψεις του Γιώργου Ζαρκαδάκη, συγγραφέα και επιχειρηματία που ζει στο Λονδίνο και εργάζεται στα ψηφιακά μέσα και ένα άρθρο της Generation Flux που ζει στο momentum των startups, συγκλίνουν στο αν, γιατί, πότε χρειάζεται trained manager η νέα επιχειρηματικότητα. Ο Γιώργος αρθρογράφησε το “Το MBA σου και σε άλλη παραλία”, υποστηρίζοντας ότι η σύγκρουση αρχών ενός ΜΒΑ και των ποιοτήτων που χρειάζονται, για να υλοποιηθεί μια επιχειρηματική ιδέα είναι σημαντική. Αναφέρει, ότι από τη στιγμή που το startup βρει το μοντέλο κι αρχίζει να εκτελεί, τότε οι επενδυτές αρχίζουν να αλλάζουν την οπτική τους και οι κάτοχοι ενός καλού ΜΒΑ γίνονται αυτομάτως υποψήφιοι για να αντικαταστήσουν τους ιδρυτές στις θέσεις του C-level. Σχεδόν με ίδια οπτική οι Generation Flux αναρωτιούνται για τα tech startups αν χρειάζονται managers και την κλασσική ιεραρχία διοίκησης…ίσως γιατί μπήκαν σε ένα νέο κόσμο. Γράφει το άρθρο “Management has traditionally been a worker’s best way to get ahead and increase earnings, but at startups, where speed and autonomy are prized above all else, managers are often dismissed as archaic, or worse, dead weight.”
Πιστεύω ότι τα διλήμματα “παλιό ή νέο”, “managers ή owners”, “management vs. creative openness” είναι παραπλανητικά και δεν εισφέρουν τίποτα στην ανάπτυξη της επιχειρηματικότητας. Η νέα γενιά, ίσως δικαιολογημένα -επειδή παλεύει μόνη της- αποδομεί καθετί που δεν το ξέρει, δεν το έχει ζήσει και ψάχνεται σε νέα μονοπάτια. Της λείπει όμως τεράστιο γνωστικό πεδίο. Από την άλλη υπάρχουν εκατομμύρια εταιρίες καλών πρακτικών, που ενώ φαντάζουν ‘big ships’ είναι τόσο καινοτομικές και ανοιχτές στη διοίκηση, στη συμμετοχή εργαζομένων, στην ανάπτυξη νέων ιδεών και την επένδυση σε ταλέντο που μόνο καλά θα είχαν να τους δανείσουν. Τρίτον, ένα νέο παιδί που δεν έχει ευρύτητα σπουδών, πρακτική εμπειρία business και ξεκινά μια δική του επιχείρηση θα κληθεί να αντιμετωπίσει πραγματικότητες πολυδιάστατες που δεν τις φανταζόταν στα θέματα διοίκησης, εμπορικής πολιτικής, συνεργασιών, νομικών θεμάτων, marketing όπου το opportunity cost είναι τεράστιο με επακόλουθα…την καθυστέρηση, την δυσκολία ή τελικά την αποτυχία! Τέταρτον, επειδή όλοι οι νέοι επιχειρηματίες κινδυνεύουν να βρεθούν σε σιλό –εξαιτίας του ότι πέφτουν με τα μούτρα σε ότι ξέρουν καλά– υπάρχει ο κίνδυνος η επιχειρηματική δράση να μην έχει ορίζοντα. Τι θα κάνει το taxibeat όταν ανοίξει την αγορά και αρχίσει να αντιγράφεται πιο πολύ; Τι θα κάνει το marketplace προϊόντων ονομασίας προέλευσης, όταν θα κληθεί να πατεντάρει brands (λίστες προϊόντων) με αποκλειστικές συνεργασίες; Τι θα κάνει ο app developer μόλις μετά από 10-12 μήνες παραδώσει το app του και θα πρέπει να ξεκινήσει κάτι νέο; Υπάρχουν αγορές που περιμένουν 12 μήνες για να ξαναμπείς ως παίκτης σε αυτές;
