Πηγή: www.hrpro.gr, γράφει ο Μιχάλης Μαστροσταμάτης
Είναι κοινά αποδεκτό πλέον, ότι το σημαντικότερο περιουσιακό στοιχείο κάθε οργανισμού, είναι οι άνθρωποι του, οι εργαζόμενοι. Όλες οι επιχειρήσεις στην προσπάθεια τους να προσελκύσουν και να διατηρήσουν ικανούς επαγγελματίες, προσφέρουν, πέρα από το μηνιαίο μισθό και διάφορες μη χρηματικές παροχές.
Πολλές φορές αυτές οι μη χρηματικές παροχές μπορεί να φθάσουν ακόμη και το 20% ενός μηνιαίου μισθού. Επίσης, έχουν αναπτυχθεί από τις εταιρείες διάφορα εργαλεία, ώστε να αναγνωρίζουν και να επιβραβεύουν την προσπάθεια και τις επιτυχίες των εργαζομένων τους.
Ένα εργαλείο που σχετίζεται με την παραπάνω φιλοσοφία της διατήρησης και της μη χρηματικής «ανταμοιβής» των εργαζομένων, είναι τα retreat days. Τα retreat days αποτελούν μία αρκετά αποτελεσματική πρακτική στην κατεύθυνση της τόνωσης του ηθικού των εργαζομένων και της ενίσχυσης της ικανοποίησής τους που εργάζονται στο συγκεκριμένο οργανισμό. Προάγουν και ενδυναμώνουν την κουλτούρα της εταιρείας και το κλίμα συνεργασίας σε αυτήν και συνδράμουν στη δημιουργία μιας κουλτούρας αναγνώρισης της προσπάθειας, της απόδοσης και, των επιτευγμάτων καθώς και στον εορτασμό αυτών.
Η βασική τους προσφορά όμως είναι άλλη. Αυτές οι εκδηλώσεις αναγνωρίζουν τους εργαζόμενους ως κοινωνικά όντα που μέσω της επαφής, του διαλόγου και της ανταλλαγής απόψεων θα έρθουν πιο κοντά. Με αυτό τον τρόπο συνάδελφοι στο ίδιο γραφείο, στο ίδιο τμήμα ή ακόμα και στην ίδια την εταιρεία, συγκροτούν μια κοινότητα και μαθαίνουν να εργάζονται καλύτερα για την επίτευξη των κοινών τους στόχων ή την επίλυση τυχόν προβλημάτων. Ο κάθε εργαζόμενος έχει τη δυνατότητα να αναφέρει τι τον απασχολεί σε ατομικό ή συλλογικό επίπεδο, να ακούσει τις σκέψεις των υπολοίπων, να προτείνει και να μοιραστεί ιδέες. Οι ομάδες γίνονται πιο συνεκτικές και οι σχέσεις μέσα σε αυτές ενισχύονται.
Πολύ σημαντική είναι επίσης η ανταλλαγή επιτυχημένων πρακτικών και λύσεων που θα κάνουν την αντιμετώπιση κάποιων προβλημάτων πιο αποτελεσματική και την καθημερινή ζωή στο γραφείο πιο εύκολη. Τελικά, οι εργαζόμενοι αναπτύσσονται τόσο σε ατομικό όσο και κυριότερα σε επαγγελματικό επίπεδο.
Από την άλλη πλευρά, οι επικριτές μιας τέτοιας πρακτικής, θα την αναγνωρίσουν ως περιττή, απλώς διεκπεραιωτική και ελάχιστα έως καθόλου χρήσιμη. Θεωρούν χάσιμο χρόνου να απουσιάσουν από το γραφείο τους μια εργάσιμη μέρα, αφήνοντας εκκρεμότητες και υποχρεώσεις για τις υπόλοιπες ημέρες της συχνά φορτωμένης εργασιακής εβδομάδας. Πολλές φορές νιώθουν ότι όλες αυτές οι συζητήσεις δεν οδηγούν σε κάποια χρήσιμα συμπεράσματα.
Πιστεύουν ότι είναι ουτοπικό να λυθούν προβλήματα που υφίστανται μήνες πριν την ημερομηνία της εκδήλωσης, και που ενδεχομένως να υπάρχουν και μήνες μετά από αυτήν, μέσα σε μια μέρα και κατόπιν των δραστηριοτήτων ενός retreat day. Όσο για τη σχέση με τους συναδέλφους και την ομάδα, αυτές πολλές φορές είναι παγιωμένες. Πώς είναι δυνατόν να γεφυρωθούν διαφορές, έριδες και αρκετές φορές προκατειλημμένες συμπεριφορές ανάμεσα σε συναδέλφους μέσα σε μια ημέρα;
Πράγματι πολλές από τις παραπάνω ανησυχίες μπορεί να αποδειχθούν βάσιμες, εάν το retreat day είναι κακοσχεδιασμένο και απλώς «γίνεται για να γίνεται». Σε αυτή την περίπτωση το retreat day όντως μπορεί να έχει τα αντίθετα αποτελέσματα και αντί να αποτελέσει μια πραγματικά χρήσιμη πρακτική για την εταιρεία, να εκληφθεί τελικά από τους εργαζόμενους ως μια πρακτική επιφανειακή και παραπλανητική.