Πηγή: www.deasy.gr, Τάσος Παγκάκης
Τούτο τον Ιανουάριο έγραφα για την ανάγκη να επανεκτιμήσουμε τα προϊόντα της Ελληνικής γής, που αποτελούν μεγάλο και ικανό χώρο επιχειρηματικής δράσης. Μου το θύμισε πάλι ένα ταψί γεμιστά στο σπίτι. Πήγα στο μανάβικο να ψάξω και η επίσκεψη με απογοήτευσε. Μετά από τρία τέταρτα της ώρας από τον ιδιοκτήτη κατάλαβα ότι το μόνο Ελληνικό προϊόν εκεί ήταν μια χούφτα σύκα που κάποιος καλός φίλος του έφερε. Είναι χιλιοειπωμένο, αλλά αφήνοντας την παραγωγή υπέρ της αστικοποίησης διαπράξαμε τρία κεφαλαιώδη λάθη: α) χάσαμε το ταλέντο μας, β) χάσαμε έσοδα και γ) άλλες χώρες πήραν το μερίδιο που μας ανήκε …στο εμπόριο και τη διεισδυτική διπλωματία.
Ασε βρε φίλε, έχω MBA και θα πάω πίσω εκεί που ξεκίνησαν οι παπούδες μας; Ξέρετε η γη δεν είναι πια μόνο η εικόνα του αγρότη που σκάβει. Εϊναι ένα αναπτυσσόμενο οικοσύστημα παρεμφερών δράσεων, στο οποίο εκτός της καλλιέργειας, μπορείς πια να χειριστείς έξυπνα τους πόρους που σου δίνονται. Τα φύκια είναι πρώτη ύλη, το περιβόλι συντηρείται με έξυπνους μετρητές, η γη δίνει βιοκαύσιμα, τα κατακάθια του λαδιού επεξεργάζονται, τα βιολογικά κερδίζουν έδαφος παντού και όλα αυτά χρειάζονται σχεδιασμό, δουλειά, πωλήσεις, αντιπροσώπευση, συνεργασίες. Με χαρά διάβαζα στο vima.gr για τις δέκα καινοτόμες επιχειρηματικές ιδέες, δέκα φιλόδοξες ομάδες και τους δώδεκα μήνες που τους πήρε, για να μετατρέψουν τις ιδέες τους σε προϊόντα, υπηρεσίες ή εφαρμογές που προάγουν τη βιώσιμη ανάπτυξη (το Aephoria.net Greenhouse αποτελεί το τέταρτο και πιο ουσιαστικό στάδιο του πρωτότυπου προγράμματος εκκίνησης και υποστήριξης νεοφυών επιχειρήσεων Aephoria.net, την ομάδα του οποίου αποτελούν η Οργάνωση Γη, το ελculture και το Ιδρυμα Κ2). Μεγάλο μπράβο και μακάρι τα μέσα επικοινωνίας να προέκτειναν τέτοιες καλές πρακτικές.
Ας τα πούμε ξεκάθαρα, χωρίς το ψέμα που ζούμε. Δεν ξέρω αν εμείς, αλλά αρκετά από τα παιδιά μας θα πρέπει να αναζητήσουν την τύχη τους στη γη και τις νέες δράσεις γύρω από αυτή. Το “σύστημα” δεν τους αντέχει όλους, ούτε όλοι θα γίνουν developers, ούτε το κλεινόν άστυ θα μπορεί εσαεί να είναι τίγκα σε υπαλλήλους. Υπάρχει ακόμη ένας λόγος: η μεγαλύτερη αντίσταση σήμερα στα στο παγκόσμιο industry των μεταλλαγμένων (των 7 μεγάλων Αμερικανικών παραγωγών) που κατακτά τα πάντα, είναι το φυσικό προϊόν. Θα αποκτά όλο περισσότερη σημασία, ψυχολογική και εμπορική υπεροχή. Το αλεύρι που βάζεις στον αρτοπαρασκευαστή σου, η ντομάτα που κάνεις πολτό με ζάχαρη και λάδι (χωρίς συντηρητικά) για τις σάλτσες των παιδιών, τα χόρτα που πλαισιώνουν κάθε καλό φαγητό, το τυρί που μουσκιώνεις κάμποσο στο υπόγειο κλπ. Η Anuga, η μεγαλύτερη έκθεση στον κόσμο, τα τελευταία τρία χρόνια το δείχνει ξεκάθαρα : τα premium brands του μέλλοντος θα έχουν ονομασία προέλευσης, διατροφικές αναλύσεις, πιστοποίηση ποιότητας, έξοχες συσκευασίες, διανομείς ειδικά επιλεγμένους και σημεία πώλησης που θα φωνάζουν “εδώ, το μοναδικό”. Θα σου έρχονται στο σπίτι με τιμές πιο φτηνές από του σουπερμάρκετ, θα έχουν trace number, θα τα βρίσκεις συγκρίσιμα σε πλατφόρμες κοινοπραξιών, και ίσως ξαναμπούν ως εγκυκλοπαιδική γνώση στο σχολείο όπως γίνεται σε πολλές χώρες. Αν ξυπνήσουμε, βέβαια, πρώτα.
Αυτή θα είναι μια πραγματική καινοτομία, γιατί μπορεί να συλλέξει και να συνθέσει όλες τις τεχνολογικές και εμπορικές μας γνώσεις για να προωθήσει μαγικά προϊοντα στο εξωτερικό. Αλλιώς δεν έχει νόημα φίλε να πληρώνουμε τα ΤΕΙ Ιχθυοκαλλιεργειών και τη Γεωπονική σχολή… Ακου 3.000 βότανα της Ελληνικής γής ο Κορρές. Ακου ο Κρόκος Κοζάνης παγκόσμια μοναδικότητα. Ακου η μαστίχα να έχει αυξανόμενη διείσδυση από τα mastihashop. Ακου, χάσαμε από το συνθετικό σφουγγάρι μια ολόκληρη αγορά… Ακου τα marketplaces των ΗΠΑ να ζητούν Ελληνικά προϊόντα και εμείς να συζητάμε για τη σύνταξη των 2.500 ευρώ… Θα μου πεις, στα ξένα πανεπιστήμια συνήθως υπάρχει και ένας incubator μαζί με ένα επενδυτικό ταμείο για να δημιουργούνται εταιρίες και να βγάζει και το πανεπιστήμιο κέρδος. Για φανταστείτε, η Γεωπονική να ήταν ο μέντορας των 10 επιχειρήσεων που έγραφε το vima.gr… ονειρεύομαι, ε; Ποιός να τα συζητήσει αυτά από τις ουρές των επιδοτούμενων και τα μαγαζάκια συνεργασιών…
