Τις προάλλες ένας φίλος μου μίλησε για την εμπειρία του σε πρόσφατες συνεντεύξεις που έδωσε και από την συζήτηση που κάναμε, προέκυψε μια ενδιαφέρουσα διαφορά ανάμεσα σε συνεντεύξεις με το τμήμα ανθρώπινου δυναμικού και με κάποιον από το τεχνικό (ή όποιο άλλο) τμήμα.

Παρατήρησε ο φίλος μου πως οι συνεντεύξεις πήγαιναν τέλεια με το τεχνικό τμήμα, και οι δύο πλευρές ήταν πάντα ευχαριστημένες, αλλά όταν ερχόταν η ώρα να γίνει η συνάντηση με το HR, κάτι χαλούσε με αποτέλεσμα ο υποψήφιος να έχανε την αίσθηση αυτοπεποίθησης που είχε πριν μπει στη συνάντηση.

Υπάρχουν φυσικά πολλοί λόγοι που μπορούν να εξηγήσουν το γιατί, αλλά ένας από αυτούς πιστεύω αξίζει να αναφερθεί αναλυτικά:

Παρόλο που όλοι όσοι εργάζονται στο ανθρώπινο δυναμικό είναι εκπαιδευμένοι επαγγελματίες, και γνωρίζουν πολύ καλά πως να ξεχωρίζουν τα απαραίτητα χαρακτηριστικά προσωπικότητας για την εκάστοτε θέση, είναι άνθρωποι με υποκειμενικές αντιλήψεις. Αυτές τις αντιλήψεις τους, όσο και να έχουν εκπαιδευτεί να τις ελέγχουν, κάποιες φορές βγαίνουν στην επιφάνεια, και τότε δημιουργείτε αυτή η αίσθηση που πολλοί από εμάς έχουμε νιώσει: «νοιώθουμε πως δε μας συμπαθούν, αντί να χαλαρώσουμε γινόμαστε πιο νευρικοί, κάνουμε περισσότερα λάθη με αποτέλεσμα να μας απορρίπτουν για τη θέση που υπό άλλες συνθήκες θα μπορούσαμε να ήμασταν οι καλύτεροι.