Πηγή: provocateur.gr

Στο μαγικό κόσμο που ονομάζεται NASA, του τεχνολογικού παραδείσου που αποτελεί σημείο αναφοράς της διεθνούς επιστημονικής κοινότητας, συχνά πυκνά ακούγεται το όνομα μιας ελληνικής πόλης. Όχι, δεν είναι «Athens», ούτε καν, «Thessaloniki». Στη NASA γνωρίζουν και έχουν σε μεγάλη υπόληψη κάποιους Έλληνες επιστήμονες από την… «Xanthi»! Πως συνέβη αυτό; Ο Ιωάννης Κόμνιος, μέλος της ομάδας υπό τον καθηγητής του τμήματος Ηλεκτρολόγων Μηχανικών και Μηχανικών Υπολογιστών του Δημοκρίτειου Πανεπιστημίου Θράκης, Βασίλη Τσαουσίδη, διηγείται στο Provocateur μια όμορφη ιστορία.

«Είμαστε όλοι φοιτητές και συνεργάτες του κυρίου Τσαουσίδη. Δουλέψαμε πάνω στο project και η αλήθεια είναι πως στο ξεκίνημα, δεν πιστεύαμε ούτε στα πιο τρελά μας όνειρα πως θα φτάσουμε σε αυτό το σημείο. Για να είμαι πιο ακριβής, ακόμη δυσκολευόμαστε να το πιστέψουμε», εξομολογείται ο κύριος Κόμνιος.

Ποιο είναι το project στο οποίο δούλεψαν και έκαναν τη NASA και την ESA (Ευρωπαϊκός Οργανισμός Διαστήματος) να τους εμπιστευτούν; Η ομάδα του Δημοκρίτειου Πανεπιστημίου Θράκης, με χρηματοδότηση της ESA, υλοποίησε το πρώτο πειραματικό διαδικτυακό περιβάλλον για διαστημικές επικοινωνίες (με κόμβους στο Δημοκρίτειο Πανεπιστήμιο, την Ελληνική Αεροπορική Βιομηχανία, το Πανεπιστήμιο ΜΙΤ και διασύνδεση με το πειραματικό περιβάλλον της NASA).

Επί της ουσίας, οι Έλληνες επιστήμονες στήνουν κάτι σαν ένα Internet του διαστήματος ή καλύτερα, προσπαθούν να επεκτείνουν το επίγειο διαδίκτυο στο διάστημα. Μέχρι τώρα, υπάρχουν πολλές τεχνικές δυσκολίες στη μετάδοση πληροφοριών από το διάστημα στη γη, αφού η επικοινωνία των δορυφόρων είναι περιορισμένη. Οι δορυφόροι δεν μπορούν να στείλουν και να λάβουν πληροφορίες ανά πάσα στιγμή (διαφορετικά πρωτόκολλα, απαραίτητη οπτική επαφή) κι έτσι ένας σημαντικός όγκος δεδομένων παραμένει αναξιοποίητος.

«Πλέον θα μπορούμε να χρησιμοποιούμε πολλαπλούς δορυφόρους και να μην δεσμεύονται συγκεκριμένοι, που πρέπει να πληρούν μεταξύ τους κάποιες προδιαγραφές. Όλοι οι δορυφόροι θα μπορούν να αποστέλλουν δεδομένα σε όλους και αυτά να φτάνουν στη γη. Έτσι περιορίζεται και το υψηλό κόστος!».