Του Τάσου Παγκάκη,
Η Ελληνική Γεωργία, σύμφωνα με υπολογισμούς της ΕΕ, έχει δυνατότητα δημιουργίας 500.000 θέσεων εργασίας στα επόμενα 8-10 χρόνια. Ο υπολογισμός προσμετρά τις κλιματολογικές συνθήκες, τις κατηγορίες προϊόντων που έχουμε και ευκαιρίες από αγορές που έχουν προβλήματα (π.χ. Αίγυπτος). Είναι ένα σχέδιο που μπορεί να δώσει πνοή στην επαρχία και να δημιουργήσει νέες μορφές συνεργασιών σε κάθε πόλη.
Είναι βέβαια μεγάλο δομικό πρόβλημα, ότι στο σύνολο της κοινωνίας, στρέψαμε την πλειοψηφία στις υπηρεσίες, στη λιανική και μικρο-επιχειρηματική, τα μέσα ενημέρωσης. Μαγαζάκια που πήγαιναν στον αυτόματο. Ο πληθυσμός μας δεν γυρίζει εύκολα στις επαρχιακές πόλεις, για να κερδίσει από τη γη. Εχω προσωπικό φίλο που ακόμη προσπαθεί να βρει εργασία ως εμπορικός διευθυντής, ενώ έχει 1.000 ρίζες ελιές. Δεν υπποστηρίζω ότι έτσι θα λυθούν τα προβλήματα όλων μας, αλλά ας πούμε μια αλήθεια: δεν μας χωράει όλους η αγορά υπηρεσιών του ενός προς τον άλλο! Δεν μπορεί τα ΤΕΙ αγροτικών ειδικοτήτων να είναι υποβαθμισμένα, επειδή ακόμη πιστεύουμε ότι η Νομική, το ΟΠΑ, το Πάντειο είναι το κοινωνικά δέον να κάνεις. Ξέρετε καμμια χώρα που χωρίς παραγωγικό προσανατολισμό, να μπορεί να αντέξει στρατιές δικηγόρων, μηχανικών και ιατρών; Ξέρετε καμιά χώρα τόσο μικρή να χρειάζεται 7-8 πανεπιστημιακές σχολές και κολέγια business administration;
!command:ad!
Το δεύτερο πρόβλημά μας είναι το χαρτζιλίκι, που κρατάει ακόμη γεμάτες τις καφετέριες και την ελπίδα ότι κάτι θα γίνει. Ματώνουν οι γονείς, και συντηρούν την αβεβαιότητα. Νέα παιδιά που υποτιμούν μια ευκαιριακή δουλειά-μεροκάματο. Αυτοί δεν γυρίζουν πίσω στη γή… Παντού λέω, ότι αν αύριο μας έλεγαν “πλάκα ήταν, δεν έχετε πρόβλημα”, άντε πείτε, πως θα ζήσουμε; Κι όμως η Γεωργία προβλέπεται να είναι χώρος ανάπτυξης της χώρας, γιατί έχουμε ‘potential’. Ειδικές καλλιέργειες, συνεργατικές μορφές, τοπικές οικονομίες, τοπικά προϊόντα σχετικά μοναδικά. Και αν δεν σας πείσουν τα παραδείγματα του Κρόκου Κοζάνης, της Μαστίχας Χίου ή της Ελληνικής πέστροφας, τότε ίσως σας πείσει το γεγονός ότι μαζί με την Ιταλία είμαστε οι μοναδικές χώρες ανάμεσα στους 27 που έχουμε τόσο εκτεταμένη πολικιλομορφία γης και προϊοντων. Κάποτε το ΕΛΚΕΘΕ πρότεινε δημιουργία τεχνητών οικοσυστημάτων στο βυθό για να ξαναδημιουργηθούν κοινότητες ψαριών, αλλά η πρόταση έμεινε παρουσίαση σε ένα συνέδριο.
