Κρυμμένο στον επίγειο παράδεισο του νότου της Καραϊβικής -χιλιάδες χιλιόμετρα μακριά από την «μητέρα» Ολλανδία, στην οποία ανήκει- το Κουρασάο στέκει σαν μια σύγχρονη εκδοχή της Βαβέλ.
Οι 140.000 κάτοικοί του ανήκουν σε 50 διαφορετικές εθνικότητες. Μιλούν ολλανδικά, αγγλικά, ισπανικά και παπιαμέντου – μία τοπική διάλεκτο, που μπλέκει αυτές τις τρεις γλώσσες μαζί με ολίγο από πορτογαλικά και αφρικανικά. Κι όλοι μαζί καταφέρουν να ζουν αρμονικά, συνυπάρχοντας καθημερινά με χιλιάδες ξένους τουρίστες.
Αυτή η πολυπολιτισμική ενσωμάτωση άρχισε χρόνια πριν, σχεδόν εδώ κι έναν αιώνα, όταν σε αυτή τη μικρή κουκκίδα ολλανδικής γης, έκτασης μόλις 444 τετρ. xλμ. άρχισαν να συρρέουν από παντού εργάτες. Εκεί κατέφθασαν κατά κύματα Ολλανδοί, Ινδονήσιοι, Κινέζοι και Νοτιοαμερικανοί για να δουλέψουν στα διυλιστήρια της Royal Dutch Shell, που άρχισαν να λειτουργούν μετά τον εντοπισμό, στις αντίπερα ακτές της Βενεζουέλας, του κοιτάσματος Μένε Γκράντε.
Προς βοήθεια για την κάλυψη των επισιτιστικών αναγκών του αυξημένου ντόπιου πληθυσμού έσπευσαν οι πιο κοντινοί γείτονες: Βενεζολάνοι ψαράδες και αγρότες, που μετέφεραν -και συνεχίζουν μέχρι και σήμερα να μεταφέρουν- καθημερινά την πραμάτεια τους στην αγορά του Κουρασάο με βάρκες, που ονομάζουν πλέον σπίτια τους, μιας και περνούσαν σε αυτές όλη τους τη μέρα.
fortunegreece.com
