Πρόκειται για ένα θέμα που χρήζει ιδιαίτερης συζήτησης και σε ακαδημαϊκό επίπεδο όταν κάποιος καθηγητής κληθεί να το διδάξει στους σπουδαστές του ίσως μια από τις πιο επιτυχημένες προσεγγίσεις μέχρι στιγμής είναι αυτής των μελετών περιπτώσεων αλλά επειδή πρόκειται για ανθρώπινες συμπεριφορές είναι αδύνατον να δοθεί μια πανάκεια .Ο κάθε εργαζόμενος είναι λογικό να έχει έρθει σε ρήξη είτε με άλλο συνάδελφο είτε με κάποιο προϊστάμενο του είτε έχει κάνει πίσω για να μην έρθει σε ρήξη κάτι που στα μάτια μου φαντάζει απίστευτα φυσιολογικό γιατί τα ανθρωποειδή είμαστε εκ φύσεως διαφορετικά όντα και αν ήμασταν ίδιοι θα προκαλούταν απίστευτη μονοτονία. Και για να μην μακρηγορώ θα προσπαθήσω να παρουσιάσω  μερικές γενικές συμβουλές γιατί βασική άποψη μου είναι ότι τα άρθρα πρέπει να είναι σύντομα και περιεκτικά και να σε βάζουν στο νόημα του συγγραφέα τους και ότι τα μακροσκελή άρθρα κουράζουν τον αναγνώστη.

Στη χώρα μας το μεγαλύτερο ποσοστό των επιχειρήσεων  δεν έχουν την δυνατότητα είτε απλώς δεν το θεωρούν σημαντικό(για μένα είναι ) να παρέχουν κάποιου είδους ψυχολογική υποστήριξη στα μέλη τους από κάποιο ειδικό οπότε πολλά θέματα συμπεριφοράς διογκώνοντα λόγω λάθος διαχείρισης και ίσως κάποιου κατάλοιπου της ορισμένων αντιπροσώπων της γενιάς Χ ότι οι ψυχολόγοι είναι για τους ‘’τρελούς’’ .

Στο εσωτερικό περιβάλλον της επιχείρησης υπάρχουν 2 κύριοι τύποι σχέσεων μεταξύ των εργαζομένων της. Αυτές αποτελούνται από άτομα που λαμβάνουν ίδια θέση στο οργανόγραμμα της επιχείρησης και αυτών που λαμβάνουν διαφορετική.